Το όρος Κιλιμάντζαρο βρίσκεται πέρα ​​από τα σύνορα της Κένυας και της Τανζανίας στην ανατολική Αφρική. Ενώ είναι το υψηλότερο βουνό ελεύθερης θέσης στον κόσμο και το ψηλότερο στην αφρικανική ήπειρο, το Κιλιμάντζαρο είναι μια δημοφιλής αναρρίχηση με τους τουρίστες, επειδή δεν περιλαμβάνει τεχνική αναρρίχηση. 

Τον Αύγουστο ήμουν μέλος μιας ομάδας επτά ορειβατών από την Αγγλία και το Χονγκ Κονγκ που προσπάθησαν να ανεβούν στο Kili. Το κάναμε μετά από ένα πρόγραμμα κοινωνικής δράσης διάρκειας μιας εβδομάδας στο Moshi και την Arusha.

Εγώ και τέσσερις άλλοι φτάσαμε στην κορυφή των 5895 μέτρων, μετά από ένα επίπονο και εξαντλητικό ταξίδι επτά ωρών στο σκοτάδι του βουνού και σε θερμοκρασίες... κατάψυξης. Είχαμε μόνο λίγες ώρες ύπνου. Έξι μέρες χρειαστήκαμε για να κάνουμε αυτή την απίστευτα κουραστική διαδρομή - και καθένας από τους ορειβάτες έδειξε τεράστια φυσική κατάσταση, αποφασιστικότητα και ανθεκτικότητα καθ 'όλη τη διάρκεια των έξι ημερών πεζοπορίας. Υποφέραμε από τρομερές συνέπειες του υψομέτρου - πονοκεφάλους, ναυτία και κόπωση. 

Υπάρχουν πολλές ιστορίες για υγιείς και υγιείς ανθρώπους - συμπεριλαμβανομένων διάσημων αθλητών - που έχουν σταματήσει την ανάβασή τους, ενώ οι διπλανοί τους αισθάνονται καλά. 

Η ανάβαση ήταν το πιο απαιτητικό πράγμα που έχω κάνει ποτέ, ακόμη πιο δύσκολο από ό, τι νόμιζα - και ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να μοιραστώ αυτά που έμαθα από την εμπειρία.

Η ζωή μπορεί να είναι πολύ δύσκολη για όλους μας. Αλλά έχοντας ζήσει αυτήν την εμπειρία, όλες οι καθημερινές μου ανησυχίες είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτό.

Η φυλή «Chaga» που βρίσκεται στις πλαγιές του βουνού πιστεύει μάλιστα ότι η κορυφή του Κιλιμάντζαρο οδηγεί στη μετά θάνατον ζωή.

Η λύση και η απάντηση σε όλα περίμενα σαν να μου φανερώθηκε μόλις έφτασα στη κορυφή! Αυτά είναι τα 5 πράγματα που έμαθα.

Να διώχνω τους τοξικούς και δυσλειτουργικούς ανθρώπους από την "ομάδα".

Ο σύμβουλος της ομάδας Gilbert Enoka τους περιγράφει ως "ανθρώπους που βγαίνουν μπροστά από την ομάδα, άτομα που πιστεύουν ότι δικαιούνται πράγματα ή αναμένουν ότι οι κανόνες θα είναι διαφορετικοί για αυτούς, άτομα που λειτουργούν ύπουλα ή κομπάζουν για τη δουλειά τους ακόμη κι αν είναι κάτι μικρό".

Να δεσμεύομαι στους στόχους μου

Προετοιμάστηκα ψυχικά οπτικοποιώντας την αποστολή πολλούς μήνες νωρίτερα και δεσμεύτηκα πως θα έφτανα στην κορυφή του βουνού - ό, τι κι αν χρειαζόταν.

Αποφάσισα ότι η ζωή είναι ένας αγώνας να ξεπερνώ τις αντιξοότητες, να θέτω στόχους και να τους υλοποιώ. Αποφάσισα ότι δεν θα υποταχθώ, δεν θα παραδοθώ ή θα παραδοθώ στους δικούς μου περιορισμούς και αδυναμίες στην πλευρά του βουνού. Αποφάσισα ότι αξίζει τον κόπο. Ο Benjamin Disraeli κάποτε είπε: "Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ανθρώπινη βούληση που θα διακυβεύσει ακόμη και την ύπαρξή της στο βαθμό του σκοπού της".

Να τιθασεύω το σώμα μου και να υπερισχύει το μυαλό μου

Οι μύες μου πονούσαν φρικτά, μετά από 5 ημέρες πεζοπορίας. Το σώμα και το μυαλό μου ήταν εξαντλημένα, με λίγες ώρες ύπνου. Οι πνεύμονές μου ζορίστηκαν από την έλλειψη οξυγόνου. Το κεφάλι μου υπέφερε από πονοκεφάλους που προκαλούνται από το υψόμετρο.

Το μυαλό είναι σαν μια μηχανή - λειτουργεί πάντα μαζί σας ή εναντίον σας, ανάλογα με τις οδηγίες που το έχετε δώσει. Εγώ άρχισα να σκέφτομαι όμορφα πράγματα, να οραματίζομαι την κορυφή, να μη δίνω σημασία στον πόνο. 

Να έχω εμπιστοσύνη στο ταξίδι

Το δικό μου ταξίδι ξεκίνησε με μια προβληματική αρχή όταν απέκτησα θολή όραση την πρώτη μέρα και φοβόμουν ότι έβαλα σε κίνδυνο την όρασή μου. Ωστόσο η προσωρινή απώλεια της καθαρής όρασης δεν μας καθυστέρησε ούτε μας εμπόδισε. Στην πραγματικότητα, ανακάλυψα την πλήρη χρήση των ματιών μου κατά την τελευταία ανάβαση, ακριβώς για να απολαύσω την ομορφιά.

Προσαρμόστηκα στο θολό όραμά μου στο ταξίδι, χωρίς να μπορώ να δω πολύ μακριά. Βασιζόμουν στους οδηγούς μας και στο άτομο που ήταν ακριβώς μπροστά μου, ακολουθώντας τα βήματά τους μέσα από όλα τα εδάφη του βουνού. 

Να απολαμβάνω τη διαδρομή

Και δεν εννοώ απλώς τη μεταφορά. Αλλά όλα, τη διαδικασία, την αρχή, το τέλος.  Η θέα της ανατολής του ήλιου από το Κιλιμάντζαρο ήταν υπέροχη. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο να το απολαύσω αλλά ήμουν τόσο συγκεντρωμένη στο να κατέβω και να ολοκληρώσω το ταξίδι που μετά βίας το θυμάμαι. Πόσο κρίμα, και πόσες φορές άραγε κάνουμε το ίδιο στην καθημερινή μας ζωή; Η επιτυχία είναι μια εσωτερική δουλειά.