Ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες και ανθρώπους του κινηματογράφου, ο μόνος Έλληνας που κέρδισε το βραβείο του Χρυσού Φοίνικά στις Κάννες, έφυγε αιφνίδια σαν σήμερα πριν από επτά χρόνια. Στα 77 χρόνια της ζωής του, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος κατάφερε να δημιουργήσει σχολή, τόσο στον ελληνικό όσο και στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Ξεκίνησε να σπουδάζει στην Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τα παράτησε πριν πάρει το πτυχίο του και έφυγε για το Παρίσι. Εκεί σπούδασε γαλλική φιλολογία και φιλμογραφία, πήρε κάποια μαθήματα εθνολογίας και συνέχισε στην σχολή Κινηματογράφου IDHEC.
Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1964 και εργάσθηκε αρχικά στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» ως κριτικός κινηματογράφου, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Εκεί θα παραμείνει για τρία χρόνια. Το 1968 παρουσίασε την πρώτη μικρού μήκους τανία του, με τίτλο «Εκπομπή», στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Δυο χρόνια αργότερα, στο ίδιο φεστιβάλ, θα κερδίσει το πρώτο βραβείο του με την πρώτου μεγάλου μήκους ταινία του, την «Αναπαράσταση».
Συνέχισε από το 1972 μέχρι και το 1977, με την «Τριλογία της ιστορίας», που αποτελούνταν από τις ταινίες «Μέρες του ‘36», «Ο Θίασος» (κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών) και «Οι Κυνηγοί». Η επόμενη του ταινία, πριν γυρίσει την «Τριλογία της σιωπής» («Ταξίδι στα Κύθηρα», «Ο Μελισσοκόμος», «Τοπίο στην Ομίχλη»), ήταν το «διεθνές», «Μεγαλέξαντρος» που κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ προτάθηκε και για Χρυσό Λέοντα.
Συνέχισε με την «Τριλογία των συνόρων», όπου ύστερα από τις δυο πρώτες ταινίες («Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού», «Το βλέμμα του Οδυσσέα») στις οποίες συμμετείχαν μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, κατάφερε να κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, με την τρίτη ταινία της τριλογίας, «Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα».
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος είχε γίνει παγκόσμιος. Για τις ταινίες του έχουν γίνει αφιερώματα σε όλο τον κόσμο και πολλές φορές έχει τιμηθεί για την προσφορά του στο παγκόσμιο σινεμά. Κατάφερε δε να κερδίσει έναν μεγάλο αριθμό βραβείων που έφτασαν τα 59 και φυσικά, να συνεργαστεί με ιερά τέρατα του κινηματογράφου.
Το 2004, έβαλε μπροστά την επόμενη τριλογία του με «Το λιβάδι που δακρύζει», που έμελλε να μην ολοκληρωθεί. Την συνέχισε το 2008, με την ταινία «Η σκόνη του χρόνου» και το 2012, ξεκίνησε τα γυρίσματα της τρίτης ταινίας, που θα είχε τίτλο «Η άλλη θάλασσα».
Όμως το πρωί της 24ης Ιανουαρίου του 2012, κι ενώ βρισκόταν σε διάλλειμα από τα γυρίσματα της ταινίας στην Δραπετσώνα, διέσχισε πεζός τον δρόμο και χτυπήθηκε από διερχόμενη μοτοσικλέτα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Φαλήρου, όπου το ίδιο βράδυ άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν 77 ετών. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Απόσπασμα από την βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα ταινία, «Μια αιωνιότητα και μια μέρα»
