O Earl Lloyd έγραψε την δική του ιστορία στο NBA. Κι αυτό γιατί τον Οκτώβριο του 1950, έγινε ο πρώτος μαύρος αθλητής που αγωνίστηκε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Κι έτσι άνοιξε τον δρόμο για όσους ακολούθησαν.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια και κατάφερε να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της West Virginia με υποτροφία στο μπάσκετ. Εκεί ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του για δυο χρόνια. Στο draft του 1950 μπορεί να μην ήταν ο πρώτος μαύρος παίκτης που επιλέχθηκε (ο Chuck Cooper επιλέχθηκε στο νο.14 από τους Boston Celtics), αλλά παρόλο που επιλέχθηκε στην τελευταία θέση και το νο.100, έγινε αργότερα ο πρώτος Αφροαμερικανός που υπέγραψε συμβόλαιο με ομάδα του NBA και ο πρώτος που πάτησε το παρκέ.

Αυτό έγινε στις 31 Οκτωβρίου του 1950, μια ημέρα νωρίτερα από τον Chuck Cooper και τέσσερις ημέρες πριν από τον Nat «Sweetwater» Clifton. Αγωνίστηκε για 9 σεζόν σε αυτό και μάλιστα κατάφερε να στεφτεί πρωταθλητής με τους Syracuse Nationals το 1955, την ομάδα που αγωνίστηκε μετά τον στρατό. Είχε μέσο όρο στην καριέρα του 8,4 πόντους και 6,4 ριμπάουντ και έκλεισε την καριέρα του το 1960 στους Detroit Pistons.

Αργότερα συνέχισε ως προπονητής. Έγινε μάλιστα ο πρώτος Αφροαμερικανός βοηθός προπονητή στο NBA και ο τρίτος πρώτος προπονητής την σεζόν 1971-72, όταν καθοδήγησε τους Pistons.

@hourdetroit.com

Ήταν σκληρός μέσα στο γήπεδο, υπέμεινε ρατσιστικά σχόλια από θεατές αλλά και τον διαχωρισμό σε ξενοδοχεία και εστιατόρια, όπου δεν μπορούσε να πάει με την υπόλοιπη ομάδα. Από την πρώτη μέρα ο ρατσισμός ήταν εμφανής. Στην ανακοίνωση του ονόματός του, ένας λευκός άνδρας στην πρώτη σειρά φώναξε «Νομίζετε ότι αυτός ο νέγρος μπορεί να παίξει μπάσκετ;». Την απάντηση της έδωσε η μητέρα του που βρισκόταν ακριβώς από πίσω. «Αυτός ο νέγρος μπορεί να παίξει». Το 1955 στην Ιντιανάπολις, οι θεατές του φώναζαν να πάει πίσω στην Αφρική. Όμως ο Lloyd δεν έδινε σημασία και ήθελε να παίξει το παιχνίδι του, να κάνει μια «σιωπηλή επανάσταση».

Ο ίδιος έλεγε ότι δεν έκανε τίποτα σημαντικό και ότι απλά «βρέθηκε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Δεν θέλω να είμαι υπερβολικός. Ελπίζω μόνο να συμπεριφέρθηκα όπως έπρεπε για να διευκολύνω τους υπόλοιπους. Πιστεύω ότι το κατάφερα». Όταν ένας νεαρός Αφροαμερικανός μπασκετμπολίστας του είπε ότι του χρωστάει τα πάντα, εκείνος απάντησε πως δεν του χρωστάει τίποτα. Ήταν πάντα σεμνός και ταπεινός.

Πέθανε το 2015 σε ηλικία 86 ετών. Άφησε πίσω του μια βαριά κληρονομιά. Το όνομά του άλλωστε γράφτηκε στην ιστορία του NBA. Όχι για τις επιδόσεις του, αλλά γιατί άνοιξε και δημιούργησε τον δρόμο για τις επόμενες γενιές. Μακριά από την προκατάληψη και τον ρατσισμό.