Οι απαγωγείς του Μιχάλη Λεμπιδάκη είχαν “διαβάσει” πολύ καλά τις προηγούμενες υποθέσεις απαγωγών και είχαν λάβει τα μέτρα τους προκειμένου να μην επαναλάβουν τα “λάθη” που είχαν κάνει κατά το παρελθόν τα μέλη άλλων συμμοριών.

Είχαν αποφύγει κάθε επικοινωνία που θα μπορούσε να αφήσει ηλεκτρονικά ίχνη, άλλαξαν τουλάχιστον πέντε φορές κρησφύγετο ώστε να μην “κινδυνεύσουν” να κινήσουν υποψίες και να βρεθεί η αστυνομία στο κατόπι τους, είχαν φροντίσει να προετοιμασθούν για ομηρεία μακράς διάρκειας ακριβώς για τον ίδιο λόγο και παράλληλα απαιτούσαν χαρτονομίσματα με “προδιαγραφές” τέτοιες, ώστε να μην καταγραφούν τα χρήματα που θα ελάμβαναν ως λύτρα.

Ωστόσο, με δεδομένο ότι τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει, δεν απέφυγαν το λάθος και αυτό οδήγησε την αστυνομία αρχικά στα ίχνη τους και πλέον στην απελευθέρωση του επιχειρηματία και τη σύλληψή τους. Το λάθος τους, όπως έχει γίνει γνωστό έως τώρα, έγινε όταν σε τυχαίο αστυνομικό έλεγχο είχαν φροντίσει να πετάξουν τα κινητά τους τηλέφωνα, πράγμα που κίνησε την περιέργεια των αστυνομικών. Άλλωστε, οι αστυνομικές υπηρεσίες στην Κρήτη βρίσκονταν σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού από την 30η Μαρτίου και όλοι αναγνώριζαν ότι και η παραμικρή λεπτομέρεια, το παραμικρό “περίεργο” θα μπορούσε να αποτελέσει την άκρη του νήματος που θα οδηγούσε στον Μιχάλη Λεμπιδάκη.

Οι αξιωματικοί που χειρίζονταν την υπόθεση, ακόμη και στις στιγμές της απελπισίας- υπήρξαν πολλές τέτοιες στο εξάμηνο της ομηρείας- ήταν βέβαιοι ότι οι απαγωγείς και το θύμα δεν είχαν φύγει από την Κρήτη. Για το λόγο αυτό άλλωστε, τον τελευταίο ενάμιση μήνα είχαν πυκνώσει οι δημόσιες εκκλήσεις από τους συμμαθητές του επιχειρηματία, από τον δήμαρχο Ηρακλείου, τον Μητροπολίτη Κρήτης προς όσους πιθανόν είχαν εντοπίσει κάπου μια ύποπτη κίνηση να την καταθέσουν στις αρχές. Και ενώ οι απαγωγείς πίστευαν ότι είχαν προετοιμαστεί για ομηρεία μακράς διάρκειας που θα έφερνε μεγαλύτερο ποσό λύτρων, ο χρόνος τελικά λειτούργησε σε βάρος τους.

Επτά μέλη της συμμορίας των απαγωγέων που απαίτησαν αρχικά το αστρονομικό ποσό των 100 εκατ. Ευρώ για να πέσουν στη συνέχεια στα 50 και τελικά, μόλις την περασμένη εβδομάδα στα 18 βρίσκονται πλέον στα χέρια της αστυνομίας. Εκτιμάται ότι στη σπείρα μετείχαν άλλοι επτά- οκτώ κακοποιοί, στα ίχνη των οποίων βρίσκεται ήδη η ΕΛΑΣ.

Ο επιχειρηματίας Μιχάλης Λεμπιδάκης είναι εδώ και λίγες ώρες ξανά με τους δικούς του ανθρώπους. Σκιά του εαυτού του, περιγράφεται ότι έχει μείνει 45 κιλά, επί έξι μήνες και 2 ημέρες βρισκόταν στα χέρια των απαγωγέων του. Ο 53χρονος επιχειρηματίας έμεινε στα χέρια των κακοποιών περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο θύμα απαγωγής στα ποινικά χρονικά- πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ομηρεία απαχθέντος παγκοσμίως.

Οι απαγωγείς έστησαν ενέδρα στον Μιχάλη Λεμπιδάκη στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί από το Ηράκλειο στα Καλέσσα. Λίγο μετά τις στροφές πάνω από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο σκηνοθέτησαν τροχαίο, του έκλεισαν το δρόμο και τον άρπαξαν. Έβαλαν φωτιά στα δύο αυτοκίνητα που είχαν χρησιμοποιήσει οι ίδιοι και διέφυγαν με άγνωστο όχημα, μαζί με τον επιχειρηματία. Μέσα στη mercedes του Μιχάλη Λεμπιδάκη είχαν πετάξει και το κινητό του τηλέφωνο.

Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ένας Γολγοθάς. Οι δράστες φάνηκαν καλά προετοιμασμένοι: είχαν κλέψει τα αυτοκίνητα που χρησιμοποίησαν μήνες πριν την απαγωγή και επί αρκετές ημέρες δεν έκαναν καμία επαφή με την οικογένεια. Στη συνέχεια εμφανίσθηκαν και διατύπωσαν τις απαιτήσεις τους μέσω sms. Με αυτό τον τρόπο ήθελαν να αποφύγουν την καταγραφή των φωνών τους, υλικό που θα μπορούσε στη συνέχεια να αποτελέσει είτε αποδεικτικό στοιχείο σε μια δίκη, είτε και στοιχείο αναγνώρισής τους. Άλλωστε, σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες, δύο από τα μέλη της σπείρας των απαγωγέων έχουν εργασθεί στο παρελθόν στις επιχειρήσεις της οικογένειας Λεμπιδάκη.

Η οικονομική επιφάνεια της οικογένειας Λεμπιδάκη ήταν πολύ γνωστή στην Κρήτη- όχι όμως σε ρευστό, αλλά σε ακίνητη περιουσία. Τα μέλη της οικογένειας, ωστόσο, δεν έπαιρναν ποτέ μέτρα ασφαλείας και ποτέ δεν είχαν νιώσει απειλούμενα. Αντιθέτως, κινούνταν όλοι στο Ηράκλειο με την άνεση του καθημερινού πολίτη. Οι απαγωγείς εκμεταλλεύθηκαν ακριβώς αυτό όταν έστησαν την ενέδρα στον Μιχάλη Λεμπιδάκη.

Έχοντας αντιληφθεί ότι οι επικοινωνίες με τις οικογένειες των θυμάτων είχαν αποδειχθεί κατά το παρελθόν “αχίλλειος πτέρνα” των κακοποιών οι απαγωγείς του Μιχάλη Λεμπιδάκη επέλεξαν την αποστολή sms και έδιναν “αποδείξεις ζωής” μέσω video ή χειρόγραφης επιστολής του επιχειρηματία, φροντίζοντας να προσδιορίζουν χρονικά αυτές τις αποδείξεις με αναφορές σε γεγονότα της επικαιρότητας, όπως ήταν για παράδειγμα, η επικράτηση του Εμμανουέλ Μακρόν στις γαλλικές εκλογές. Σε μια άλλη περίπτωση, η “απόδειξη ζωής” δόθηκε με sms: η οικογένεια έθεσε ερώτημα, την απάντηση στο οποίο μπορούσε να γνωρίζει μόνο το θύμα της απαγωγής.

Οι δράστες είχαν μακρά διαστήματα σιωπής και έδειχναν αποφασισμένοι να μην υποχωρήσουν στις υπέρογκες απαιτήσεις τους. Δεν είχαν υπολογίσει όμως, ούτε την αντικειμενική δυσκολία των capital controls, ούτε και την αδυναμία της οικογένειας, ούτως ή άλλως να συγκεντρώσει τα 50 εκατ. Που ζήτησαν όταν περιόρισαν τις αρχικές τους εξωπραγματικές απαιτήσεις. Και ναι μεν για τα capital controls ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου μεταξύ Τράπεζας της Ελλάδος και της ΕΚΤ για να ξεπερασθεί ο σκόπελος από τη στιγμή που αφορούσε μια ανθρώπινη ζωή, η οικογένεια, όμως, κατάφερε να συγκεντρώσει ποσό λίγο μικρότερο των 10 εκατομμυρίων ευρώ.

Η απελπισία της οικογένειας Λεμπιδάκη χτύπησε κόκκινο τον περασμένο Ιούνιο. Τότε, οι απαιτήσεις των κακοποιών παρέμεναν στα 50 εκατομμύρια, ενώ είχαν επιλέξει το δρόμο της μακράς σιωπής για να φέρουν την οικογένεια στα όριά της. Τότε, η οικογένεια κάνει μια κίνηση απελπισίας. Στέλνει μια σύντομη, αλλά δραματική επιστολή στην εφημερίδα “Πατρίς” του Ηρακλείου που δημοσιεύεται ταυτόχρονα στον ιστότοπο cretalive.gr. Στην επιστολή αναφέρεται ότι “σταματούν οι διαπραγματεύσεις με τους απαγωγείς”, αφού παρότι είχε γίνει “ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, ο Μιχάλης δεν είχε επιστρέψει κοντά τους”.

Λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής οι απαγωγείς εμφανίσθηκαν και πάλι με μήνυμα. Το βάρος της διαπραγμάτευσης είχε περάσει στον αδελφό του θύματος, ενώ η απόδειξη ζωής που δόθηκε εκείνη την περίοδο -ήταν ήδη Ιούνιος- αναπτέρωσε τις ελπίδες. Περίπου την ίδια περίοδο όμως, οι απαγωγείς έκαναν το λάθος με τα κινητά και μέλη της συμμορίας βρέθηκαν υπό ασφυκτικό μεν, διακριτικό και πολύ προσεκτικό, ωστόσο, αστυνομικό κλοιό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στα τέλη του περασμένου Ιουλίου η αστυνομία είχε το βασικό κορμό των υπόπτων και σχεδίασε την πρώτη επιχείρηση για την απελευθέρωση του ομήρου. Ωστόσο, με πρωταρχικό μέλημα την ασφάλεια του θύματος, αλλά με με δεδομένο ότι οι δράστες άλλαξαν πολλές φορές κρησφύγετο στη διάρκεια του εξαμήνου, η επιχείρηση δεν έγινε.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, όπως πάλι δημοσίευσε πρώτο το cretalive.gr, οι απαγωγείς έριξαν τις απαιτήσεις τους στα 18 εκατομμύρια δραχμές. Ο χρόνος όμως είχε αρχίσει να μετρά αντίστροφα: Για τη σύλληψη των απαγωγέων και την επιστροφή του Μιχάλη Λεμπιδάκη στην οικογένειά του.