Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, που βαίνει κορυφούμενη, αφού οι μνήμες είναι τόσο έντονες και τραγικές που, παρασύρουν τον ήρωα (Στέργιο) σε μια εκ νέου βίωση της ήττας, του αφανισμού και του ξεριζωμού. Μέσα από τον διάλογο του μάλιστα, με τη Μοίρα του (Άσλει), περιγράφεται το προσωπικό δράμα αλλά και το χρονικό της μεγάλης καταστροφής, με αναφορές στα πρόσωπα και τις καταστάσεις που οδήγησαν σ’ αυτήν.

Τα τραγούδια που ερμηνεύει ζωντανά η Άσλει, παίζοντας συγχρόνως ούτι, δίνουν ένα δραματικό τόνο, δημιουργώντας ατμόσφαιρα ανάλογη με την δραματουργική ανέλιξη – παραλήρημα του ήρωα.

Η παράσταση είναι ένα αφιέρωμα στα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή!