Μου φαίνεται ότι όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα θα αποχαιρετούμε τους «τελευταίους» στο ποδόσφαιρο. Το άθλημα έχει πλέον γίνει πιο αθλητικό, με μεγαλύτερη προσοχή στην φυσική κατάσταση, αλλά και πιο τακτικό, σε σημείο που πολλές φορές η μονάδα δεν ξεχωρίζει. Έτσι όπως ο Ροναλντίνιο ήταν ο τελευταίος γητευτής της μπάλας, έτσι και ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι, είναι ο τελευταίος αλήτης των γηπέδων. Μια αλητεία όμως που δεν βγάζει κάτι αρνητικό, αλλά κάτι μάγκικο.

Ο Ντε Ρόσι είναι πλέον 36 ετών. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ρόμα, όπου και παρέμεινε για 18 χρόνια, βαδίζοντας στα χνάρια του Φρανσέσκο Τότι, θέλοντας να γίνει άλλος ένας εμβληματικός αρχηγός για την ομάδα της ιταλικής πρωτεύουσας. Και τα κατάφερε. Έφτασε στην ομάδα μερικούς μήνες μετά το 3ο και τελευταίο της πρωτάθλημα. Κέρδισε μαζί της μόνο δυο κύπελλα Ιταλίας και ένα Σούπερ Καπ. Αλλά δεν έφυγε ποτέ. Όταν ο Τότι δεν ήταν μέσα στο γήπεδο φορούσε το περιβραχιόνιο. Και όταν ο «καπιτάνο» αποσύρθηκε, μόνιμα.

@chiesaditotti.com

Η θέση του μέσα στο γήπεδο ήταν διαφορετική. Πιο σκληρή, πιο ανασταλτική, μια θέση που χρειάζεται ή χρειαζόταν λίγη αλητεία για να την κάνεις καλά. Ο Ντε Ρόσι την είχε. Το θυμωμένο του βλέμμα σε προέτρεπε να μην τον βρεις στον δρόμο του. Και κανείς δεν θα ήθελε να είναι τριγύρω όταν ο Ντε Ρόσι έβαζε τις φωνές.

Η μεγαλύτερη του διάκριση ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 με την εθνική ομάδα της χώρας. Άλλη μια ομάδα που ο Ντε Ρόσι τα έδινε όλα. Γιατί ο Ντε Ρόσι δεν μπορούσε να παίξει χωρίς συναίσθημα. Έπρεπε να αγαπάει τη φανέλα με την οποία αγωνιζόταν και από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα τα έκανε με τον δικό του τρόπο. Το ίδιο που κάνει κι ένας αλήτης. Αγαπάει, αλλά με τον δικό του τρόπο. 

Αγάπησε λοιπόν τη Ρόμα και την Εθνική Ιταλίας. Όταν ήρθε η ώρα να αποχωρήσει από την πρώτη το περασμένο καλοκαίρι, μόνο μια σκέψη υπήρχε στο μυαλό του. Θα πήγαινε στην μόνη ομάδα που αγαπούσε εκτός από τη Ρόμα. «Δεν γίνεται να τελειώσω την καριέρα μου και να μην έχω φορέσει τη φανέλα της Μπόκα στο ‘Μπομπονέρα’». Και η Μπόκα δεν ήταν τρελή να του πει όχι. Έκλεισε με λιγότερα απ΄όσα θα μπορο΄υσε να πάρει αλλού, για 1-1,5 χρόνο. Είπαμε ο Ντε Ρόσι δεν θα μπορούσε αλλιώς να παίξει μπάλα.

Οι τραυματισμοί όμως αλλά και οι δικοί του άνθρωποι που δεν τον ακολούθησαν στο Μπουένος Άιρες, τον οδήγησαν στην απόφαση να σταματήσει. Την περασμένη Δευτέρα αποχαιρέτησε τους συμπαίκτες του με δάκρυα στα μάτια και έμεινε να τους παρακολουθεί ενώ αυτός δεν συμμετείχε στην προπόνηση. Στα 36 του είχε ακόμα να δώσει, αλλά η απόφασή του είναι για άλλη μια φορά βασισμένη στο συναίσθημα. Ο μάγκας Ντε Ρόσι, ο τελευταίος πραγματικός αλήτης των γηπέδων, δεν θα κλοτσάω πλέον το τόπι ή τα πόδια του αντιπάλου. Grazie Daniele…