Υπάρχουν μερικές μπάντες με τις οποίες το ελληνικό κοινό έχει αποκτήσει μία ιδιαίτερη σχέση, μία σχέση αγάπης, η οποία όλο συνεχίζει να μεγαλώνει. The Dream Syndicate – The Days of Wine and Roses, 30th anniversary tour και στη Θεσσαλονίκη... Τώρα ήρθε η ώρα να τους δούμε κι εμείς ζωντανά!
Γύρω στα τέλη Ιουνίου του 2012 ενθουσιαστήκαμε μόλις πληροφορηθήκαμε την επανένωση των Dream Syndicate με αφορμή τον εορτασμό των 30 χρόνων από την κυκλοφορία του εμβληματικού album "The Days of Wine and Roses".

Μετά από αυτό, τον Σεπτέμβριο του 2012 ο Steve Wynn, ο Dennis Duck, ο Mark Walton, καθώς και ο Jason Victor έδωσαν τις πρώτες τους συναυλίες και πάλι ως Dream Syndicate, αρχικά στην Ισπανία, και να που όπως έγινε γνωστό πριν καιρό, έρχεται και η σειρά της χώρας μας να φιλοξενήσει και πάλι συναυλίες του ιστορικού σχήματος!

Φρέσκοι και ανανεωμένοι από τις εμφανίσεις τους στην Ισπανία, όπου έγινε και το πρώτο reunion τον περασμένο Σεπτέμβριο, οι Dream Syndicate ετοιμάζονται να παίξουν το πρώτο τους και μοναδικό live στη Μεγάλη Βρετανία από το 1988 για την 30η επέτειο του θρυλικού "The Days of Wine and Roses". Σε λίγες μέρες, λοιπόν, στις 24 Μαΐου στο Dingwallʼs του Λονδίνου, θα εμφανιστούν στο ίδιο club όπου η μπάντα έκανε το βρετανικό της ντεμπούτο στην πρώτη της ευρωπαϊκή περιοδεία πριν 25 χρόνια. Η μπάντα θα συνεχίσει με εμφανίσεις μέσα στο 2013 και μια ευρωπαϊκή περιοδεία με αυστηρά επιλεκτικές ημερομηνίες από την ίδια την μπάντα, συνολικής διάρκειας μόλις 2 εβδομάδων. Σε πολλούς θα κάνει εντύπωση ότι στην Ελλάδα θα δώσουν 3 συναυλίες, αλλά από την άλλη πολλοί γνωρίζουν την ιδιαίτερη αγάπη του Steve Wynn και της παρέας του για την χώρα μας και το ελληνικό κοινό!

Το συγκρότημα θα παίξει ζωντανά όλο το άλμπουμ και επίσης τα κυριότερα τραγούδια από την εφτάχρονη καριέρα τους. Η σημερινή σύνθεση της μπάντας περιλαμβάνει φυσικά τον μοναδικό τραγουδιστή και κιθαρίστα τους Steve Wynn και τον ντράμερ Dennis Duck, τα δύο μοναδικά μέλη του συγκροτήματος που έζησαν την μπάντα από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της εφτάχρονης περιπέτειας τους. Επίσης, μαζί τους είναι και ο μπασίστας Mark Walton, ο οποίος ήταν στο γκρουπ στους 2 τελευταίους δίσκους τους και συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις αμερικανικές και παγκόσμιες περιοδείες τους.

Τελευταίος της παρέας ο κιθαρίστας Jason Victor, ο οποίος έχει παίξει μαζί με τον Wynn στους Miracle 3 από το 2001. Αυτοί λοιπόν οι τέσσερις απαρτίζουν την φοβερή τετράδα για τη σύνθεση της μπάντας στον 21ο αιώνα.

Οι εμφανίσεις των Dream Syndicate το περασμένο φθινόπωρο στην Ισπανία ανακηρύχθηκαν "Τα καλύτερα Live Show της χρονιάς για το 2012" από το καθ' όλα επιδραστικό περιοδικό Ruta 66, κατακτώντας την κορυφή μπροστά από live φαινόμενα όπως αυτά των Bruce Springsteen, του Tom Petty και των Stooges.
«Προσέγγισα τις εμφανίσεις μας στην Ισπανία το 2012 με μεγάλη προσοχή», λέει ο ίδιος ο Wynn. «Είμαι πολύ περήφανος από όλα αυτά που δημιουργήσαμε και καταφέραμε στους Dream Syndicate, που σε καμιά περίπτωση δεν θα έκανα κάτι για να περιορίσω ή έστω να θολώσω τη φήμη μας. Από την άλλη, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος όταν αντιλήφθηκα ότι τα νέα μας σόου όχι μόνο αναπαρήγαγαν τον ήχο της μπάντας και το στιλ μας ολόσωστα, αλλά ουσιαστικά επικεντρώθηκαν σε αυτήν την επικίνδυνη, τυχαία ανισσόροπη πλευρά που ήταν ακριβώς ότι λάτρευα σ' αυτήν την μπάντα τις παλιές καλές μέρες».

Οι Dream Syndicate συχνά αναφέρονται ως τεράστια επιρροή σε μπάντες όπως οι Nirvana, οι Yo La Tengo, οι Pixies, οι Black Crowes και πολλοί θεωρούν ότι οι μπάντες αυτές ξεκίνησαν ακριβώς εκεί που σταμάτησαν οι θρυλικοί Dream Syndicate!

Ο Steve Wynn, νέος μουσικός στο Los Angeles, έκανε τον μουσικό κριτικό σε τοπικά έντυπα και ευτυχώς για όλους η ιδιότητα του μουσικού τον κέρδισε. Στις αρχές των 80s σχημάτισε τους Dream Syndicate με τον Karl Precoda στην κιθάρα, την Kendra Smith στο μπάσο και τον Dennis Duck στα τύμπανα, ενώ αυτός ανέλαβε το τραγούδι και την κιθάρα. Το πρώτο τους album "The Days of Wine and Roses" κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του '82 και τάραξε τα νερά, έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων στην νεογέννητη τότε "ανεξάρτητη κοινότητα". Σκοτεινός ακατέργαστος ήχος, βρόμικα σόλο, μινιμαλιστικά διανοουμενίστικοι στίχοι του Wynn, ένας βινυλιακός κολοσσός της Ρόδου, όπως έχει χαρακτηριστεί, με το ένα πόδι να πατάει στους Velvet Underground και το άλλο στο punk. Οι Dream Syndicate έγιναν θρύλος αυτομάτως τη μέρα που κυκλοφόρησε το album.

Το κρίσιμο δεύτερο album κυκλοφόρησε στην Α&M με τον μεγάλο παραγωγό Sandy Pearlman αλλά χωρίς την Kendra Smith. O Dave Provost πήρε τη θέση της μόνο για το "Μedicine Show" που κυκλοφόρησε το '84 και κατάφερε να σταθεί στο ύψος του πρώτου, και για πολλούς να το ξεπεράσει, κυρίως λόγω του εννιάλεπτου οργιώδους "John Coltrane stereo blues", που θεωρείται από πολλούς το ζενίθ τους.

Η κρίσιμη στροφή στην ιστορία τους έγινε μετά το δεύτερο album. Δεν έγιναν το πρώτο ανεξάρτητο group των 80s που θα έκανε το μπαμ και ξαναγύρισαν στις ανεξάρτητες – διάβαζε: θυγατρικές. Ο Precoda έφυγε και τη θέση του πήρε ο Paul B. Cutler και ήρθε για να μείνει ο μπασίστας Mark Walton. Με τη σύνθεση αυτή κυκλοφόρησαν τα δύο studio LPs που έγραψαν ως τη διάλυσή τους, το "Out Οf Τhe Grey" το '86 (Big Time) και το "Ghost Stories" το '88 (Enigma), καθώς και το "Live Αt Raji's" το '89 (Enigma). Οι Dream Syndicate στα δύο τελευταία album τους έγιναν πιο συμβατικό ροκ συγκρότημα, αλλά δόθηκε βάρος στο τραγούδι σαν φόρμα, γεγονός που επέτρεψε στο Wynn να ξεδιπλώσει το μεγάλο του ταλέντο στην τραγουδοποιία.

Οι Dream Syndicate διαλύθηκαν το 1989 και τα αμέτρητα bootlegs που κυκλοφόρησαν με επιτυχία πριν ακόμη διαλυθούν (ψάξτε το "It's Too Late To Stop Now") δείχνουν ότι δεν ήταν ακόμη ένα συγκρότημα. Η εταιρεία τους προσπάθησε και αυτή να εκμεταλλευτεί το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον, κυκλοφορώντας συλλογές από ακυκλοφόρητα ("The Lost Tapes").

30(+1) χρονια πριν: Κυκλοφορεί το "The Days Of Wine And Roses" από τους Dream Syndicate και τα πάντα αλλάζουν. Αυτό το εξαίσιο μείγμα των ήχων του τότε και του τώρα οριοθετεί το πώς πρέπει να ακούγονται τα κιθαριστικά συγκροτήματα του εναλλακτικού ροκ και γίνεται η βίβλος ουκ ολίγων μουσικόφιλων ανά την υφήλιο. Η μπάντα έρχεται, μετά από λίγα χρόνια, για πρώτη φορά στην Ελλάδα για μία συναυλία το Πεδίον του ¶ρεως και, παρά τα προβλήματα ήχου, κατακτούν το ελληνικό κοινό. Η δεύτερη επίσκεψή τους είναι στο Βεάκειο τον Ιούλιο του 1987.
25 χρόνια πριν: Νοέμβριος 1988, Ρόδον Club. Οι Dream Syndicate δίνουν την καλύτερη, ίσως, συναυλία τους επί ελληνικού εδάφους στο ιστορικό στέκι της οδού Μάρνη. Μαζί τους οι Last Drive. Εκεί γνωρίζονται με τον Paul Cutler, ο οποίος θα αναλάβει την παραγωγή στο επόμενο album τους. Όσοι τυχεροί βρέθηκαν στο Ρόδον εκείνη τη βραδιά τη θυμούνται ακόμα.
30–31 Μαΐου & 1 Ιουνίου 2013, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Αθήνα: Συγκέντρωση φίλων, παρά μία σειρά από τυπικές συναυλίες. Οι Dream Syndicate παρουσιάζουν ολόκληρο το "The Days Of Wine And Roses" και μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια τους μας θυμίζουν γιατί υπήρξαν συγκρότημα–σταθμός. Ο όρος "maximum rock 'n' roll" ποτέ δεν ακουγόταν πιο περιεκτικός… Μια μουσική συγκέντρωση που θα γράψει ιστορία. Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν κάθε μέρα και δεν είναι να τα χάνει κανείς. Κυρίες και κύριοι, οι Dream Syndicate για μία και τελευταία φορά ζωντανά!
http://www.stevewynn.net

De Sades

Mε επιρροές από punk group όπως οι Radio Birdman, Bellrays, Nomads, Mudhoney, αλλά και ίδια ποσότητα από Screamin' Jay Hawkins, John Lee Hooker, Son House και Bo Diddley, παίζουν Garage Punk με άγριες blues διαθέσεις και μπόλικο ουρλιαχτό.
Μετά από κάποια χρόνια ιστορίας, το 2012 αρχίζει μία πραγματικά έντονη δημιουργικά περίοδος, που έχει σαν αποτέλεσμα πολλές καινούργιες συνθέσεις, με πιο ζεστό αλλά και επιθετικό ταυτόχρονα punk/blues ήχο, πολλά εκρηκτικά live και την έκδοση ενός 10" split βινυλίου "We Split For The Ladies" (με τους This is Nowhere) από την Hands Ιn Sand. Την άνοιξη του 2013 οι De Sades μπαίνουν στο studio, για να ηχογραφήσουν το πρώτο τους ολοκληρωμένο LP που θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά.
Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει πολλά live ανά την Ελλάδα με local heroes και ξένα group όπως οι Radio Birdman, Gallon Drunk, Juliette & the Lewis, Fuzztones, Last Drive.

This is pure Dirty Bluesy Garage Punk. Beware!