Ο εαυτός και η αγάπη στοιχειώνουν το έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν Σκηνές από ένα γάμο.

Ο Γιόχαν και η Μαριάν είναι δυο υπάρξεις επίμονες, δυσπροσάρμοστες αλλά ταυτόχρονα εμμονικές, αδυνατούν να αλλάξουν τον εαυτό τους, απελπίζονται όταν διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να καταστούν αυτό που φαντάζονται, και αργούν να αντιληφθούν ότι ο δεσμός που τους κρατά συνδεδεμένους και θα αντέξει όσο ζουν είναι η ακατάβλητη, δύσκολη, αναπόφευκτη, αντιφατική αγάπη. Η αγάπη που κανείς από τους δυο δεν θα καταφέρει ποτέ να αποτινάξει από επάνω του. Η αγάπη που κάνει τον Γιόχαν και την Μαριάν να συντίθενται σε μια ύπαρξη διττή, που διατέμνει το χρόνο ακόμα και όταν οι δυο τους έχουν πάψει να είναι ζευγάρι.

Ο Νίκος Διαμαντής παρουσιάζει τις διακυμάνσεις του βίου της Μαριάν και του Γιόχαν, με τη διαφάνεια, την καθαρότητα και την αγχίνοια ενός λόγου που εκφέρεται θαρρείς στη ρωγμή του κρυστάλλου: κόβει ακριβώς στο σημείο όπου διαρρηγνύεται.

Η υπόρρητη ειρωνεία, η απροκάλυπτη βία, ο αναπάντεχος φόβος, η δύσκολη χαρά και η ανακουφιστική δειλία του ζευγαριού, αποκαλύπτονται επί σκηνής ως παραφράσεις μιας ανάγκης: της ανθρώπινης ανάγκης να ζήσει κανείς με αγάπη.
Η ιστορία ενός γάμου είναι η ιστορία της ανθρώπινης ανάγκης για αγάπη.
Η παράσταση εκτυλίσσεται φαινομενικά ως μια «χρονογραμμή» που παρακολουθεί τη βιογραφία της σχέσης ανάμεσα στον Γιόχαν και τη Μαριάν από την πλασματική ασφάλεια του γάμου, στην απιστία, τον χωρισμό, την αυτονόμηση και την επανασύνδεση… Μια διαδρομή που ενώ εξωτερικά μοιάζει γραμμική και συνεχής διασπάται εσωτερικά από τις εντάσεις του ψυχισμού, τις οπισθοδρομήσεις της μνήμης, από την αποκάλυψη της αλήθειας ανάμεσα στα ψέματα… Εντούτοις, οι «Σκηνές από ένα γάμο» παρότι μοιάζουν με μια ελεγεία για το ανέφικτο της συμπόρευσης του ζευγαριού, καταλήγουν με τόνο σιωπηλά ραψωδικό να υπερασπίζονται την αντοχή της αγάπης.

Ο Γιόχαν και η Μαριάν αγαπιούνται. Η αγάπη τους διαρκεί ενώ μεταμορφώνεται. Και τελικά διαγράφει κύκλους που διαρκώς χάνουν και ξανασυναντούν την τρυφερότητα, τη γοητεία, τη σεξουαλικότητα, τη φροντίδα.