Αμέσως μετά την έκρηξη της Επανάστασης του 1821, οι Τούρκοι αποφάσισαν να πάρουν προληπτικά μέτρα στις ελληνόφωνες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που δεν είχαν επαναστατήσει. Από τον Ιούνιο μέχρι και τον Δεκέμβριο του ίδιος έτους, εκδηλώθηκαν διωγμοί στην Μικρά Ασία και την Κύπρο, που είχαν σκοπό να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό πληθυσμό και να εξοντώσουν τους ηγέτες του.
Η Κύπρος κυρίως λόγω της γεωγραφικής της θέσης, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τότε στην Κύπρο κατοικούσαν περίπου 80.000 Έλληνες και άλλοι 20.000 Τούρκοι. Ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β’ γνώριζε πως οι Έλληνες της Κύπρου δεν είχαν πλάνα για εξέγερση, παρόλη της συντριπτική τους αριθμητική υπεροχή. Είχαν επιδείξει νομιμοφροσύνη για μια σειρά ετών, όπως ανέφερε και το τουρκικό διάταγμα που εστάλη στο νησί για τον αφοπλισμό τους.
Η Φιλική Εταιρεία είχε εξαιρέσει την Κύπρο από την Επανάσταση, επειδή βρισκόταν μακριά από τα κέντρα των πολεμικών επιχειρήσεων, ενώ το ελληνικό ναυτικό δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει έναν πιθανό ξεσηκωμό του νησιού. Μετά την ολοκλήρωση του αφοπλισμού του ελληνικού πληθυσμού, ο μουτεσελίμης Κιουτσούκ Μεχμέτ συνέταξε έναν κατάλογο ο οποίος περιείχε τα ονόματα 486 επιφανών Κυπρίων, με επικεφαλής τον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και διαμήνυσε στον Σουλτάνο ότι αφοπλισμός δεν σημαίνει απολύτως τίποτα όσο παραμένουν στην ζωή όσοι βρίσκονται στον κατάλογο. Κι αυτό γιατί με τον πλούτο και τις διασυνδέσεις που είχαν στην Ευρώπη, μπορούσαν να προμηθευτούν όπλα και εφόδια ανά πάσα στιγμή και να οργανώσουν μια εξέγερση.
Η Υψηλή Πύλη έδωσε την συγκατάθεσή της για τη σφαγή όλων των προσώπων που βρίσκονταν στον κατάλογο, μαζί με την δήμευση της περιουσίας τους. Η μόνη τους διέξοδος θα ήταν να αλλαξοπιστήσουν. Οι πρόκριτοι κλήθηκαν στην Λευκωσία με το πρόσχημα των διαβουλεύσεων, αλλά συνελήφθησαν και τέθηκαν υπό κράτηση. Κάποιοι άλλοι συνελήφθησαν στους τόπους διαμονής τους στις 12 Ιουνίου, κατά την διάρκεια της κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας. Από τους 486, μόλις 16 κατάφεραν να διαφύγουν. Οι υπόλοιποι 470, ρίχτηκαν σε μπουντρούμια και περίμεναν την εκτέλεσή τους.
Οι εξελίξεις μάλλον επιταχύνθηκαν από τις επαναστατικές προκηρύξεις που κυκλοφόρησαν στην Λάρνακα από τον αρχιμανδρίτη Θεόφιλο Θησέα αλλά και από την εμφάνιση ελληνικών πλοίων στα δυτικά της Κερύνειας, με επικεφαλής όπως λέγεται τον Κωνσταντίνο Κανάρη.
Στις 9 Ιουλίου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός απαγχονίστηκε κάτω από μια μουριά στην πλατεία Διοικητηρίου της Λευκωσίας, ενώ την ίδια μέρα καρατομήθηκαν οι τρεις μητροπολίτες της Κύπρου, καθώς και άλλοι κληρικοί. Μέχρι τις 14 Ιουνίου αποκεφαλίστηκαν όλοι οι υπόλοιποι του καταλόγου, εκτός από 36 που αλλαξοπίστησαν.
Μερικές δεκαετίες αργότερα, ο εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης, έγραψε το επικό ποίημα «Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία Κύπρου», όπου αναφέρεται στα τραγικά γεγονότα εκείνων των ημερών.
