Την περασμένη χρονιά, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για την πλειοψηφία του ελληνικού κοινού, ήταν καλός αλλά δεν έπαιζε σε καλή ομάδα. Με την αλλαγή προπονητή και τις προσθήκες στο ροστερ, ο πήχης ανέβηκε. Ίσως κανείς να μην περίμενε την άμεση εκτόξευση της ομάδας. Και του Γιάννη βέβαια...
Για πολλούς το ξεκίνημα ήταν τυχαίο. Μετά η δικαιολογία ήταν το εύκολο πρόγραμμα. Αργότερα, η πορεία των Bucks μάλλον πείραξε αρκετούς, οι οποίοι άρχισαν να λένε ότι στα playoff βγαίνει ο πρωταθλητής.
Όταν οι Bucks έφτασαν στα playoff, έκαναν «σκούπα» τους Detroit Pistons. Εκεί η δικαιολογία ήταν ο τραυματισμός του Griffin. Μετά την ήττα από τους Boston στο Game 1, τα κανόνια ήχησαν. Οι Bucks και ο Γιάννης δεν κάνουν. Κι αυτό όμως αποδείχθηκε λάθος. Γιατί αρκετοί δεν βλέπουν μπάσκετ επειδή το χαίρονται.
Αλλά ο φθόνος για ένα παιδί που μεγάλωσε στην ίδια, την δίπλα ή την παραδίπλα γειτονιά από την δική μας και έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά φτάνοντας στην κορυφή, είναι ένα άλλο ζήτημα. Η εκτόξευση των Milwaukee Bucks και του Γιάννη, που φέτος ήταν αρχηγός της ομάδας της Ανατολής, ήταν ένα αποτέλεσμα χημείας, κατανομής ρόλων και πίστης στο πλάνο.
@poundingtherock.com
Ο Γιάννης απέκτησε, εκτός από ρόλο του σκόρερ, και εκείνον του δημιουργού. Ο Middleton, βρήκε την θέση του στο ροστερ, με τον Mike Budenholzer να του δίνει την ευκαιρία να πηγαίνει σε iso, όποτε αυτό χρειαζόταν. Ο Bledsoe, μέσα σε αυτό το καλό κλιμα, βελτιώθηκε και μείωσε σε μεγάλο βαθμό την συνήθεια να βάζει το κεφάλι κάτω και να επιτίθεται μόνος στην μπασκέτα. Ο Lopez έγινε ο καλύτερος 7-footer έξω από τα 7.25, ο Brogdon είναι πάντα σταθερός και ο πάγκος, που έπαιξε τεράστιο ρόλο στο 4-1 επί των Boston Celtics, επιλέχθηκε με πολύ προσοχή.
@sports.inquirer.net
Η ανάλυση βέβαια είναι πολύ πιο περίπλοκη. Ωστόσο, το κλίμα στους Bucks είναι αυτό που κάνει την διαφορά στο τέλος της ημέρας. Οι παίκτες της Βοστώνης στους ημιτελικούς της Ανατολής έμοιαζαν να είναι τσακωμένοι, να μην είναι ομάδα. Οι Bucks όμως απέδειξαν πως είναι ένα δεμένο σύνολο. Με πρώτο βιολί έναν από τους τρεις καλύτερους παίκτες της λίγκας.
Η βελτίωση του Γιάννη από χρονιά σε χρονιά δεν είναι έκπληξη. Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι πότε θα πιάσει ταβάνι. Μέχρι και το τρίποντο έχει βελτιώσει το τελευταίο τρίμηνο. Δεν θα γίνει ποτέ μπόμπερ, αλλά για τον Γιάννη, φτάνει να βγαίνει ο αμυντικός να μαρκάρει στο τρίποντο. Έτσι, θα του αφήνει περισσότερο χώρο για τις εφορμήσεις του στην ρακέτα.
Δεν ξέρουμε που θα φτάσουν οι Bucks. Αλλά είναι σίγουρα η «team to watch» του φετινού πρωταθλήματος, με αρχιτέκτονα τον καλύτερο προπονητή της χρονιάς. Η εκτόξευσή της κέρδισε τον σεβασμό των αντιπάλων και όλων όσων αγαπούν το άθλημα. Και δίκαια...
