Τον Ιούλιο του 1974, η επταετής δικτατορία των συνταγματαρχών έπεσε και αποκαταστάθηκε η δημοκρατία με την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, με πρωτοβουλία πολιτών ξεκίνησε η δίωξη των υπευθύνων για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, που οδήγησαν στον θάνατο 34 άτομα (επίσημα).

Ο εισαγγελέας έκανε προανάκριση και παρέδωσε το πόρισμά του στις 14 Οκτωβρίου του 1974. Ένα χρόνο αργότερα, στις 16 Οκτωβρίου, ξεκίνησε η δίκη των υπευθύνων για την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης. Η δίκη ξεκίνησε στις 9 το πρωί, σε αίθουσα των γυναίκειων φυλακών Κορυδαλλού για λόγος ασφαλείας. Οι κατηγορούμενοι ήταν 33 στρατιωτικοί, αστυνομικοί και πολιτικοί που αντιμετώπιζαν κατηγορίες για 24 φόνους και σωρεία άλλων εγκλημάτων. Μεταξύ τους ήταν και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Δημήτριος Ιωαννίδης, που κατηγορούνταν για ηθική αυτουργία στις δολοφονίες.

Η δίκη κράτησε δυόμιση μήνες και κατά την διάρκειά της εξετάστηκαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και 47 υπεράσπισης. Η απόφαση εκδόθηκε 2 ημέρες πριν αλλάξει ο χρόνος. 20 από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν είτε σε ποινές φυλάκισης είτε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ οι υπόλοιποι αθωώθηκαν.

Ο Δημήτριος Ιωαννίδης καταδικάστηκε σε ισόβια, μαζί του και ο Νικόλαος Ντερτιλής. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξης. Μαζί με την ισόβια καταδίκη που του είχε επιβληθεί νωρίτερα, άφησε την τελευταία του πνοή στις φυλακές του Κορυδαλλού το 1999. Το ίδιο συνέβη και με τους Ιωαννίδη και Ντερτιλή.

Τον Ιανουάριο του 1977, η υπόθεση εκδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό με πολλούς από τους καταδικασθέντες να κρίνονται αθώοι. Όχι όμως και οι πρωταγωνιστές των γεγονότων.