Ο θεολόγος Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ, ανακάλυψε στις 4 Φεβρουαρίου του 1859 στο γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά, έναν αρχαίο κώδικα γραμμένο στα ελληνικά που περιείχε κείμενα της Καινής Διαθήκης και μέρος της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο κώδικας ήταν γραμμένος πάνω σε περγαμηνή εξαιρετικής ποιότητας που προέρχεται δέρμα γαϊδάρου ή αντιλόπης, σε κεφαλαιογράμματη τετραγωνισμένη ελληνική γραφή. Οι αρχαιολόγοι αποφάνθηκαν πως χρονολογείται από τα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ. και τον ονόμασαν «Σιναϊτικό κώδικα». Ο φον Τίσεντορφ ήταν πεπεισμένος πως επρόκειτο για την αρχαιότερη σωζόμενη Βίβλο.

Κάθε στίχος αποτελείται από 12 έως 14 γράμματα σε τέσσερις στήλες ανά σελίδα. Τα φύλλα ήταν δεμένα σε δεσμίδες των τεσσάρων, εκτός από δυο που ήταν δεμένα σε δεσμίδες των πέντε. Οι μελετητές κατέληξαν πως οι γραμματείς που τον συνέταξαν ήταν τρεις, ενώ οι διορθωτές που το επεξεργάστηκαν από τον 4ο έως τον 12ο αιώνα ήταν εννέα.

Τον 20ο αιώνα, η Βρετανική Βιβλιοθήκη απέκτησε τον κώδικα, που ως τότε βρισκόταν στην αυτοκρατορική βιβλιοθήκη της Ρωσίας, όπου τον είχε μεταφέρει σταδιακά ο φον Τίσεντορφ. Οι μελετητές με τη χρήση υπεριώδους φωτός ανακάλυψαν πως είχε υποστεί αλλαγές από διάφορους διορθωτές, αλλά η παραπάνω τεχνική τους επέτρεψε να φανερώσουν το πρωτότυπο κείμενο.

Ο Σιναϊτικός κώδικας είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο σημαντικά χειρόγραφα βιβλία στον κόσμο και αποτελεί σταθμό για τις γνώσεις μας σχετικά με την ίδια την ιστορία του βιβλίου της Καινής Διαθήκης. Το 2009 δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο σε τέσσερις γλώσσες, μεταξύ των οποίων είναι και τα ελληνικά.