Η Ελλάδα ήταν μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952, επί κυβερνήσεως Νικολάου Πλαστήρα. Τότε ο Πλαστήρας είχε δηλώσει: «Δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχθεί ότι όταν η Ελλάς συμμετέχει εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον μετά των μεγάλων δυνάμεων, αι οποίαι κατοικούνται από ελευθέρους δημοκρατικούς λαούς, αισθάνεται αυτή ασφαλεστέραν… Αι άλλαι θεωρίαι περί ειρηνεύσεων και ουδετερότητος… δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με το γεγονός αυτό».

Ο ανεξάρτητος τότε βουλευτής της Αριστεράς, Μιχάλης Κύρκος (που είχε ψηφίσει εναντίον, μαζί με τους βουλευτές της ΕΔΑ), αντέτεινε πως η Ελλάδα μέσα στον Ψυχρό Πόλεμο δεν πρέπει να πάρει το μέρος κάποιας συμμαχίας αλλά να κρατήσει καλές σχέσεις και με τους δυο συνασπισμούς.

22 χρόνια αργότερα, η οικουμενική κυβέρνηση Καραμανλή αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ύστερα από τον Αττίλα 2. Σε ανακοίνωση της, η κυβέρνηση αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του….».

Η Ελλάδα θα επιστρέψει στο ΝΑΤΟ 6 χρόνια αργότερα, δυο περίπου μήνες πριν από την ένταξή της στην ΕΟΚ. Ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης αποφάσισε την επάνοδο της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, στις 19 Οκτωβρίου του 1980. Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ δηλώνουν αντίθετα με την επανένταξη και διοργανώνουν συλλαλητήρια όπου ακούγεται για πρώτη φορά το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Η Ελλάδα παραμένει ενεργό μέλος του ΝΑΤΟ, με την παρουσία της να είναι ισχυρή, κάτι που φάνηκε και το 2008, όταν η Ελλάδα άσκησε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, δια στόματος του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.