Ένας 97χρονος Κινέζος, κατάφερε μέσα από την Τέχνη, όχι μόνο να σώσει ένα ολόκληρο χωριό από την κατεδάφιση, αλλά να το αναδείξει και σε έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς παγκοσμίως. Σήμερα, το «Χωριό Ουράνιο Τόξο», δέχεται περίπου 1.000.000 επισκέπτες ετησίως, οι οποίοι δεν χορταίνουν  να το θαυμάζουν.

Ο Huang Yung-Fu, όπως ονομάζεται ο ηλικιωμένο καλλιτέχνης, χρειάστηκε 10 χρόνια για να μεταμορφώσει το χωριό στην Ταϊβάν, η κυβέρνηση της οποίας είχε αποφασίσε να το κατεδαφίσει. Ζωγραφίζοντας το όμως από άκρη σε άκρη, το χωριό έγινε ένα από τα πιο  όμορφα και απίστευτα αξιοθέατα του πλανήτη μας.

Σε ηλικία 86 ετών, ο Huang βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Όντας ο τελευταίος κάτοικος του χωριού του, έπρεπε να επιλέξει ή να δεχτεί την αποζημίωση του και να φύγει από εκεί για να το κατεδαφίσει το κράτος ή να παλέψει για να το σώσει καιν α συνεχίσει να ζει εκεί.

Κάπως έτσι, ξεκίνησε να το ζωγραφίζει, με αποτέλεσμα, όχι μόνο το χωριό να σωθεί, αλλά και να γίνει διάσημο. Ονομάστηκε δε «Χωριό Ουράνιο Τόξο», λόγω των χρωμάτων και των σχεδίων που έχει.

Όσο για τον «Παππού Ουράνιο Τόξο» που το δημιούργησε, γεννήθηκε στην Κίνα και αφού πολέμησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και εναντίον του Μάο Τσετούνγκ, μαζί με άλλα 2 εκατομμύρια Κινέζους κατέφυγε στην Ταϊβάν, όπου εγκαταστάθηκε σε ένα πρόχειρο χωριό που είχε στηθεί για να φιλοξενήσει τους στρατιωτικούς και τις οικογένειες τους. Η προσωρινή λύση όμως, έγινε τελικά μόνιμη κατοικία, την οποία ο Huang αγάπησε σαν πατρίδα του.

Σιγά σιγά όμως οι κάτοικοι του είτε έφευγαν είτε πέθαιναν, με αποτέλεσμα εκείνος να μείνει μόνος. Κάπως έτσι ξεκίνησε να ασχολείται με την ζωγραφική, για να αντιμετωπίσει την μοναξιά, ενώ το πρώτο σπίτι που έβαψε, ήταν το δικό του.

Το χωριό άρχισε να γίνεται γνωστό το 2010, όταν ένας φοιτητής πέρασε τυχαία από εκεί, άκουσε την ιστορία του Huang και αποφάσισε να τον βοηθήσει. Αφού τράβηξε κάποιες φωτογραφίες από εκεί, ξεκίνησε μια καμπάνια χρηματοδότησης που έσωσε τον οικισμό από την καταστροφή. Σήμερα, ο 97χρονος Huang συνεχίζει να προσθέτει νέες ζωγραφιές στο χωριό και να περιμένει τον κόσμο να γνωρίσει το σπίτι του.