Ο Απόστολος Σουγκλάκος έκανε καριέρα στο κατς αλλά και στο σινεμά. Οι ρόλοι του ήταν συνήθως άμεσα συνυφασμένοι με το ξύλο. Ωστόσο όσοι γνώρισαν τον Σουγκλάκο, μιλούσαν για έναν χαμογελαστό και ήσυχό άνθρωπο, ένα «καλό παιδί».

Γεννήθηκε το 1950 στον Πειραιά. Στο σχολείο δεν ήταν καθόλου καλός μαθητής και με το ζόρι πήγαινε. Γι’ αυτό και κάποια στιγμή το παράτησε, για να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Ήταν λάτρης του ποδοσφαίρου και στα 9 του χρόνια έπαιξε στον Εθνικό Πειραιώς στην θέση του τερματοφύλακα.

Ωστόσο δεν ήταν για εκείνον. Το έριξε στην πυγμαχία και την σφαιροβολία. Κι εκεί δεν ΄βρήκε αυτό που έψαχνε. Κάποια στιγμή, στην γειτονιά του, τα Ταμπούρια, είδε έναν αγώνα πάλης. Ο ενθουσιασμός του ήταν τεράστιος. Κατάλαβε αμέσως ότι «γουστάρει να είναι παλαιστής», όπως είχε δηλώσει χρόνια αργότερα.

Κυριάρχησε στα ρινγκ. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο και το όνομά του έγινε συνώνυμο της πάλης στην Ελλάδα. Το σινεμά προέκυψε κι αυτό τυχαία στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Βρέθηκε στα γυρίσματα μιας ιταλικής ταινίας και το παρουσιαστικό του ενθουσίασε τον σκηνοθέτη που του ζήτησε να παίξει ως κομπάρσος. Γράφτηκε σε σωματείο κομπάρσων και σιγά σιγά έγινε περιζήτητος.

Μέχρι που την δεκαετία του ’80, έφτασε να γίνει ακόμα και πρωταγωνιστής, όπως «Τα Καθάρματα» και «Το Ρεμάλι της Αθήνας». Μπορεί συνήθως να ήταν σκληρός στους ρόλους του, αλλά το κοινό τον αγαπούσε. Ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.

Υπήρξε ο βασικός εμψυχωτής του Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου στον συναυλιακό χώρο Gagarin 205. Συνεργάστηκε επίσης επιτυχημένα με τον σκηνοθέτη Νίκο Τριανταφυλλίδη, γιο του Χάρρυ Κλύνν, που «έφυγε» πρόωρα από την ζωή.

Το ίδιο πρόωρα έφυγε και ο Απόστολος Σουγκλάκος. Ο θάνατός του ήταν ξαφνικός. Τον Αύγουστο του 2006, υπέστη εγκεφαλικό στην Ρόδο όπου είχε μεταβεί για επαγγελματικές υποχρεώσεις. Έπεσε σε κώμα και νοσηλεύτηκε για δυο εβδομάδες. Αλλά δεν τα κατάφερε. Πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου, γεμίζοντας θλίψη φίλους, γνωστούς αλλά και το κοινό που πάντα τον συμπαθούσε. Υπήρξε μια από τις πιοcult φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου και ένας άνθρωπος που δεν φοβήθηκε ποτέ τίποτα και κανέναν.