Η Σίρλεϋ, μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια με ένα πατέρα βάναυσο που κακοποιούσε τη μητέρα της. Λίγο μετά την εφηβεία της, βρίσκει τον έρωτα -και μαζί μια δίοδο διαφυγής- στο πρόσωπο ενός μηχανόβιου εραστή. Η Σίρλεϋ μένει έγκυος κι αυτός δεν αργεί να πατήσει στα μονοπάτια του πατέρα της και να γίνει βίαιος, χτυπώντας την, εξευτελίζοντάς την και φέρνοντας ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι άλλες γυναίκες για να του προσφέρουν ηδονή.

Η Σίρλεϋ μέσα απ’όλες τις αντιξοότητες, φέρνει στον κόσμο τον γιό τους Τζόρνταν, άλλα  ο σύντροφός/εραστής της την εγκαταλείπει, για να επιστρέψει δύο χρόνια μετά μαζί με την Πρόνοια και την μέλλουσα γυναίκα του και να την κατηγορήσει ως  ηθικά επιλήψιμη και ανίκανη να μεγαλώσει τον γιό τους, με σκοπό να την χωρίσουν από το παιδί της. Μπροστά στο αδιέξοδο και στην πεποίθησή της πως δε μπορεί να ζήσει χωρίς τον Τζόρνταν κι ούτε ο Τζόρνταν χωρίς εκείνη, η Σίρλεϋ πνίγει το μωρό της και κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Η Σίρλεϋ κατηγορείται για την δολοφονία του παιδιού της και οδηγείται στη φυλακή, στην πτέρυγα των ψυχοπαθών, όπου προσπαθεί ξανά και ξανά να τερματίσει τη ζωή της.  Ευθύνεται, πράγματι, για τον φόνο; Μπορεί, στ’ αλήθεια, να σκοτώσει η αγάπη; Ή είναι, αυτή, από μόνη της, το σημαντικότερο ελαφρυντικό; Στην αίθουσα αναμονής του δικαστηρίου περιμένει την απόφαση των δικαστών και των ενόρκων και θυμάται πώς έφτασε μέχρι εκεί…..

«Κοίτα, Τζόρνταν, αυτό είναι φως. Ο Θεός μάς χαμογελάει.»