Η καταστροφική μανία του ανθρώπου σε βάρος των ζώων και του περιβάλλοντος αποτυπώνεται με τον πιο δραματικό τρόπο στον πανικό ενός θηλυκού ουρακοτάγκου, σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, που κατέφυγε στην κορυφή ενός δέντρου, ζούγκλας του Βόρνεο, προκειμένου να γλιτώσει.

Ενώ οι εκσκαφείς αποψίλωναν το «σπίτι» της, η Βoon-Mee αναγκάστηκε να βρει καταφύγιο στο μόνο κορμό που είχε απομείνει, καταδικάζοντας την ίδια και το αγέννητο παιδί της σε ένα αργό και αγωνιώδη θάνατο.

Η Βoon-Mee ήταν υπερβολικά τρομαγμένη για να αφήσει το τελευταίο καταφύγιό της. Αποδείχτηκε, όμως, τυχερή, καθώς ενημερώθηκαν οι υπεύθυνοι της οργάνωσης International Animal Rescue εγκαίρως, προτού δηλαδή ο ουρακοτάγκος και το αγέννητο μωρό του πεθάνουν από ασιτία.

Τα μέλη της ομάδας διάσωσης μαζί με ντόπιους αξιωματούχους πέρασαν ώρες μέσα από εκατοντάδες στρέμματα ισοπέδωσης, μέσα από πεσμένα δέντρα και αποκαΐδια (καθώς σε πολλά δέντρα στη συνέχεια βάζουν φωτιά), για να φτάσουν επιτέλους στο σημείο όπου δεν βρήκαν μόνο την Boon-Mee αλλά και άλλους τρεις ουρακοτάγκους: Τη Charanya και το μωρό της που λιμοκτονούσαν και την Kalaya σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και θηλάζουσα – αν και πουθενά δε βρέθηκε το μωρό της, κάτι που οδήγησε τους ανθρώπους στο συμπέρασμα πως είτε είχε πεθάνει είτε το είχαν πάρει για οικόσιτο.

«Είναι σπαρακτικό να βλέπεις τα ζώα αυτά σε αυτήν τη φρικτή κατάσταση ενώ το περιβάλλον τους ισοπεδώνεται από τη βιομηχανία φοινικέλαιου. Είναι αποκαμωμένοι από την πείνα. Είναι μία μικρή παρηγοριά πως αυτή τη φορά αντί να τους κυνηγήσουν ή να τους σκοτώσουν, οι άνθρωποι της εταιρείας αποψίλωσης έκανε το σωστό και επικοινώνησε μαζί μας», τόνισε ένας από τους ανθρώπους της οργάνωσης.

Η διάσωση της Boon-Mee αποδείχτηκε δύσκολη υπόθεση, καθώς το ζώο ήταν τρομοκρατημένο και πολύ αδύναμο για να κατέβει από το δέντρο. Στο τέλος οι σωτήρες της αναγκάστηκαν να την ναρκώσουν για να την πιάσουν.

Οι τρεις ενήλικες ουρακοτάγκοι και το μωρό αρχικά μεταφέρθηκαν σε καταφύγιο άγριων ζώων – όπου και η Boon-Mee έφερε στον κόσμο το μωρό της – και, στη συνέχεια, αφέθηκαν ελεύθεροι σε άλλο σημείο της ζούγκλας.

Στο κυνήγι του κέρδους, εκατοντάδες πρωτεύοντα σφαγιάζονται κάθε χρόνο.

«Παρά την κατάστασή τους, είναι πραγματικά τυχεροί. Το χειρότερο είναι πως υπάρχουν εκατοντάδες ουρακοτάγκοι που δεν έχουν την τύχη τους εξαιτίας των φρικτών συνθηκών όπου αναγκάζονται να ζήσουν», εξηγούν οι άνθρωποι της οργάνωσης.