''Αυτό είναι το θέμα με τη ζωή. Είναι εύθραυστη, πολύτιμη και απρόβλεπτη και κάθε μέρα είναι ένα δώρο, όχι ένα κεκτημένο δικαίωμα. Ακούστε…''

Στο απόλυτο σκοτάδι ακούμε τη μελωδία ενός ακορντεονίστα.Όταν ανάβουν τα φώτα,ένας κύριος,μαγεμένος από τους ήχους,ξεσπά σε χειροκροτήματα…Και ύστερα;Ξεκινάει μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση ανάμεσά τους.Για τη μουσική,τα χρήματα,για τις γυναίκες,για τη μοναξιά,για τη συντροφικότητα,για τον έρωτα,για το φόβο του θανάτου…Όσο άσχημα και αν φαίνονται τα πράγματα,ένα είναι σίγουρο.Ο κόσμος είναι υπέροχος,όπως μας τραγούδησε και ο Louis Armstrong.

Ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων ηθοποιών,ο Άρης Λεμπεσόπουλος,μονολογεί αλλά και συνδιαλλέγεται με ένα μουσικό-όπως και με το κοινό- για ερωτήματα που απασχολούσαν,απασχολούν και θα απασχολούν.Όχι με βαρύγδουπο τρόπο,ούτε με ασάφειες και δυσκολίες φιλοσοφικού περιεχομένου.Σε συνεργασία με τον Τάσο Ιορδανίδη βασίζονται στον αριστουργηματικό ''Άνθρωπο με το λουλούδι στο στόμα'' του Λουίτζι Πιραντέλλο και προσκαλούν το σύγχρονο θεατή,υπό τους ήχους ενός ακορντεόν,σε έναν ύμνο της ανθρώπινης ύπαρξης,σε έναν ύμνο για το δώρο της ζωής.