Αν δεν είναι τώρα η κατάλληλη εποχή για να εντρυφήσεις στον κινηματογράφο, τότε πότε; Τρεις ταινίες που πρέπει να τις δεις, ταινίες που άφησαν στίγμα στο σινεμά και διαμόρφωσαν ένα δικό τους δρόμο. Καλή προβολή!

La Roue

Το 1923, ο σκηνοθέτης Abel Gance παρέδωσε ένα τολμηρό φιλμ με τίτλο "La Roue". Αυτό το φιλμ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία των ταινιών. Σύμφωνα με μια συνέντευξη του 1929 ο Γκανς ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε το γρήγορο μοντάζ μοντάροντας το "La Roue". Όπως είπε οι σκηνές απέκτησαν ροή που ορίζεται από "μια εικόνα που δημιουργεί την άλλη σε απρόβλεπτο ρυθμό και τάξη". Ο αντίκτυπος αυτής της τολμηρής προσέγγισης στη δημιουργία ταινιών ήταν τεράστιος, με τους The New York Times να σημειώνουν ότι ο σκηνοθέτης Jean Cocteau είπε κάποτε: "Υπάρχει κινηματογράφος πριν και μετά το La Roue, όπως υπάρχει και η ζωγραφική πριν και μετά τον Πικάσο".

Fanny and Alexander

Τα παιδιά μιας οικογένειας θεατρίνων, μεγαλώνουν ευτυχισμένα, μέχρι το θάνατο του πατέρα τους και το γάμο της μητέρας τους με έναν αυταρχικό ιερωμένο. Ο αυστηρός τρόπος ζωής τους, θα προκαλέσει την αντίδραση του γιου. Για την αρχική κυκλοφορία του "Fanny and Alexander" στους κινηματογράφους, ο σκηνοθέτης Ingmar Bergman χρειάστηκε να μειώσει σημαντικά την ταινία από την αρχική της διάρκεια 312 λεπτών σε λιγότερο από τρεις ώρες. Μια οδυνηρή διαδικασία για τον δημιουργό, η αρχική έκδοση του "Fanny and Alexander" κατάφερε να αντέξει, επικρατώντας της συντομότερης εκδοχής που επιβλήθηκε από τα στελέχη του στούντιο παραγωγής. Στην πορεία, έγινε ένα από τα πιο διάσημα έργα του, ένα κατάλληλο επίτευγμα δεδομένου ότι ήταν μια από τις τελευταίες προσπάθειες του Bergman ως σκηνοθέτη.

La Commune

Οι ιστορικές αναπαραστάσεις στα ντοκιμαντέρ μπορεί να μην είναι πάντα πετυχημένες, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο σκηνοθέτης Peter Watkins επιβεβαίωσε την αξία τους με το "La Commune (Παρίσι, 1871)". Ο Watkins χρησιμοποιεί ένα χρόνο εκτέλεσης 345 λεπτών για να συλλάβει κάθε γωνιά αυτής της ιστορικής εξέγερσης και να πειραματιστεί. Μια ιστορική αναπαράσταση στο στυλ ενός ντοκιμαντέρ, η ταινία έλαβε μεγάλη αναγνώριση από τους κριτικούς.