Ο Καρλομάγνος υπήρξε βασιλιάς των Φράγκων από το 768, βασιλιάς των Ιταλών από το 774 και από το 800, αυτοκράτορας της Δυτικής Ευρώπης. Το κράτος αυτό που δημιούργησε στην δυτική Ευρώπη μετά την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ονομαστηκε «Αυτοκρατορία των Καρολιδών».

Ο Καρλομάγνος ήταν γιος του Πιπίνου και στα 26 του χρόνια έγινε βασιλιάς μετά τον θάνατο του πατέρα του. Συνέχισε την πολιτική του πατέρα του υπέρ του παπισμού και έως κάποιο βαθμό έγινε προστάτης του, απομακρύνοντας του Λομβαρδούς από την βόρεια Ιταλία. Έκανε εκστρατείες κατά των λαών στα ανατολικά του εκχριστιανίζοντας με τη βία και με την απειλή θανάτου τον πληθυσμό. Περιστατικά όπως αυτά, οδήγησαν στην Σφαγή του Βέρντεν, όπου σκότωσε 4.500 Σάξονες.

Έφτασε στο απόγειο του το 800 μ.Χ., όταν ο πάπας Λέοντας Γ’ τον έστεψε «αυτοκράτορα» την ημέρα των Χριστουγέννων. Είχε μόλις ενώσει το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μέχρι και σήμερα αποκαλείται ως «πατέρας της Ευρώπης» με τις γαλλικές και τις γερμανικές μοναρχίες που ακολούθησαν να θεωρούν τους εαυτούς του απόγονους του Καρλομάγνου. Ακόμα και η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης βασίστηκε στην ζωή και το έργο του Καρλομάγνου.

Πέθανε στις 28 Ιανουαρίου του 814 μ.Χ., όντας 14 χρόνια στον θρόνο του αυτοκράτορα. Ετάφη στην αυτοκρατορική του πρωτεύουσα, το Άαχεν της σημερινής Γερμανίας και τον διαδέχθηκε ο γιος του, Λουδοβίκος ο Ευσεβής.