H αριστοτεχνική όπερα Περουζέ του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, σε λιμπρέτο του Γεώργιου Τσοκόπουλου, πρωτοπαίχτηκε στις 9 Αυγούστου 1911 στο θέατρο Ολύμπια. Η επιτυχία της ήταν τόσο μεγάλη, που οι παραστάσεις συνεχίστηκαν για δύο χρόνια και ανέβηκε σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας μέχρι και το 1950, όταν παίχτηκε για τελευταία φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή.

Η υπόθεση της όπερας διαδραματίζεται στην ελληνική ύπαιθρο και έχει ως θέμα τον παράφορο και καταστροφικό συνάμα έρωτα μιας τσιγγάνας κι ενός νέου χωρικού. Από το συγκεκριμένο έργο προέρχεται η γνωστή άρια «Νεράιδα του γιαλού» και το ντουέτο «Πιο θερμά». Χάρη στον μουσικολόγο Γ. Λεωτσάκο η παρτιτούρα διασώθηκε. O μαέστρος Βύρων Φιδετζής επιμελήθηκε το εξαιρετικά φθαρμένο χειρόγραφο και η όπερα Περουζέ παίζεται ξανά τώρα, σχεδόν 70 χρόνια μετά το τελευταίο της ανέβασμα. 

Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης, ταλαντούχος και παραγωγικότατος συνθέτης και αρχιμουσικός, υπήρξε από τους πρωτεργάτες της ελληνικής οπερέτας. Το προσωπικό, εντελώς ξεχωριστό ιδίωμά του δημιουργείται από το αριστοτεχνικό πάντρεμα των ετερόκλητων επιρροών του, που κινούνταν ανάμεσα στο δημοτικό τραγούδι, ανατολίτικα ιδιώματα, τη γαλλική και την αυστριακή οπερέτα, την τσιγγάνικη μουσική, την καντάδα, ακόμα και την τζαζ. 

Ο Βύρων Φιδετζής, ο σπουδαίος αρχιμουσικός που έχει συνδέσει το όνομά του με την ανάδειξη του έργου Ελλήνων συνθετών, διευθύνει τη νεοσυσταθείσα Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών. Το ενδιαφέρον της ορχήστρας είναι στραμμένο στη νεοελληνική έντεχνη µουσική δηµιουργία, η οποία µέχρι σήµερα δεν έχει προβληθεί όσο της αξίζει. Στην αναβίωση της όπερας Περουζέ συμπράττουν η Χορωδία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και η Χορωδία Θεσσαλονίκης. Σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αμπαζής, που έχει συνδέσει το όνομά του με εξαιρετικές παραστάσεις όπερας.