Το debate καλά κρατεί και κρατά χρόνια. Είναι το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» χριστουγεννιάτική ταινία; Δεν είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως είναι. Και όπως λέει και ένα meme, υπάρχουν και οι υπόλοιποι που απλά κάνουν λάθος.
Απόδεικνύεται εύκολα ότι η ταινία με πρωταγωνιστή τον Bruce Willis, που τελικά έγινε franchise, ότι είναι χριστουγεννιάτικη, (όπως και η δεύτερη). Και υπάρχουν πολλοί λόγοι για υποστηρίξουμε το επιχείρημά μας. Και θα σας πούμε 5+1 από αυτούς…
- Η ταινία λαμβάνει χώρα την περίοδο των Χριστουγέννων, με έναν αστυνομικό να μεταβαίνει από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες για να περάσει τις διακοπές μαζί με την οικογένειά του και να συμφιλιωθεί με τη σύζυγό του. Α, και ξεκινάει με ένα χριστουγεννιάτικό πάρτι στο γραφείο.
- Το soundtrack της ταινίας αποτελείται ως επί το πλείστον από χριστουγεννιάτικα τραγούδια με πιο χαρακτηριστικό το «Let it Snow» αλλά και τα «Winter Wonderland» και «Christmas in Hollis» κ.α. Τι πιο γιορτινό από αυτό;
- Υπάρχουν και δώρα φυσικά. Ο φίλος του John McClane αγοράζει κέικ για την έγκυο σύζυγό του, η γυναίκα του παίρνει δώρο ένα Rolex από την εταιρεία ακόμα και ο Hans Gruber παίρνει «δώρο» από το FBi την πρόσβαση στο χρηματοκιβώτιο. Ακόμα και το όπλο του McClane είναι ελαφρώς τυλιγμένο προς το τέλος.
- Πόσο χριστουγεννιάτικη θα ήταν μια ταινία χωρίς χιόνι. Στο Λος Άντζελες όμως δεν συνηθίζεται. Πριν από την ταινία, η τελευταία φορά που είχε χιονίσει ήταν το 1962. Μετά, τον Ιανουάριο του 2007, υπήρξε μια υποψία χιονιού. Κι όμως, στην ταινία στο τέλος χιονίζει στη «Πόλη των Αγγέλων». Γιατί; Μα γιατί το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» είναι χριστουγεννιάτικη ταινία.
- Πολλοί Αμερικανοί επιλέγουν την ταινία για την παραμονή των Χριστουγέννων. Το 2016, 1,3 εκατομμύρια πολίτες των ΗΠΑ είδαν την ταινία, αριθμός που ξεπερνά κάποιες άλλες παραδοσιακές χριστουγεννιάτικες ταινίες, όπως τις «Μόνος στο Σπίτι», «Το Θαύμα της 34ης Οδού» και «Ο Άγιος Βασίλης μου».
(+1). Το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» ξεχωρίζει κυρίως για συγκεκριμένος λόγους. Ένας συνηθισμένος αστυνομικός καταφέρνει να τα βάλει με μια κατάσταση πάνω από τα κυβικά του. Ο «κακός» της υπόθεσης παίζει άψογα τον ρόλο του, ενώ ο ρομαντισμός στην ταινία, είτε στα συναισθήματα, είτε στις σκηνές δράσης, ξεχειλίζει.
Η φόρμουλα στην οποία στηρίζεται είναι δημοφιλής. Όλα στο τέλος είναι και πάνε όπως τα θέλαμε. Σε αντίθεση με το βιβλίο στο οποίο βασίζεται, που έχει άσχημο τέλος. Αλλά οι σεναριογράφοι μάλλον φίλτραραν πολύ το αποτέλεσμα εντάσσοντας πολλά στοιχεία από την ομορφότερη γιορτή του χρόνου.
Η ταινία απευθύνεται στο «ενήλικο παιδί» που έχουμε όλοι μέσα μας και αυτό είναι και η τελική απόδειξη του γιατί πρόκειται για χριστουγεννιάτικη ταινία: μπορεί να είναι μια γιορτή για όλους, αλλά αν δεν γίνεις λίγο παιδί, πιστεύοντας το αδύνατο, δεν την ευχαριστιέσαι όσο θα έπρεπε…
