Ο Γιώργος Γεννηματάς υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και ήταν ένας από τους λίγους πολιτικούς που άφησε ένα ολοκληρωμένο έργο πίσω του, καθώς υπήρξε ο εμπνευστής του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ). Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα και ήταν γιος του Μανιάτη Θεόδωρου Γεννηματά, δικηγόρου και οικονομολόγου, που επίσης διετέλεσε διευθυντής της UNRRA, της ανθρωπιστικής οργάνωσης του ΟΗΕ στην Ελλάδα.
Φοίτησε στο ξακουστό 1ο Γυμνάσιο Πλάκας και μόλις ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Από το πανεπιστήμιο κιόλας αναμείχθηκε με την πολιτική και διοργάνωσε πολλές διαδηλώσεις για την Κύπρο. Κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στο Πολεμικό Ναυτικό αρρώστησε σοβαρά και διαγνώσθηκε με την ασθένεια Addison, από την οποία έπασχε και ο John Kennedy.
Ίδρυσε την εταιρεία «Αρχιτεκτονική ΕΠΕ», ενώ μέχρι το 1981 διετέλεσε στέλεχος της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας. Από το 1974 μέχρι το 1978 ήταν Πρόεδρος του Συλλόγου πολιτικών μηχανικών Ελλάδας.
Έγινε ενεργό μέλος του ΠΑΣΟΚ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του. Από το 1975 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και αργότερα του Εκτελεστικού Γραφείου του Κόμματος. Η επιρροή που ασκούσε μέσα στο κόμμα και ιδιαίτερα στην Νεολαία ΠΑΣΟΚ, ήταν ίσως η μεγαλύτερη από κάθε άλλο στέλεχος.
Μετά την διαγραφή των μελών της «Δημοκρατικής Άμυνας», έγινε μέλος της λεγόμενης «Τρόικας» του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τους Άκη Τσοχατζόπουλο και Κώστα Λαλιώτη. Το 1981, εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής. Κατάφερε να επανεκλεγεί και το 1985 αλλά και το 1989. Κατά την διάρκεια της συμμετοχής του στις κυβερνήσεις της δεκαετίας του ’80, πήρε την υπουργική καρέκλα στο υπουργείο Εσωτερικών, Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Εργασίας.
Η μεγαλύτερή του θητεία ήταν στο υπουργείο Εσωτερικών για μια τριετία, όπου επί της θητείας του αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση, ενώ απέκτησαν δικαίωμα ψήφου όλοι οι πολίτες που είχαν κλείσει τα 18 τους χρόνια (μέχρι τότε το δικαίωμα του εκλέγειν είχαν όσοι είχαν κλείσει το 21ο έτος τους).
Το μεγαλύτερο έργο που άφησε πίσω του, ήταν κατά την διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Υγείας. Εμπνεύστηκε το ΕΣΥ και το καθιέρωσε, προσφέροντας μια μεγάλη πνοή στην δημόσια υγεία.
Το 1992, ύστερα από ένα απλό κρυολόγημα που υπέστη, έκανε εξετάσεις και λίγο αργότερα, ανακοίνωσε ο ίδιος στους δημοσιογράφους ότι πάσχει από καρκίνο. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους, υποβλήθηκε σε εγχείρηση στην Νέα Υόρκη, την ίδια στιγμή που η σύζυγός του έκανε θεραπεία για την ίδια ασθένεια.
Άφησε την τελευταία του πνοή στις 25 Απριλίου του 1994. Ήταν μόλις 55 ετών. Έξι μήνες νωρίτερα είχε χάσει τη σύζυγό του Κάκια Βέργου, με την οποία ήταν μαζί από τα φοιτητικά του χρόνια και απέκτησε δυο κόρες, τη Φώφη, την πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ η οποία έφυγε και αυτή πρόωρα από τη ζωή, και τη Μαίρη. Πολλά νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας έχουν το όνομά του, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο το σημαντικό του έργο στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Το προτομή του στη Μάνη
