Στα Λήναια του 425, στον έκτο χρόνο του Πελοποννησιακού πολέμου ο 19χρονος Αριστοφάνης παρουσίασε την κωμωδία του «ΑΧΑΡΝΗΣ» και απέσπασε για πρώτη φορά το βραβείο των κωμικών Αγώνων.

Στόχος του Αριστοφάνη είναι να γελοιοποιήσει τον πόλεμο και τους πολεμοκάπηλους και να εκφράσει την λαχτάρα των ανθρώπων για ειρηνική ζωή.

Τοποθετεί την δράση του έργου, κυρίως στην αγροτική περιοχή της Αττικής, στις « Αχαρναίς», το σημερινό Μενίδι για να δώσει Διονυσιακό χαρακτήρα στην κωμωδία, αφού στην ύπαιθρο τελούσαν ακόμη Διονυσιακές Λατρείες.

Ο Αριστοφάνης δεν ξεχνά πως η κωμωδία γεννήθηκε από λαικές λατρευτικές τελετές της γονιμότητας.

Στους Αχαρνείς υπάρχουν αρκετές αναφορές στον Διόνυσο στα μεγάλα Διονύσια, στα Ανθεστήρια και κυρίως στα κατ’ αγρούς Διονύσια.

Σε μια σκηνή του έργου ο αγρότης Δικαιόπολης με την οικογένειά του τελούν πομπή του φαλλού και τον υμνούν με φαλλικό άσμα.

Υπάρχουν έξοχες κωμικές σκηνές που κρατούν από τα Μεγαρικά σκώματα πολλές παρωδίες και με τον ερμητικό και ολοζώντανο χορό των καρβουνιάρηδων από το Μενίδι μας χαρίζει μια έξοχη κωμωδία σαν ένα ξέφρενο Διονυσιακό πανηγύρι.

Η παράστασή μας φιλοδοξεί να βρεί τον δρόμο της μέσα από τις λαϊκές μας παραδόσεις που συγγενεύουν ολοφάνερα με το Διονυσιακό Πνεύμα που είναι διάχυτο στους Αχαρνής του Αριστοφάνη.