Τον Απρίλιο του 2011, ο Chris Hondros βρισκόταν στην Λιβύη για να καλύψει τον εμφύλιο πόλεμο της χώρας. Ήταν ήδη θρύλος ως πολεμικός φωτογράφος, ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Από τότε, η Μέση Ανατολή έγινε το δεύτερο σπίτι του.

Πριν την Λιβύη, είχε ταξιδέψει στην Νιγηρία, στην Αγκόλα, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν, στην Δυτική Όχθη, στο Ιράκ, και σε διάφορα άλλα μέρη. Εκείνο όμως το ταξίδι έμελλε να είναι το τελευταίο του. Ενώ βρισκόταν στην Μισράτα, μαζί με άλλους φωτογράφους, τραυματίστηκε θανάσιμα μετά από επίθεση των κυβερνητικών δυνάμεων. Το ίδιο και ο φίλος του Βρετανός φωτογράφος, Tim Hetherington. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ο άτυχος φωτογράφος, που προτάθηκε δυο φορές για βραβείο Πούλιτζερ και εργαζόταν για την εταιρία Getty Images, έχασε την ζωή του από σοβαρά τραύματα στο κεφάλι. Ήταν μόλις 41 ετών.

Παιδί μεταναστών ή καλύτερα προσφύγων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη το 1970. Μεγάλωσε στην Βόρεια Καρολίνα και σπούδασε αγγλική φιλολογία στο τοπικό πανεπιστήμιο. Έκανε μεταπτυχιακό πάνω στην Οπτική Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο και άρχισε να εργάζεται σε εφημερίδες της Βόρειας Καρολίνας το 1996.

Δυο χρόνια αργότερα μετακόμισε στην Νέα Υόρκη. Εκεί εργάστηκε ως εξωτερικός συνεργάτης. Έγινε παγκοσμίως γνωστός από τις φωτογραφίες του στους Δίδυμους Πύργους αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση, όπου βρέθηκε σε χρόνο ρεκόρ, ταξιδεύοντας από το Πίτσμπουργκ. Επίσης, οι φωτογραφίες του από την Νέα Ορλεάνη, μετά το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα, του έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη φήμη.

Αλλά απ’ ότι φαίνεται, προτιμούσε την πολεμική φωτογραφία. Στο τέλος της δεκαετίας ου ’90, πούλησε ότι είχε και δεν είχε, για να φύγει για το Κόσοβο. Κατά την διάρκεια του πολέμου στην Λιβερία, τράβηξε μια φωτογραφία ενός εθνοφρουρού, να πηδάει στον αέρα με χαρά, αφού είχε εξουδετερώσει τους αντάρτες. Ήταν αυτή η φωτογραφία, για την οποία κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για το βραβείο Πούλιτζερ. 

Έγινε ο «φωτογράφος των πολεμικών συγκρούσεων». Γνωστός για τον ατρόμητο χαρακτήρα του, δεν άφησε ποτέ το πεδίο της μάχης, αφού πίστευε πως «υπάρχει φως ακόμα και εκεί που υπάρχει σκοτάδι», όπως είχε δηλώσει ο αντιπρόεδρος της Getty.

Γνώρισε την μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του σε ένα πάρτι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2010. Σκόπευε να την παντρευτεί. Μάλιστα, όταν βρισκόταν στην Λιβύη, οι συνάδελφοί του θυμούνται πως προσπάθησε να μειώσει την ένταση, ρωτώντας πως μπορούσε να παραγγείλει λουλούδια για τον γάμο, που θα γινόταν το καλοκαίρι.

Ωστόσο, ο γάμος δεν έγινε ποτέ. Ο Chris Hondros, ο θρυλικός πολεμικός φωτογράφος, τράβηξε την τελευταία του φωτογραφία στην Λιβύη. Κάποτε, είπε πως μέσα από τα ταξίδια του έμαθε ότι η ζωή μπορεί να τελειώσει σε μια στιγμή. Γι’ αυτό και προσπάθησε να βοηθήσει τον κόσμο να καταλάβει τι συνέβαινε στους πολέμους. Αν και ο ίδιος, δεν ήταν σίγουρος πως είχε καταλάβει…

Η αρραβωνιαστικιά του μετά τον θάνατό του ίδρυσε το Chris Hondros Fund, που δίνει υποτροφίες σε νέους φωτογράφους. Το 2017, ύστερα από 4 χρόνια προετοιμασίας, το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Hondros» έκανε πρεμιέρα στο Tribeca Film Festival, όπου κέρδισε δυο βραβεία. Το ντοκιμαντέρ είναι διαθέσιμο μέσω της πλατφόρμας του Netflix.

Πηγή φωτογραφιών: yahoo.com