Ο Γεράσιμος Σκλάβος ήταν Έλληνας γλύπτης και εικαστικός καλλιτέχνης που είχε ένα απίστευτο και άδοξο τέλος μόλις στα 40 του χρόνια.

Απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και με εξειδίκευση στη Γαλλία, μαθήτευσε κοντά στο Μιχάλη Τόμπρο και υπήρξε φίλος του κριτικού Κριστιάν Ζερβός και της συλλέκτριας ειδών τέχνης Αλί ντε Ροτσίλντ.

Ο ίδιος ήθελε να γίνει πιλότος, ο πατέρας του ήθελε να γίνει ναυτικός. Εν τέλει το 1948 απορρίφθηκε από τη Σχολή Ικάρων, εξαιτίας ενός οφθαλμολογικού προβλήματος.

Ξεκίνησε να σπουδάζει γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, αφού μέσα του η φωτιά της τέχνης σιγόκαιγε. Άλλωστε για αυτό το λόγο ο ίδιος έφτιαχνε γυμνές γυναικείες μορφές από άμμο στις παραλίες της Κεφαλληνίας.

«Είμαι Έλληνας και αισθάνομαι δεμένος με την πατρίδα μου. Εδώ συνειδητοποίησα για πρώτη φορά την επιτακτική ανάγκη να γίνω γλύπτης, χωρίς να ξέρω τότε ακόμη, τι θα πει τέχνη» έγραψε σ’ ένα σημείωμά του.

Τη διετία 1965-1966 δημιουργεί το περίφημο γλυπτό από πεντελικό μάρμαρο «Δελφικό Φως», το οποίο κοσμεί τον κήπο του ξενοδοχείου «Αμαλία» στους Δελφούς.

Ο Σκλάβος δούλευε πυρετωδώς πάνω στο έργο, «Η φίλη που δεν έμενε», το οποίο θα ήταν το μοιραίο έργο της ζωής του.

Ήταν ένα γλυπτό μεγάλων διαστάσεων από γκρίζο γρανίτη, για το οποίο συχνά ξενυχτούσε στο διαμέρισμα το οποίο χρησιμοποιούσε και ως ατελιέ του.

Στις 28 Ιανουαρίου του 1967 ο σπουδαίος καλλιτέχνης διαπίστωσε ότι στο σπίτι δεν υπήρχε ρεύμα. Όταν προσπάθησε να περπατήσει μέσα στο σκοτεινό διαμέρισμα, σκόνταψε πάνω στο θεόρατο γρανιτη, ο οποίος έπεσε και τον καταπλάκωσε. Όταν τον βρήκαν ώρες αργότερεα, διαπιστώθηκε ότι είχε χτυπήματα στον θώρακα και στον αυχένα.