Οι νέες και φιλόδοξες πολιτικές για το κλίμα θα μπορούσαν να μειώσουν τη φτώχεια στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό θα συνέβαινε αν οι κυβερνήσεις επέβαλλαν μεγάλους φόρους σε όσους ευθύνονται για εκπομπές αερίων, οι οποίοι με τη σειρά τους θα δίνονταν στους φτωχούς. Αυτό υποστηρίζει μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν λίγες εβδομάδες.
Οι συγγραφείς της μελέτης είπαν πως τα αποτελέσματα έδειξαν πως αυτοί που χαράζουν της πολιτική αντιμετώπιζαν ένα λανθασμένο δίλημμα, όσον αφορά στην μείωση της κλιματικής αλλαγής και τη μείωση της φτώχειας.
Τα ορυκτά καύσιμα και τα λιπάσματα συνήθως επιδοτούνται, κάθε προσπάθεια να αφαιρεθεί η συσχέτιση του φορολογουμένου με αυτές τις μη βιώσιμες πρακτικές, προκαλεί φόβους για υψηλότερες τιμές στους καταναλωτές. Οι ομάδες συμφερόντων μάλιστα υποστηρίζουν πως ο άνθρακας θα μπορούσε να παίξει μεγάλο ρόλο στην επέκταση του ηλεκτρισμού στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ωστόσο, ερευνητές από το Ινστιτούτο Potsdam Research for Climate Impact Research χρησιμοποίησαν υπολογιστικά μοντέλα ώστε να προβλέψουν πως τα επίπεδα της παγκόσμιας φτώχειας μπορούν να επηρεαστούν από διάφορες παρεμβάσεις για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Διαπίστωσαν λοιπόν πως ο πλανήτης θα είχε τουλάχιστον 350 εκατομμύρια ανθρώπους που θα ζούσαν με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα μέχρι το 2030, κάτι που απέχει πολύ από τον στόχο των Ηνωμένων Εθνών να εξαλείψει την ακραία φτώχεια μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Στη συνέχεια μοντελοποίησαν τις φιλόδοξες πολιτικές για το κλίμα, όπως τον στόχο του 1,5 βαθμού Κελσίου της συμφωνίας του Παρισίου και διαπίστωσαν πως κάτι τέτοιο μπορεί να αυξήσει την ακραία φτώχεια κατά επιπλέον 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Όταν όμως μοντελοποίησαν την δίκαιη κατανομή των κρατικών εσόδων από τον άνθρακα, δηλαδή οι φτωχότεροι που μολύνουν λιγότερο να λαμβάνουν χρήματα από τους πλούσιους που μολύνουν περισσότερο, διαπίστωσαν πως αυτό μπορεί να συμβάλλει στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Επίσης, βρήκαν πως μπορεί να μειώσει ελαφρώς τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν σε ακραίες συνθήκες φτώχειας. περίπου 6 εκατομμύρια λιγότεροι μέχρι το 2030.
«Οι πολιτικές για το κλίμα προστατεύουν τους ανθρώπους από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως ακραίους καιρικούς κινδύνους ή αποτυχία των καλλιεργειών», δήλωσε ένας από τους ερευνητές. «Ωστόσο δύναται να σημαίνουν αύξηση στις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιπλέον επιβάρυνση, ιδίως τους φτωχούς σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι είναι ήδη οι πιο ευάλωτοι στις κλιματικές επιπτώσεις».
Συνέχισε λέγοντας πως οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να συνδυάσουν τις τιμές των εκπομπών με την διεθνή αναδιανομή των εσόδων που έχουν παραχθεί. Κάτι σαν «κλιματικό μέρισμα».
«Τα έσοδα θα επιστρέφονται εξίσου σε όλους τους πολίτες, γεγονός που θα μετατρέπει τα φτωχότερα νοικοκυριά, με συνήθως χαμηλότερες εκπομπές, σε καθαρούς δικαιούχους», δήλωσε. Μόνο το 5% των εσόδων από τιμές εκπομπών από βιομηχανικά έθνη θα ήταν αρκετό για να αντισταθμίσει τις παρενέργειες της πολιτικής του μετριασμού του κλίματος στην Υποσαχάρια Αφρική, σύμφωνα με τη μελέτη.
