Ενα ακόμη δυσάρεστο περιστατικό καταγράφηκε στη Νέα Ζηλανδία, καθώς πενήντα ένα μαυροδέλφινα εξώκειλαν και πέθαναν σε παραλία στις νήσους Τσάταμ της Νέας Ζηλανδίας, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του το BBC. Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που οι κάτοικοι έρχονται αντιμέτωποι με ένα τέτοιο θέαμα.

Πάνω από 200 κητώδη έχουν πεθάνει –περιλαμβανομένης αυτής της περίπτωσης– σε διαφορετικά περιστατικά που έχουν σημειωθεί την τελευταία εβδομάδα στην περιοχή. Το υπουργείο Προστασίας του Περιβάλλοντος της Νέας Ζηλανδίας αναφέρει ότι περίπου ογδόντα με ενενήντα –ο ακριβής αριθμός δεν έχει γίνει γνωστός– μαυροδέλφινα εξώκειλαν στο Χάνσον Μπέι προχθές Πέμπτη.

Δεκάδες από αυτά κατάφεραν μόνα τους να πλεύσουν και πάλι, αλλά 50 βρέθηκαν νεκρά κι ένα χρειάστηκε να υποβληθεί σε ευθανασία. Τα νεκρά κητώδη θάφτηκαν κοντά στην παραλία του απομακρυσμένου αυτού νησιού. Οπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις στη Νέα Ζηλανδία, οι Αρχές συνεργάζονται στενά με τις τοπικές κοινότητες των Μαορί για να διαχειρίζονται τον ενταφιασμό των ζώων στην αμμώδη περιοχή πίσω από την παραλία. Το υπουργείο ανακοίνωσε ότι δείγματα από το λίπος τους και το δέρμα τους ελήφθησαν για να σταλούν για ανάλυση στα εξειδικευμένα εργαστήρια.

Το νέο αυτό εξαιρετικά δυσάρεστο περιστατικό σημειώνεται λίγες μόλις ημέρες μετά τον εντοπισμό 145 νεκρών μαυροδέλφινων σε απομακρυσμένη ακτή στο νησί Στιούαρτ της νότιας Νέας Ζηλανδίας.

Δέκα πυγμαίοι φυσητήρες βρέθηκαν νεκροί την περασμένη Κυριακή σε παραλία στο Νόρθλαντ της Νέας Ζηλανδίας. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να εξοκέλλουν φάλαινες στη Νέα Ζηλανδία, όμως είναι σπάνιο τόσο μαζικά και η αιτία του φαινομένου δεν είναι σαφής.

Αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι πιθανόν τα ζώα να αποπροσανατολίζονται από λάθος, να χάνουν την πορεία τους εξαιτίας της κακοκαιρίας ή ενώ διαφεύγουν από θηρευτές ή, ακόμη, να αρρωσταίνουν.

Τα μαυροδέλφινα ανήκουν στην οικογένεια των δελφινίδων, αλλά το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι τα ζώα αυτά συμπεριφέρονται περισσότερο σαν φάλαινες παρά σαν δελφίνια. Επίσης μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει τα όμορφα ζώα να κάνουν τα παιχνίδια τους με το νερό όχι μόνο στη Νέα Ζηλανδία αλλά και στη δυτική Μεσόγειο, στον βόρειο Ατλαντικό, όπως εξάλλου και στα νότια τμήματα του Ατλαντικού και του Ειρηνικού Ωκεανού. Ενα ακόμη ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των μεγάλων αυτών κητωδών είναι τα πολύ μακριά πτερύγιά τους, που συχνά φτάνουν και το είκοσι τοις εκατό του συνολικού μήκους τους.