Ο Φραντσέσκο Τόττι δεν είναι ένας απλός ποδοσφαιριστής. Εκτός των απεριόριστων ικανοτήτων του με την μπάλα, σε βαθμό κακουργήματος, είναι από τους λίγους παίκτες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, που ποαρέμειναν σε μια ομάδα για όλη τους την καριέρα και έγιναν σημαία για τον σύλλογο που εκπροσωπούσαν. Ο Τόττι είναι το πιο τρανό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας, μένοντας 28 χρόνια στην αγαπημένη του Ρόμα, αποκτώντας τον τίτλο «θεός της Ρώμης».
Γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1976, που άλλου, στην Ρώμη. Αγάπησε την μεγάλη ομάδα της Ρόμα που κέρδισε το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας της το 1983. Το δωμάτιο του ήταν γεμάτο από αφίσες. Από μικρός ξεχώριζε όταν έπαιζε ποδόσφαιρο. Ακόμα κι όταν έπαιζε με πολύ μεγαλύτερους. Παίζει στα σοκάκια, σε μικρές ομάδες και στα 10, στα μικρά τμήματα της Λοντιτζιάνι. Εκεί οι προπονητές υποσχέθηκαν στην Λάτσιο πως θα της τον δώσουν όταν έρθει η ώρα.
Η μητέρα όμως του Τόττι είχε διαφορετική γνώμη. Ακόμα και όταν παράγοντες της Μίλαν επισκέφτηκαν το σπίτι της οικογένειας προσφέροντας γη και ύδωρ. Η μητέρα απάντησε πως η επιλογή για τον γιο της είναι μια. «Η Ρόμα είναι αίμα και η ψυχή μας». Κι έτσι εντάχθηκε στην Ρόμα το 1989.
Το 1993 έκανε το ντεμπούτο του με τα χρώματα της φανέλας που δεν έβγαλε ποτέ. Λίγο αργότερα ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης σε ένα ματς απέναντι στην Σαμπντόρια και το πρώτο γκολ ήρθε κι αυτό. Η μοναδική φορά που σκέφτηκε να φύγει ήταν όταν ο Κάρλος Μπιάνκι τον άφηνε στον πάγκο. Αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ.
Η διοίκηση άλλωστε τον στήριξε, επιλέγοντας το δικό του στρατόπεδο και όχι του προπονητή. Στα 22 του έγινε ο νεότερος αρχηγός της Ρόμα, τίτλο που κράτησε για 18 χρόνια. Ταυτόχρονα, αρχίζει και γίνεται αναγκαίος και στην Εθνική Ιταλίας. Το όνειρό του ήταν να χαρίσει στην Ρόμα ένα πρωτάθλημα όπως το ίνδαλμα του, ο Τζουζέπε Τζιανίνι. Πράγμα που δεν συνέβαινε συχνά.
Η έλευση του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα την σεζόν 1999-2000, έκανερ την Ρόμα πιο δυνατή. Τον επόμενο χρόνο ο Μπατιστούτα σκοράρει 20 φορές και ο Τόττι άλλες 13, όντας ταυτόχρονα το μυαλό της ομάδας στο γήπεδο. Η Ρόμα κερδίζει το «σκουντέτο». Το 3ο στην ιστορία της. Και ο Τόττι είναι ευτυχισμένος που έκανε πράξη το όνειρό του. Οι τοίχοι στην Ρώμη γράφουν παντού «Grazie Roma», η σημαίες κυματίζουν για μήνες στα μπαλκόνια και ο Τόττι είναι τοπικός ήρωας.
Κέρδισε μαζί με την αγαπημένη του ομάδα και δυο κύπελλα. Πριν το Μουντιάλ του 2006, ο Τόττι ήταν τραυματίας. Ήταν τόσο σημαντικό για όλους τους Ιταλούς να είναι μέλος της ομάδας, που ακόμα και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο. Ο Τόττι τα κατάφερε. Ταξίδεψε στην Γερμανία και ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Οι σειρήνες από άλλες ομάδες, ειδικότερα από την Ρεάλ Μαδρίτης, ακούγονταν κάθε χρόνο. Ο Τόττι όμως είχε τα αυτιά του κλειστά. Παρέμεινε στην αγαπημένη του Ρόμα και ανακοίνωσε την αποχώρηση του τον Μάιο του 2017, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 41. Ακόμα και οι φανατικοί της Λάτσιο τον αποχαιρέτησαν με ένα πανό. Ο σεβασμός για τον «capitano» δεν είχε χρώματα. Η αξία του ξεπερνούσε τις οπαδικές διαφορές. Πολλοί λίγοι παίκτες το έχουν καταφέρει αυτό.
Στο αντίο του οι φίλαθλοι της Ρόμα γέμισαν το Ολίμπικο. Ο Τόττι δάκρυσε με το κοινό να τον αποθεώνει παρατεταμένα. Ήταν και θα είναι ο «θεός της Ρώμης». Ο ένας και μοναδικός Φραντσέσκο Τόττι.
