Ιούλιος Καίσαρας. Ένας γενναιόδωρος στρατηλάτης. Ένας ποιητής πολιτικός. Περνάει τον Ρουβίκωνα. Ο κύβος ερρίφθη. Εξολοθρεύει τον Πομπήιο. Επιστρέφει στη Ρώμη. Άλλοι τον τιμούν ως θριαμβευτή. Άλλοι τον μάχονται ως μελλοντικό τύραννο.

Εκείνος μετράει τις δυνάμεις του. Αρχικά αρνείται το στέμμα, και την κατάλυση της δημοκρατίας. Το πλήθος τον αποθεώνει. Η φιλοδοξία του μεγαλώνει. Ο Κάσσιος, ο Βρούτος και άλλοι πολιτικοί αποφασίζουν ν’αντιδράσουν.

Δεκαπέντε Μαρτίου. Ο Καίσαρας ακούει τις φήμες ότι η Σύγκλητος θέλει να τον στέψει αυτοκράτορα. Δεν ακούει τα λόγια του μάντη, παραβλέπει τους κακούς οιωνούς. Στο Καπιτώλιο, οι συνωμότες με 23 μαχαιριές δολοφονούν τον Καίσαρα. Ο λαός βρίσκεται σε σύγχυση. Ακούει τον Βρούτο να εξηγεί  τα πολιτκά κίνητρα της δολοφονίας, αλλά ακούει και τον Αντώνιο που μιλάει στην καρδιά τους. Ο απόηχος του Ιούλιου Καίσαρα συνεχίζει ν’ ακούγεται δυνατά μέσα στη μάχη του εμφύλιου πολέμου που ξεσπά.

Πως αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος ενός ιστορικού μύθου ή μιας μεγάλης προσωπικότητας, σήμερα; Πως ο ζήλος για την υπεράσπιση της δημοκρατίας μπορεί να οδηγήσει σε εμφυλίους και τυραννίες; Πως τα ποτάμια ξεφεύγουν με μεγαλύτερη ορμή, όταν τους θέτεις φράγματα αψηφώντας τον χείμαρρο που πάντα καταφτάνει; Είναι ο λαός πάντοτε ο ευκολόπιστος και ο προδωμένος, αυτός που αγαπά τη δημαγωγία και ενδίδει στον ηγεμόνα; Ή στο τέλος η Ιστορία είναι δυνατότερη από μας και εμείς πηγαίνουμε απλώς με τη ζωή, για να αποφύγουμε τον βαθύ διχασμό;

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης, πλαισιωμένος από τον εξαιρετικό κρουστό Πέτρο Κούρτη και τους μαθητές του Θεάτρου Τέχνης, εξιστορεί και ερμηνεύει την υπερβατική προσωπικότητα του Καίσαρα, τον δίκαιο Βρούτο, τη στρατιωτική πειθαρχία του Κάσσιου και την καρδιά του Αντώνιου, μέσα σε ένα πολυπληθές θέαμα γεμάτο κινηματογραφικές εικόνες που λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός του θεάτρου τέχνης, σαν σε θεατρικό «μονοπλάνο» που εξερευνά τα κίνητρα των πολλών στην ποιητική σκέψη του ενός.

Σε παράλληλη συνδημιουργία ο Πέτρος Κούρτης σμιλεύει έναν ξεχωριστό κόσμο με μια ολόκληρη ορχήστρα κρουστών, εκπαιδεύοντας τους μαθητές του Θεάτρου Τέχνης και οργανώνοντας με τρόπο μαγικό την γιορτή με την οποία ξεκινάει το έργο στο δρόμο,  επί της οδού Φρυνίχου.

Όλα αυτά κάτω από την μελωδία που έγραψε ειδικά για την παράσταση, μετά από πρόσκληση της Νατάσας Τριανταφύλλη, ο διεθνούς φήμης Ιταλός πιανίστας και συνθέτης Ludovico Einaudi, ένας από τους σημαντικότερους αβάν-γκαρντ συνθέτες του 20ού αιώνα, του οποίου το μαγικό μουσικό σύμπαν απολαύσαμε τον Ιούνιο 2017 στη σκηνή του Ηρωδείου. Η υπερβατικότητα και η αισθαντικότητα της μουσικής του έρχονται να συναντήσουν τον δυνατό απόηχο που αφήνει ο μύθος του Ιούλιου Καίσαιρα στο πέρασμα της Ιστορίας.