Ένα «μελόδραμα γέλιου» που ακροβατεί ανάμεσα στο αστικό δράμα, το μελό και τη φάρσα. Οι ήρωές του είναι διαταραγμένοι και ακραίοι, αλλά ουσιαστικά απολύτως οικείοι στον θεατή, αφού φέρουν τους δικούς του προβληματισμούς, τα απωθημένα, τα κόμπλεξ, τις πληγές και τις ήττες του.

Η Ναταλία και η Νέλα. Μητέρα και κόρη. Και οι δυο είναι Αργεντίνες, στο μικρό ισπανικό χωριό που ζουν όμως τώρα, είναι απλώς ξένες. Έφτασαν εδώ γιατί η Ναταλία ερωτεύτηκε τρελά έναν Ιταλό και τον ακολούθησε στην Ισπανία, όταν έφτασε όμως, εκείνος την εγκατέλειψε κι εκείνη το έριξε στο ποτό. Η Νέλα είναι ερωτευμένη με τον Πάμπλο, έναν 25χρονο εκ γενετής τυφλό. Όταν εμφανίζεται μια οφθαλμίατρος που του υπόσχεται πως θα τον θεραπεύσει (παρόλο που όλοι οι γιατροί ως τότε του το έχουν αποκλείσει), η Νέλα φοβάται ότι αν βρει το φως του θα την εγκαταλείψει.