«Ουδείς εκών κακός» είπε, κατά τον Πλάτωνα, ο Σωκράτης. Κανείς δεν είναι με τη θέληση του κακός. Η Μαρία, η Ασπασία και η Ελένη δεν θέλησαν ποτέ να διαπράξουν φόνο. Ονειρεύτηκαν την πραότητα, τον έρωτα, τη θαλπωρή και εισέπραξαν απόρριψη, επιθετικότητα, μίσος.

Τώρα, αφού έχουν εκτίσει την ποινή τους, βγαίνουν πάλι στην ίδια κοινωνία.

Την ανώριμη, την εκδικητική. Έξω από τις φυλακές του Ελαιώνα,  περιμένοντας το λεωφορείο, αφηγούνται η μία στην άλλη τι ήταν αυτό που τις ανάγκασε να δολοφονήσουν.

Άραγε αυτές οι εξομολογήσεις που γίνονται για πρώτη φορά θα τις βοηθήσουν να λυτρωθούν  από το βάρος μιας μοίρας που δεν επέλεξαν αλλά στην οποία οδηγήθηκαν – χωρίς τη θέλησή τους;