Το 1986, οι ερευνητές Bob Seyfarth και Dorothy Cheney πήραν βρέφη πίθηκους ρέζους και ιαπωνικούς μακάκους και τους άλλαξαν λίγο μετά τη γέννησή τους. Κάθε ένας τοποθετήθηκε σε ένα κοινωνικά παρόμοιο αλλά ακουστικά διαφορετικό περιβάλλον.

Το ερώτημα είναι: Θα ανέπτυσσαν οι πίθηκοι γεωγραφικές φωνές που ήταν αντίθετες με τον τρόπο που επικοινωνούσε κανονικά το είδος τους; Μπορούν τα ζώα να αναπτύξουν γεωγραφικές προφορές ή γλώσσα με τον ίδιο τρόπο που το κάνει ένας άνθρωπος;

Για δεκαετίες, οι επιστήμονες βασίζονταν στην ιδέα ότι η επικοινωνία των ζώων εξαρτάται περισσότερο από τη γενετική παρά από την τοποθεσία. Ένας σκύλος δεν πρόκειται να μάθει να νιαουρίζει μόνο και μόνο επειδή έχει μεγαλώσει γύρω από γάτες. Αλλά είναι δυνατό για τα ζώα να υιοθετήσουν πιο ανεπαίσθητες χροιές που δεν είναι απαραίτητα εγγενείς στην καταγωγή τους.

Όπως επισημαίνει το BBC Science Focus, πολυάριθμες μελέτες έχουν παρατηρήσει ζώα να τροποποιούν την επικοινωνία τους ανάλογα με το περιβάλλον τους. Τα πουλιά Tσόφινς, για παράδειγμα, δεν βάζουν τις ίδιες νότες στα τραγούδια τους όταν μεγαλώνουν σε απομόνωση όπως κάνουν όταν μεγαλώνουν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, δίνοντάς τους μια τοπική προφορά. Άλλα ωδικά πτηνά αλλάζουν τις μελωδίες τους με βάση τις συνήθειες των ντόπιων: Τα σπουργίτια με λευκό στέμμα συνδυάζουν στοιχεία από διάφορα τραγούδια με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με το πού βρίσκονται.

Το ίδιο έχει αποδειχθεί και στις κατσίκες. Μια μελέτη του 2012 διαπίστωσε ότι οι νεότερες κατσίκες αλλάζουν το βέλασμα τους ώστε να ταιριάζει με το βέλασμα των κατσικιών που μόλις συνάντησαν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον.

Αυτές δεν είναι προφορές όπως τις φαντάζονται οι άνθρωποι: Ένα πουλί δεν θα υιοθετήσει μια βρετανική προφορά στην Αγγλία μόνο και μόνο επειδή ο ιδιοκτήτης του έχει μετακομίσει από τη Νέα Υόρκη. Αλλά αν κάποιος εφαρμόσει τον ορισμό ως μια ξεχωριστή μέθοδο έκφρασης εμπνευσμένη από μια περιοχή, τότε τα ζώα πράγματι έχουν προφορές.

Μερικοί ειδικοί σε ζώα θεωρούν ότι ορισμένα είδη χρησιμοποιούν προφορές για να αναγνωρίσουν συντρόφους από μη αξιόπιστους ξένους. Δεν είναι ότι μια κατσίκα ή ένα πουλί πρέπει να φοβάται τους συνομηλίκους της. Είναι ότι ένας άγνωστος ήχος μπορεί να τραβήξει τους θηρευτές και ο εντοπισμός απειλών είναι το κλειδί για την επιβίωση ενός είδους.

Όσο για τα πρωτεύοντα θηλαστικά που έχουν αλλάξει κατά τη γέννηση: Συνήθως, οι πίθηκοι ρέζους αρέσκονται να κάνουν έναν ήχο γκρινιάζοντας όταν παίζουν, ενώ οι Ιάπωνες μακάκοι συνήθως κάνουν έναν ήχο γουργουρίσματος. Και τα δύο είδη μπορούν να χρησιμοποιούν τους ίδιους θορύβους, απλώς σε διαφορετικά πλαίσια. Αλλά το ξένο περιβάλλον τους δεν έκανε ουσιαστικά καμία διαφορά στις φωνητικές τους εκφράσεις: Οι πίθηκοι ρέζους γκρίνιαζαν, οι Ιάπωνες μακάκοι γουργούριζαν.