Είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν ακούσει το «γαμήλιο εμβατήριο». Πρόκειται άλλωστε για έναν σκοπό που δεν ακούμε σε καμία διαφορετική περίπτωση, παρά μόνο σε έναν γάμο. Συνήθως, η ώρα που παίζεται είναι όταν η νύφη μπαίνει στην εκκλησία και κατά τη διάρκεια της τελετής, ή όταν το ζευγάρι εξέρχεται από αυτήν. Τότε είναι που οι περισσότεροι, χτυπούν τα χέρια τους διακριτικά στο τραπέζι, ενώ οι πιο τολμηροί μεταμορφώνονται ξαφνικά σε διευθυντές ορχήστρας.
Η ιστορία του γαμήλιου εμβατηρίου ξεκίνησε με 6 χρόνια διαφορά. Ναι, σωστά διαβάσατε. Γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για δυο διαφορετικές συνθέσεις που γράφτηκαν το 1842 και το 1848 αντίστοιχα. Το 1842, ο Φέλιξ Μέντελσον έγραψε μια μελωδία η οποία συνήθως ακούγεται όταν ζευγάρι βγαίνει από την εκκλησία. Η σύνθεση αυτή γράφτηκε από τον Γερμανό συνθέτη για το έργο του Σαίξπηρ «Όνειρο Θερινής Νυκτός».
Η άλλη ακολούθησε έξι χρόνια αργότερα. Ο Ρίτσαρντ Βάγκνερ το 1848 συνέθεσε το «Γαμήλιο Χορωδιακό» για την όπερα του «Λόενγκριν», με την μελωδία να ακούγεται συνήθως κατά την διάρκεια της γαμήλιας τελετής.
Οι δυο συνθέσεις έμελλε να «παντρευτούν» σε έναν... γάμο και να μείνουν μαζί τα επόμενα 165 χρόνια (και συνεχίζουν). Στις 25 Ιανουαρίου του 1858, η πριγκίπισσα της Αγγλίας, Βικτώρια, επέλεξε και τα δυο για την τελετή του γάμου της με τον τότε πρίγκιπα της Πρωσίας και αργότερα αυτοκράτορα της Γερμανίας, Φρειδερίκο Γ’.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, πολλοί θέλησαν να προσθέσουν μια βασιλική νότα στους γάμους τους, κι έτσι υιοθέτησαν την επιλογή της πριγκίπισσας, με τις δυο συνθέσεις να «έσονται εις σάρκαν μιαν» και να γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι των περισσότερων γαμήλιων τελετών, αποκτώντας τον τίτλο «Γαμήλιο Εμβατήριο».
