Μία από τις φονικότερες μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έλαβε χώρα στο νησί της Ιβοζίμα της Ιαπωνίας τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1945, με αντίπαλα στρατόπεδα την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ.

Ιβοζίμα στα ιαπωνικά σημαίνει «Νησί του θείου» και πήρε το όνομα του από τα πλούσια θειούχα κοιτάσματα που υπάρχουν στο ηφαιστειογενές νησί. Ανήκει στο σύμπλεγμα νησιών Ογκασαβάρα και έχει μέγεθος 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Στις αρχές του 1945, οι Αμερικανοί κέρδιζαν συνεχώς έδαφος στις επιχειρήσεις στο Μέτωπο του Ειρηνικού. Αφού κατέλαβαν τα νησιά Μάρσαλ και Μαριάνες, εξαπέλυαν επιθέσεις στην ενδοχώρα της Ιαπωνίας. Οι ιαπωνικές δυνάμεις είχαν υποστεί τεράστια πλήγματα και στην θάλασσα και στον αέρα.

Το ιαπωνικό επιτελείο αποφάσισε πως πρέπει να κρατήσει πάση θυσία τα νησιά Ογκασαβάρα. Αν τα έχανε, θα διευκόλυνε τις αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές και θα προκαλούσε πτώση του ηθικού του λαού.

Στην Ιβοζίμα υπήρχε ραντάρ έγκυρης προειδοποίησης και δυο αεροδιάδρομοι. Οι Αμερικανοί το είχαν βάλει στο μάτι γιατί το χρειάζονταν ως γέφυρα για την επιχείρηση που θα έκαναν στην Οκινάβα. Η ιδέα για την κατάληψή της ανήκε στον ναύαρχο Τσέστερ Νίμιτζ, με τον στρατηγό Ντάγκλας ΜακΆρθουρ να διαφωνεί.

Οι Ιάπωνες μετέφεραν στο νησί 22.000 στρατιώτες και βαρύ πυροβολικό. Στήριξαν την άμυνα του νησιού σε ένα δίκτυο με σπηλιές και υπόγειες στοές, όπου οι στρατιώτες προφυλάσσονταν από τα εκτεταμένα πυρά των Αμερικανών.

Ο αντιστράτηγος Τανταμίτσι Κουριμπαγιάσι σκόπευε να αφήσει τους Αμερικανούς να αποβιβαστούν χωρίς να προδώσει τις θέσεις των στρατιωτών του και όταν οι πρώτοι θα έφταναν σε απόσταση 500 μέτρων από την ακτή, θα αναλάμβανε δράση το πυροβολικό.

Οι Αμερικανοί από την άλλη διέθεσαν 110.000 στρατιώτες, ακριβώς του πενταπλάσιους από τους Ιάπωνες. Η επίθεση ξεκίνησε το πρωί της 19ης Φεβρουαρίου με την Ιβοζίμα να βομβαρδίζεται συνεχώς από αέρα και θάλασσα. Αποβιβάστηκαν 30.000 στρατιώτες, οι οποίοι ήταν σε δύσκολη θέση αφού δεν μπορούσαν να καλυφθούν λόγω της επίπεδης μορφολογίας του νησιού. Μέχρι το τέλος της ημέρας, αποβιβάστηκαν άλλοι 40.000 στρατιώτες.

Μετά από τέσσερις ημέρες μάχης, το βουνό Σουριμπάτσι αποκόπηκε από το υπόλοιπο νησί. Οι Αμερικανοί πεζοναύτες ξεκίνησαν για την κατάληψή του και έφτασαν εκεί χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Ύψωσαν μάλιστα την αμερικανική σημαία, με το στιγμιότυπο να απαθανατίζεται από τον φωτογράφο του «Associated Press» Τζο Ρόζενταλ, μια φωτογραφία που έχει μείνει στην ιστορία.

Οι Ιάπωνες είδαν το τέλος να πλησιάζει. Πολέμησαν γενναία για έναν μήνα, μέχρι τις 26 Μαρτίου. Από τους 22.000 Ιάπωνες στρατιώτες έπεσαν στο πεδίο της μάχης 20.703, ενώ 216 αιχμαλωτίστηκαν. Οι Αμερικανοί είχαν κι αυτοί μεγάλες απώλειες. 5.598 άνδρες έπεσαν νεκροί και 19.189 τραυματίστηκαν.

Η κατάληψη της Ιβοζίμα ήταν ένα ακόμα βήμα για να φτάσουν οι Αμερικανοί στην ιαπωνική ενδοχώρα και την λήξη των επιχειρήσεων στον Ειρηνικό. Πολλοί στρατιωτικοί αναλυτές αμφισβήτησαν αργότερα την αναγκαιότητα κατάληψης του νησιού, που έμεινε υπό αμερικανική κυριαρχία μέχρι το 1968, όταν και επεστράφη στην Ιαπωνία.