Μετά από 2 πολύ πετυχημένες θεατρικές περιόδους στο Εθνικό Θέατρο, η παράσταση που έγινε το talk of the town και κέρδισε κοινό και κριτικούς, προστίθεται στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και παρουσιάζεται τη σεζόν 2018 – 2019 στο Θέατρο Τζένη Καρέζη.

Για την ερμηνεία τους στην παράσταση τιμήθηκαν η Ιωάννα Κολλιοπούλου με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη και ο Γιάννης Νιάρρος με το βραβείο Δημήτρης Χορν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο βραβευμένος σκηνοθέτης του κινηματογράφου Γιάννης Οικονομίδης έρχεται σε επαφή με τη θεατρική διαδικασία.

Το 2006 είχε αναθέσει στην ομάδα 90οC τη διασκευή και τη μεταφορά στο θέατρο της ταινίας του "Σπιρτόκουτο". Την αμέσως επόμενη περίοδο βραβεύτηκε με βραβείο κοινού στην κατηγορία "νεοελληνικού έργου".

Κι αν το έργο του εκείνο είχε ξεκλειδώσει την πόρτα της ελληνικής μικροαστικής οικογένειας, το πρώτο έργο που γράφει και σκηνοθετεί αποκλειστικά για το θέατρο, με τίτλο «Στέλλα κοιμήσου», μας εισάγει μέσα στην πολυτελή βίλα του νεόπλουτου Έλληνα, όπου η ευμάρεια συνυπάρχει με τη χυδαιότητα και οι σχέσεις έχουν το χρώμα του χρήματος. Η ωμότητα της γλώσσας και η κυνικότητα των συμπεριφορών είναι τα όπλα της παράστασης του Οικονομίδη, όπου ο θεατής αισθάνεται αυτόπτης μάρτυρας μιας κωμικοτραγικής «φέτας ζωής».

Το έργο

Σε μια οικογένεια όπου ο νόμος του πατέρα-αφέντη εφαρμόζεται με «μαφιόζικες» μεθόδους, η Στέλλα αρνείται να παντρευτεί αυτόν που της επιβάλλεται από το περιβάλλον της και επιμένει για το αυτονόητο δικαίωμα της προσωπικής επιλογής.

Ο έρωτας όμως, ή οποιαδήποτε άλλη έκφραση ατομικής ελευθερίας, ακυρώνεται μπροστά στο συμφέρον, που υποχρεώνει σε υποταγή στις ειλημμένες αποφάσεις. Αξιοπρέπεια, ηθική τάξη και συναισθήματα θεωρούνται πολυτέλεια.

Με αφορμή έναν απαγορευμένο έρωτα, το έργο καταγράφει τη σημερινή πραγματικότητα και ανατέμνει έναν κόσμο εδραιωμένο στο ψέμα, το χρήμα, τη χυδαιότητα και το έγκλημα. Το όνειρο της κοινωνικής ανόδου και της υλικής ευμάρειας εξουδετερώνει κάθε αξία και διαβρώνει συμπεριφορές και συνειδήσεις.

Το «Στέλλα κοιμήσου» γράφτηκε με τη δημιουργική συμμετοχή των ηθοποιών της παράστασης κατά τη διάρκεια των προβών. Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή, καθώς ο διάλογος διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό ζωντανά στη σκηνή, με βάση ένα συγκεκριμένο σενάριο.