Ο Νέλσον Μαντέλα, ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του 20ου αιώνα αν όχι ο σημαντικότερος, είχε πει πως «Κανείς δεν γεννιέται μισώντας κάποιον άλλο για το χρώμα του δέρματός του ή το παρελθόν του ή την θρησκεία του. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να μισούν, και αν μάθουν να μισούν, μπορεί να διδαχθούν και να αγαπούν, γιατί η αγάπη είναι πιο φυσική για την ανθρώπινη καρδιά από το αντίθετό της».

Κανένα παιδί δεν έχει μίσος για κάποιον άλλο από μικρή ηλικία. Θέλει μόνο να παίζει χωρίς να τον ενδιαφέρει ποιος βρίσκεται απέναντί του. Μεγαλώνοντας και ανάλογα τι θα διδαχθεί, το μίσος μπορεί να δημιουργηθεί από εξωτερικούς παράγοντες. Στην ταινία «42», όταν ο Jackie Robinson έγινε ο πρώτος μαύρος παίκτης στο baseball, μια σκηνή δείχνει ένα παιδί με τον πατέρα του στις κερκίδες. Το παιδί δεν έχει σκεφτεί καν πως και γιατί πρέπει να προσβάλλει τον μοναδικό παίκτη στο γήπεδο με διαφορετικό χρώμα. Όταν όμως ακούει τον πατέρα του και τους γύρω του να το κάνουν, κάνει το ίδιο γιατί νομίζει πως αυτό είναι το σωστό.

Το σωστό βέβαια, όπως είπε και ο Μαντέλα, είναι να το μάθουμε να αγαπά. Γιατί αυτό θα το κάνει να αισθάνεται κάθε μέρα καλύτερα. Το μίσος από την άλλη του είναι εντελώς άχρηστό. Και ο μόνος χαμένος θα είναι ο ίδιος.

Στο βίντεο λοιπόν βλέπουμε δυο μικρά παιδιά διαφορετικού χρώματος να τρέχουν με χαρά το ένα προς το άλλο και να αγκαλιάζονται. Την στιγμή αυτή τίποτα δεν έχει σημασία τριγύρω τους. Το συναίσθημα είναι αυθόρμητο και δεν έχει ακόμα προλάβει να διαβρωθεί από κοινωνικές κατασκευές. Ο κόσμος σίγουρα θα ήταν καλύτερος αν όλοι βάζαμε την αγάπη πάνω από το μίσος. Γι’ αυτό όσο διδάσκουμε οτιδήποτε στα παιδιά, ας τα αφήσουμε να μας διδάξουν κι αυτά κάτι...