Ήταν ένα από τα δυστυχήματα που σημάδεψε την ιστορία της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το πρωί της 23ης Νοεμβρίου του 1976όταν αεροπλάνο της εταιρείας εκτελούσε τακτικό δρομολόγιο Αθήνα – Λάρισα – Κοζάνη, κατέπεσε στοιχίζοντας την ζωή σε 50 ανθρώπους.
Στην περιοχή επικρατούσαν κακές καιρικές συνθήκες, ενώ καθοριστικό ρόλο έπαιξε και ο κακός εξοπλισμός του αεροδρομίου της Κοζάνης. Ήταν το πέμπτο δυστύχημα στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής αεροπορίας και το τέταρτο για την Ολυμπιακή, η οποία βρισκόταν υπό τον έλεγχο του κράτους από τον προηγούμενο χρόνο.
Το αεροσκάφος ήταν σχετικά καινούργιο, ιαπωνικής κατασκευής με έλικες. Ήταν ιδανικό για εσωτερικές πτήσεις και στις 8:35 το πρωί ξεκίνησε από την Αθήνα με προορισμό την Κοζάνη και ενδιάμεσο σταθμό στη Λάρισα. Εκτός από τα 4 άτομα πλήρωμα, οι επιβαίνοντες ήταν 46, 40 Έλληνες και 6 αλλοδαποί.
Οι συνθήκες δυσκόλεψαν ήδη πάνω από τη Λάρισα, όπου το αεροπλάνο δεν κατάφερε να προσγειωθεί λόγω ομίχλης και συνέχισε για Κοζάνη. Στις 9:46 ο πύργος ελέγχου έλαβε το τελευταίο σήμα από το αεροπλάνο, με τον καιρό να είναι παρόμοιος με της Λάρισας και την πτήση να γίνεται εξ όψεως, αφού το αεροδρόμιο της Κοζάνης δεν είχε ραδιοβοηθήματα.
Ο πιλότος στην προσπάθεια του να βρει μια ασφαλή δίοδο, κατέβασε πολύ χαμηλά το αεροσκάφος και προσέκρουσε την κορυφή «Φλάμπουρο» της οροσειράς του Σαρανταπόρου. Οι ντόπιοι από το χωριό Μεταξάς άκουσαν τον θόρυβο και έτρεξαν πρώτοι στο σημείο, αψηφώντας την χιονοθύελλα.
Ακολούθησαν εικόνες φρίκης που θα τους στοίχειωναν για χρόνια. Το αεροσκάφος είχε κοπεί στα τρία και ανθρώπινοι σοροί καίγονταν σε μεγάλη ακτίνα. Η μυρωδιά από τις καμένες σάρκες γέμισαν την ατμόσφαιρα. Ύστερα από λίγη ώρα έφτασαν τα σωστικά συνεργεία και ύστερα από λίγη ώρα κατάλαβαν ότι δεν θα υπάρξουν επιζώντες. Φρουροί φυλούσαν τα πτώματα όλο το βράδυ σε θερμοκρασίες που έφταναν μέχρι τους -10 βαθμούς Κελσίου, υπό τον φόβο επιδρομής τσακαλιών και λύκων.
Τα θύματα ήταν κυρίως νεαρά παιδιά, σπουδαστές που πήγαιναν να γραφτούν στα τότε ΚΑΤΕ, σημερινά ΤΕΙ και φαντάροι που επέστρεφαν στις μονάδες τους. Το δυστύχημα τάραξε την κοινωνία της εποχής. Ο Τύπος έκανε κριτική στον ανεπαρκή εξοπλισμό των περιφερειακών αεροδρομίων (όχι μόνο της Κοζάνης). Ο διοικητής της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι το αεροδρόμιο της Κοζάνης «δεν είναι από τα καλά», ενώ ο υπουργός Συγκοινωνιών, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή θα διέθετε άμεσα 1 δισ. δραχμές για τη βελτίωση της τεχνικής υποδομής των αεροδρομίων.
