ΠΡΟΣΩΠΑ

Η ζωή της Φώφης Γεννηματά, μιας γυναίκας που δεν φοβήθηκε καμία μάχη

Είχε μιλήσει, λίγες φορές αλλά ουσιαστικές, για τις προσπάθειες να κάνει παιδί, τις εξωσωματικές, τον καρκίνο
Γράφει η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΟΥ
Η ζωή της Φώφης Γεννηματά, μιας γυναίκας που δεν φοβήθηκε καμία μάχη

Η Φώφη Γεννηματά, εκτός από πολιτικός ήταν και μια υπέροχη μαμά και πάνω από όλα μια σπουδαία δυναμική γυναίκα. Εκτός από τον πατέρα της και την πολιτική, είχε μιλήσει λίγες φορές αλλά ουσιαστικές, για τις προσπάθειες να κάνει παιδί, τις εξωσωματικές, τον καρκίνο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Συγκεντρώσαμε μερικά από τα πιο σημαντικά αποσπάσματα συνεντεύξεων της για να τη θυμόμαστε μέσα από τα λόγια της, και πως ήταν πάντα μια γυναίκα που δε φοβήθηκε καμία μάχη.

Γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους της Αθήνας το 1964 και ήταν κόρη του Γιώργου Γεννηματά, ιδρυτικού μέλους και υπουργού του ΠΑΣΟΚ.

Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ' όπου αποφοίτησε το 1987. Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε τρία παιδιά. Παντρεύτηκε το 1994 με τον Αλέξανδρο Ντέκα με τον οποίο έκανε το πρώτο της παιδί, και έπειτα το 2003 τον Ανδρέα Τσούνη με τον οποίο απέκτησε μια κόρη και έναν γιό.

Ο αγώνας μου για να γίνω μητέρα κράτησε 10 χρόνια

"Όταν ήμουν 22 χρονών στον πρώτο μου γάμο, μας είπαν ότι δεν θα κάνουμε παιδιά, μας το απέκλεισαν. Είπα ότι δεν το βάζω κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά και ξεκίνησα έναν πάρα πολύ μεγάλο αγώνα που κράτησε 10 χρόνια και τελικά ήρθε η Αιμιλία στη ζωή μας και τα άλλαξε όλα", είχε πει σε συνέντευξή της στην εκπομπή #mesanyxta.

Η Φώφη με την οικογένειά της

Αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι, αρχίσαμε να ψάχνουμε την διαδικασία και τότε έμεινα έγκυος στην Αιμιλία. Ήταν η τελευταία προσπάθεια εξωσωματικής που κάναμε. Μετά, τα άλλα δύο μου παιδιά ήρθαν φυσιολογικά. Είναι από τα περίεργα που συμβαίνουν στη ζωή".

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η μητέρα μου αρρώστησε πρώτη, ήταν 44 ετών, έζησε 10 χρόνια πολεμώντας τον καρκίνο, δεν σταμάτησε σχεδόν καθόλου να κάνει θεραπείες, ήμασταν συνέχεια στα νοσοκομεία και ενώ αντιμετωπίζαμε αυτό το πρόβλημα με τη μητέρα μου, δυστυχώς στην πορεία αρρώστησε και ο πατέρας μου. Νομίζω ότι επηρεάστηκαν και οι δύο πάρα πολύ από αυτή την εξέλιξη. Τους χάσαμε μέσα σε 7 μήνες και τους δύο".

Μιλώντας για τον καρκίνο είχε πει σε συνέντευξή της στο Πρωινό: "Η πρώτη αντίδραση όλων των ανθρώπων είναι «γιατί σε μένα;», είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά αν μείνεις σε αυτή την αντίδραση δεν θα τη βγάλεις καθαρή στο τέλος. Πρέπει να κάνεις το επόμενο βήμα, να φύγεις γρήγορα από αυτή τη λογική."

"Tο θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα ποτέ έτσι.

Τα μικρά μου παιδιά δεν είχαν καταλάβει, αργότερα μιλήσαμε γι’ αυτό. Μια από τις δυσκολότερες στιγμές ήταν όταν μετά από το χειρουργείο χρειάστηκε να μιλήσω στην Αιμιλία, η οποία ήταν τότε 9,5 ετών. Στα παιδιά πρέπει να λες την αλήθεια και την είπα".

Απαντώντας στο γιατί αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική η ίδια απάντησε πως μετά τον θάνατο του πατέρα της, του Γεώργιου Γεννηματά "δεν ήθελα να σκεφτεί ούτε ένας Έλληνας ότι θέλω να εκμεταλλευτώ το συναίσθημά τους για την απώλεια του πατέρα μου. Και πέρα από το τι θα σκεφτόταν ο καθένας και η ίδια δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Χρειαζόταν ένας χρόνος για να αφομοιώσουμε το πένθος. Ήταν ισχυρό το σοκ. Στην αρχή δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ τέτοια πράγματα. Αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού. Σκεφτόμουν ότι μια μέρα θα με ρωτήσει γιατί μαμά δεν ασχολήθηκες; Δεν τα έλεγε καλά ο παππούς;".

«Μόνο "μαζί" μπορούσαν να φύγουν οι γονείς μου - Ήταν μαζί από δεκατριών χρονών»

Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έχασε και τους δύο γονείς της από καρκίνο σε διάστημα μόλις επτά μηνών. Πρώτα «έφυγε» η μητέρα της και έπειτα ο πατέρας της.

«Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από δεκατριών χρονών. Μια ζωή μαζί. Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις.

Δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει.

Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια», ανέφερε χαρακτηριστικά η κ. Γεννηματά.

«Στα 22 μου είπαν ότι έχω λίγες πιθανότητες να γίνω μητέρα»

Η Φώφη Γεννηματά δεν δίστασε να αναφερθεί στις προσπάθειες που έκανε για να γίνει μητέρα, αποκαλύπτοντας πως οι γιατροί της έδιναν λίγες πιθανότητες.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά. Υπάρχουν γυναίκες που δεν θέλουν και το σέβομαι. Εγώ δεν είμαι έτσι. Ήμουν μόλις 22 ετών όταν μου το είπαν. Δεν έγινε εύκολα. Προσπαθούσα δέκα χρόνια να μείνω έγκυος. Με πολλές αποτυχίες και αναποδιές. Αλλά πάντα στη ζωή αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Σήμερα έχω τρία παιδιά και χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν πρόλαβαν να τα γνωρίσουν. Έφυγαν και με αυτόν τον καημό», ανέφερε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ.

Η Φώφη με τον πατέρα της

Μιλώντας για τις σκέψεις που έκανε όταν απέκτησε τα δικά της παιδιά, η κ. Γεννηματά ανέφερε πως «είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου. Εμείς ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας, είχαμε προλάβει να ζήσουμε μαζί τους κι έχουμε έντονες αναμνήσεις από εκείνους. Με έπιανε τρόμος όταν σκεφτόμουν ότι τα παιδιά μου, που με τόσο κόπο και προσπάθεια απέκτησα, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους. Είναι πολύ οδυνηρό».

«Σάββατο διαπίστωσα ότι έχω καρκίνο, Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο μιλούσα σε συνέδριο»

Τέλος, για τη δική της μάχη με τον καρκίνο από την οποία κατάφερε να βγει νικήτρια, υπογράμμισε πως «για αρκετά χρόνια ζούσα με το σκεπτικό ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα. Μετά η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, αρχίσαμε να ζούμε φυσιολογικά και το ξεχάσαμε, το βγάλαμε από τη ζωή μας. Αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε μάθαμε να ζούμε με αυτό. Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερα Θέματα Pink
15 / position1: 353 / position2: 1544
× PINK.GR
ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
GET CONNECTED
Nextweb