Ήταν 4 Αυγούστου του 1936. Ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς πήρε τη σύμφωνη γνώμη του βασιλιά Γεωργίου του Β’ και ανέστειλε βασικά άρθρα του ελληνικού Συντάγματος, κηρύσσοντας δικτατορία.

Το αυταρχικό καθεστώς που επέβαλλε είχε φασιστικά στοιχεία, που όμως δεν οδήγησαν στη δημιουργία ολοκληρωτικού κράτους, όπως στη γειτονική Ιταλία. Το «καθεστώς της 4ης Αυγούστου» όπως ονομάστηκε, ήταν ξεκάθαρα προσωποπαγές και κατέρρευσε με τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 1941.

Τα 5 αυτά χρόνια δεν συνάντησε σοβαρή αντίσταση. Ο λαός είχε κουραστεί από τα τέσσερα χρόνια πολιτικής αστάθειας και τα στρατιωτικά κινήματα που προηγήθηκαν, που προτιμούσε την τάξη και την ασφάλεια. Επιπλέον, οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής όπως οι Ελευθέριος Βενιζέλος, Παναγής Τσαλδάρης και Γεώργιος Κονδύλης είχαν εκλείψει και η χώρα αναζητούσε νέους ηγέτες.

Ο δικτάτορας Μεταξάς θα συνοψίσει τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του καθεστώτος του στο «Ημερολόγιό» του: «Η Ελλάς έγινε από τις 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό. Κράτος με βάσι αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό. Δεν είχε βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά. Αλλά κόμμα ήτανε ο Λαός, εκτός από τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς». Απώτερος στόχος του ήταν ο λεγόμενος «Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός», που θα έφερνε την αναγέννηση της χώρας. Ο πρώτος ήταν της αρχαίας Ελλάδας, ο δεύτερος του Βυζαντίου και ο τρίτος του Ιωάννη Μεταξά.

Αμέσως μετά την εδραίωση της εξουσίας του, άρχισαν και οι διωγμοί των πολιτικών του αντιπάλων. Τα νησιά του Αιγαίου, οι φυλακές και τα στρατόπεδα γέμισαν εξόριστους κρατουμένους. Ο περιβόητος υπουργός Δημοσίας Τάξης, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, επιδόθηκε σε άγριο κυνηγητό κάθε αντιπάλου του καθεστώτος, χρησιμοποιώντας μεθόδους του φασισμού και του ναζισμού.

Ο Μεταξάς πήρε κάποια οικονομικά μέτρα για να κερδίσει την εύνοια και την ανοχή της λαϊκής μάζας, ενώ στράφηκε προς τη νεολαία, όπως όλα αυτά τα καθεστώτα. Παρόλες τις καλές σχέσεις με την Ιταλία και τη Γερμανία, με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα κράτησε αρχικά ουδέτερη στάση. Αργότερα δεν δέχθηκε το τελεσίγραφο των Ιταλών.

Ο Μεταξάς μετά την άρνηση βρέθηκε στην κορυφή της δόξας του, αλλά πέθανε μόλις 3 μήνες αργότερα. Μαζί του και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.