Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις σκηνοθετεί τις Δούλες του Ζενέ, επιλέγοντας για τους ρόλους τρεις άνδρες ηθοποιούς. Τρεις άνδρες παίζουν τρεις γυναίκες θανάσιμα δεμένες μεταξύ τους. Ο ναρκισσισμός, η ζήλεια και η απεγνωσμένη αναζήτηση του έρωτα τις συνδέουν ακατάλυτα.

Τρεις έμπειροι ηθοποιοί-δούλοι του κοινού παίζουν τις Δούλες σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν την επιθυμία της μεσαίας τάξης για μελό: να το βλέπει, να το βιώνει, να το απολαμβάνει… Μια μεταφορά για την τέλεια υποδούλωση. Δούλες δέσμιες της ζήλειας και των φαντασιώσεών τους, ηθοποιοί φυλακισμένοι στους ρόλους τους και δέσμιοι της προσδοκίας του κοινού, άντρες φυλακισμένοι στα γυναικεία τους ρούχα και ψιμύθια. Οι θεατές γίνονται αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου του θεάτρου. Το νόημα χάνεται. Η εξέγερση είναι αδύνατη.