Αν έχετε εμφανίσει πονοκέφαλο έντασης για πάνω μία μέρα συνεχόμενα μέσα σε μια εβδομάδα στην εργασία, τότε έχετε πάρει μια γεύση από τις σωματικές συνέπειες του στρες στο σώμα σας. Αλλά εκτός από τον πονοκέφαλο, υπάρχουν κι άλλα πολλά συμπτώματα του στρες, όπως για παράδειγμα, οι πιασμένοι μύες και η ταχυκαρδία.
Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες πιο παράξενες, θα λέγαμε, συνδέσεις, που είναι λιγότερο γνωστές. Οι ειδικοί τονίζουν ότι δεν χρειάζεται να νιώθουμε έντονο στρες για να εμφανιστούν αυτές οι επιδράσεις, ακόμα κι αν οι φαινομενικά ασήμαντοι στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες.
Τριχόπτωση και πρόωρο άσπρισμα των μαλλιών
Το στρες προκαλεί μια πάθηση που ονομάζεται διάχυτη αλωπεκία, η οποία εμποδίζει τα μαλλιά από το να μακρύνουν και αποδυναμώνει τους θύλακες με τον καιρό προκαλώντας τριχόπτωση. Το χρόνιο στρες αφαιρεί επίσης το χρώμα από τα μαλλιά μας με αποτέλεσμα το σταδιακό τους άσπρισμα.
Αυξημένη ευαισθησία στον πόνο
Έρευνα σε παιδιά με επαναλαμβανόμενα επεισόδια κοιλιακού πόνου έδειξε ότι το στρες μείωνε την αντοχή τους σε αυτό τον πόνο, και σε ανθρώπους με χρόνιο πόνο, τα επίπεδά του αυξάνονται κατά τη διάρκεια του στρες. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αυτή η οξυμένη απόκριση στον πόνο συμβαίνει επειδή το στρες αποδυναμώνει τις ορμόνες που κανονικά βοηθούν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τον πόνο.
Μειωμένη γονιμότητα
Το στρες μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητα τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Διαταράσσει τον έμμηνο κύκλο της γυναίκας, μειώνοντας την ωορρηξία. Στους άνδρες, το παρατεταμένο συναισθηματικό στρες σχετίζεται με λιγότερη ποσότητα σπέρματος – και το σπέρμα που παράγεται είναι λιγότερο αποτελεσματικό, κάτι που δυσκολεύει τη σύλληψη.
Αν και οι ειδικοί δεν είναι ακόμα βέβαιοι για τους ακριβείς ψυχολογικούς μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από αυτή την επίδραση, φαίνεται ότι κατά τη διάρκεια του στρες, το σώμα αποθηκεύει την ενέργειά του και τη χρησιμοποιεί στην απόκριση μάχης φυγής, μειώνοντας τις ενέργειες που συνεισφέρουν στη γονιμότητα.
Εξάψεις
Είναι φυσιολογικό να ιδρώνουμε όταν είμαστε νευρικοί – οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η εφίδρωση διευκόλυνε την προσπάθεια φυγής μας από τα δόντια του θηρευτή. Αλλά το χρόνιο στρες μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να ιδρώνουν περισσότερο γενικά – με ακόμα εντονότερες επιδράσεις σε γυναίκες που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση.
Ένας «κόμπος» στο λαιμό
Ορισμένοι γιατροί αναφέρουν ότι οι ασθενείς τους δηλώνουν πως νιώθουν ότι δεν μπορούν να καταπιούν σα να έχουν έναν «κόμπο» στο λαιμό τους, αλλά σωματικά δεν εντοπίζεται τίποτα. Οι μύες στο κατώτερο μέρος του λαιμού συστέλλονται υπό συνθήκες άγχους και έτσι δημιουργείται αυτή η αίσθηση.
Οξυμένη όσφρηση και βουητό στα αυτιά
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι αυξημένες ορμόνες του στρες στο σώμα είναι που οξύνουν την όσφρηση. Μία θεωρία είναι ότι κάποτε αυτή η ικανότητα μας χρειαζόταν για να «μυρίζουμε» την απειλή να πλησιάζει. Όσο για το βουητό στα αυτιά: η αμυγδαλή, που είναι μέρος του εγκεφάλου και αποκρίνεται στο στρες, επίσης βοηθά στην επεξεργασία του ήχου, οπότε το πιθανότερο είναι να σχετίζεται με αυτή την επίδραση.
Φούσκωμα και συχνοουρία
Η επικοινωνία εντέρου- εγκεφάλου είναι ισχυρή σε συνθήκες στρες και προκαλείται συχνά ανισορροπία στη χλωρίδα του εντέρου, κάτι που για ορισμένους ανθρώπους οδηγεί στα συμπτώματα του φουσκώματος. Η συχνοουρία έχει και πάλι να κάνει με το παρελθόν του είδους μας. Φαίνεται ότι όταν βιώνουμε φόβο ή άγχος, το στρες μας αναγκάζει να «αφήσουμε πίσω» ένα μέρος του βάρους μας ώστε να κινηθούμε γρηγορότερα.
Δερματολογικά προβλήματα
Χάρη στη σύνδεση εντέρου – εγκεφάλου, το στρες μπορεί να προκαλέσει και δερματολογικά προβλήματα. Όταν το σώμα κυριεύεται από το στρες, απελευθερώνει την ορμόνη κορτιζόλη, η οποία χαλαρώνει τον εντερικό φραγμό των τοιχωμάτων και έτσι απελευθερώνονται βακτήρια και τοξίνες στο αίμα. Οι επιστήμονες ακόμα μελετούν τις επιπλοκές αυτού του φαινομένου, αλλά είναι πιθανό αυτοί οι ξένοι εισβολείς να ενεργοποιούν την ανοσολογική απόκριση του οργανισμού, η οποία προκαλεί και δερματολογικά προβλήματα όπως έκζεμα και ψωρίαση.
Αρρωσταίνουμε εύκολα
Αν το σώμα είναι συνεχώς απασχολημένο με το να αντιμετωπίζει την απειλή του στρες, το ανοσοποιητικό σύστημα απενεργοποιείται, έτσι μπορούμε να αρρωστήσουμε ευκολότερα. Όταν δηλαδή ερχόμαστε σε επαφή με έναν ιό ή μια άλλη μόλυνση, δεν μπορούμε να παλέψουμε επειδή δεν έχουμε δυνάμεις οργανικά.
