Η Κατερίνα Γώγου κατάφερε να κάνει τα πάντα στην ζωή της. Να γίνει διάσημη, να παθιαστεί, να ερωτευτεί, να γίνει μητέρα, να γράψει ποίηση. Και εν τέλει, να γίνει μια από τους τρείς «αγίους των Εξαρχείων». Η εικόνα της, ως «έξαλλη» νέα που χόρευε στα μιουζικαλ και μη του ελληνικού σινεμα, είχε μόνο μια αλήθεια. Το «έξαλλη». Έξαλλη με την πορεία της κοινωνίας γύρω της, όπως φάνηκε από τα γραπτά της. Μια χαρισματική προσωπικότητα που έχει μείνει στην ιστορία του ελληνικού σινεμα αλλά και των γραμμάτων.
Γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα και ήδη από 6 ετών, ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός, χαρακτηριζόμενη ως παιδί-θαύμα. Ντεμπούτο στον κινηματογράφο έκανε σε ηλικία 12 ετών και λίγο αργότερα ξεκίνησε να σπουδάζει υποκριτική στην σχολή του Τάκη Μουζενίδη.
Η φήμη της εκτοξεύτηκε την δεκαετία του ’60, όταν συμμετείχε σε ταινίες της Φίνος Φίλμ. Εκεί, έπαιζε συνήθως 2ους ρόλους, παρόμοιους, υποδυόμενη την «έξαλλη» νέα, ή την «θεοπάλαβη» μικρή αδερφή, και γενικά την μοντέρνα νέα που δεν είχε τα κόμπλεξ και τις προκαταλήψεις της εποχής. Οι κυριότερες ταινίες που συμμετείχε ήταν, «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Νόμος 4.000» (1962), «Δεσποινίς Διευθυντής» (1964), «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965), «Μια τρελλή τρελλή οικογένεια» (1965) και «Ο τρελός τα ‘χει 400» (1968).
Στα χρόνια της δικτατορίας η ιδιοσυγκρασία της άλλαξε και ειδικότερα μετά την μεταπολίτευση άρχισε να γράφει ποίηση και έθεσε εαυτόν στο πλευρό της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς των Εξαρχείων. Παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο και πρωταγωνίστησε στην ταινία του, «Βαρύ πεπόνι» (1977), για την οποία βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 1978 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Τρία κλικ αριστερά», που πουλάει 40.000 αντίτυπα, αριθμό που σύμφωνα με τους εκδοτικούς οίκους μόνο ο Ελύτης και ο Ρίτσος έφταναν. Η νεολαία της εποχής λάτρεψε την ποίηση της. Την λάτρεψε ακόμα περισσότερο στην ταινία «Παραγγελιά» (1980), ξανά του Παύλου Τάσιου, όπου συμμετείχε ως αφηγήτρια απαγγέλοντας τα ποιήματά της.
Ανήκει στους λεγόμενους «Αγίους των Εξαρχείων» μαζί με τον Νικόλα Άσιμο και τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Η Κατερίνα Γώγου πάλεψε με τους δαίμονές της, με τα ναρκωτικά, με την αστυνομία. Το 1993 βρέθηκε νεκρή σε ηλικία 53 ετών, από κοκτέιλ χαπιών και αλκοόλ. Ο φίλος της ποιητής Γιώργος Χρονάς, τον οποίο επισκέφθηκε ένα πρωινό λίγο πριν τον θάνατό της, ζητώντας του να την κεράσει λίγο ουίσκι, αποκάλυψε πως του είχε πει την φράση «Φεύγω για αλλού». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως ο θάνατος της Κατερίνας Γώγου, ήταν αυτοκτονία.
