Εδώ και πάνω από 25 χρόνια, το καλλιτεχνικό όραμα των SepticFlesh έχει πάρει σάρκα και οστά μέσα από τις προσπάθειες των Σωτήρη Βαγενά (κιθάρες), Σπύρου Αντωνίου (μπάσο, φωνή) και Χρήστου Αντωνίου (κιθάρες), μετατρέποντας το συγκρότημα σε ένα από τα σημαντικότερα του ακραίου ήχου παγκοσμίως.

H σκοτεινή καλλιτεχνική ανάβαση των SepticFlesh, ξεκίνησε το 1990 και ένα χρόνο αργότερα βγήκε σε κυκλοφορία το 1ο τους EP, Temple of the Lost Race. H διετία 1994-1995 ήταν κομβική για το συγκρότημα καθώς κυκλοφόρησαν τα Mystic Places of Dawn, Έσοπτρον τα οποία λατρεύτηκαν και λατρεύονται από το underground κίνημα της εποχής και όχι μόνο.

“The Orphidian Wheel” & “A Fallen Temple” καθιέρωσαν τους SepticFlesh σαν έναν εκ των σημαντικότερων μουσικών πρεσβευτών μας στο εξωτερικό. Oι death metal βρυχηθμοί του Seth, εναλλάσσονται με τα φωνητικά του Σωτήρη, ενώ η μαγευτική φωνή της Nαταλί Ρασούλις δίνει ιδιαίτερο χρώμα στις αριστουργηματικές συνθέσεις του συγκροτήματος.

Η έξοχη κιθαριστική δουλειά και το ογκώδες drumming έδωσαν στον ήχο των Septic ταυτότητα, αναγνωρίσιμη στο πρώτο άκουσμα. Ωστόσο το γκρουπ, μόνο στάσιμο δεν έμεινε και στο Revolution DNA, κινήθηκε σε νέους ηχητικούς δρόμους, δίχως να φοβάται τους πειραματισμούς. Σειρά είχε το κομψοτέχνημα Summerian Daemons, μια άρρωστη κατάβαση στο σκότος των ψυχών του κάτω κόσμου, ντυμένη με αριστουργηματικά riffs, συνοδεία συμφωνικής.

Έπειτα από ένα καλλιτεχνικό διάλειμμα 5 ετών, οι SepticFlesh επέστρεψαν, διοχετεύοντας την αστείρευτη έμπνευση τους στην άτυπη τριλογία που ξεκίνησε με το “Communion”, συνεχίστηκε με το “The Great Mass”, για να ολοκληρωθεί με το “Titan” που γνώρισε αποθεωτικές κριτικές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Φέτος το Codex Omega ήρθε για να στρογγυλοκαθήσει στην κορυφή με τους καλύτερους δίσκους του σκληρού ήχου και οι SepticFlesh με την καλύτερη σύνθεση της ιστορίας τους έτοιμοι να ισοπεδώσουν το Piraeus 117 Academy στις 17 Φεβρουαρίου και το Principal Club Theater στις 24 Φεβρουαρίου! Βeware! O βρυχηθμός του τέρατος θα σας στοιχειώσει ακόμη μια φορά!

Μια από τις σπουδαιότερες όσο και δημοφιλέστερες μπάντες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στη σύγχρονη ελληνική metal σκηνή (όντας εκ των ιδρυτών αυτής) είναι χωρίς αμφιβολία και οι αθηναίοι SepticFlesh οι οποίοι φέτος συμπληρώνουν αισίως 26 συναπτά έτη ενεργούς δράσης, μια λαμπρή καριέρα με πολλές κορυφές, άξια μνημόνευσης.

Οι SepticFlesh ιδρύθηκαν το 1990 από τους αδερφούς Σπύρο και Χρήστο Αντωνίου (μπάσο / φωνητικά και κιθάρες αντίστοιχα), τον Σωτήρη Βαγενά (κιθάρες) και τον Δημήτρη Βαλασόπουλο (drums).

Η πρώτη επίσημη κυκλοφορία τους ήταν το demo tape “Forgotten Path” που είδε το φως της ημέρας το Μάρτιο του 1991, ένα πρωτόλειο εγχείρημα που κινείτο στα πλαίσια του ατμοσφαιρικού doom / death, επηρεασμένοι από μπάντες που επίσης βρίσκονταν στα πρώτα τους βήματα διεθνώς όπως οι Tiamat, οι Asphyx και φυσικά οι Celtic Frost, αλλά που συμπεριελάμβανε στοιχεία και από άλλα ύδατα, όπως κάποιες punk σφήνες καθώς και κάποιες εξεζητημένες (για την εποχή) απόπειρες απομάκρυνσης από τις συνήθεις συνθετικές οδούς, γεγονός που αποτυπώθηκε στα instrumental “Intro” και “Outro”.

Σε πολύ σύντομο χρονικό υπογράφουν συμβόλαιο συνεργασίας με την Black Power records (η οποία λειτούργησε σαν “σπίτι” για αρκετά ακόμη σχήματα που ξεπετάχθηκαν εκείνην την εποχή στη χώρα μας όπως οι Horrified και οι Acid Death) και με την ίδια σύνθεση, κυκλοφορούν το πρώτο τους EP τεσσάρων τραγουδιών “Temple of the Lost Race”, ένα καλοδουλεμένο δείγμα ακραίας μουσικής, πάντα ατμοσφαιρικής με τη διακριτική χρήση των keyboards που εμπλούτιζαν τις συνθέσεις, φανερά προσανατολισμένης στις εμφατικές κιθάρες και τα ασυνήθιστα φωνητικά του Σπύρου και με αρκετά καλή παραγωγή για τα δεδομένα της εποχής. Το “Temple of the Lost Race” όμως πάνω απ' όλα, τόνιζε την ύπαρξη μιας πολύ υποσχόμενης μπάντας που δεν φοβόταν να πειραματιστεί, παρουσιάζοντας υλικό ίσως μπροστά από την εποχή της, κάτι που αποδείχθηκε περίλαμπρα στη μετέπειτα πορεία τους.

Η συνεργασία με την Black Power έληξε, ο drummer Δημήτρης Βαλασόπουλος άφησε τη μπάντα και δυο χρόνια μετά, στα μέσα του 1993 οι SepticFlesh, ως τρίο πλέον, γράφουν άλλο ένα demo tape τριών κομματιών με τον τίτλο “Morpheus Awakes” ως προπομπό της πρώτης τους full length δουλειάς τους, του σπουδαίου “Mystic Places of Dawn” το οποίο κυκλοφόρησε το 1994 από την ανερχόμενη γαλλική Holy Records, ένα album που μαζί με τα δυο σύγχρονα album των Rotting Christ “Thy Mighty Contract” και “Non Serviam” και το “Macabre Sunsets” των Nightfall, έθεσαν μια και καλή το στίγμα του ελληνικού metal στη διεθνή σκηνή εκπλήσσοντας το ακροατήριο με τις ποιοτικές δουλειές τους.

Στην ίδια στιχουργική φόρμα, με αναμενόμενα βελτιωμένο ήχο και με πολύ δυναμική συνθετική δουλειά, οι SepticFlesh αναγνωρίστηκαν ως μια από τις κυριότερες αξιακές μονάδες και απέκτησαν ένα “εξαγώγιμο” status για τα δεδομένα της χώρας μας. Μελωδικότατο υλικό, εξαιρετική riffολογία, παθιασμένα φωνητικά σε ένα debut που δεν είχε κάτι εμφανές αδύναμο ώστε να εγείρει ενστάσεις, αντιθέτως σε άφηνε άναυδο η πολυσχιδής φύση του, παλινδρομώντας ανάμεσα στη βαρβαρότητα του death metal και τον doomy λυρισμό του.

Η μηχανή των SepticFlesh είχε πάρει μπρος για τα καλά. Ιούνιος του 1995 λοιπόν και το δίδυμο πλέον (ο Χρήστος Αντωνίου έχει αποχωρήσει προσωρινά) Αντωνίου / Βαγενάς ολοκληρώνουν το δεύτερο full length, το αριστούργημα “Έσοπτρον”, ένα φουτουριστικό ατμοσφαιρικό death metal δημιούργημα που παρουσίασε ένα λίγο διαφορετικό πρόσωπο των Flesh.

Λιμνάζοντες συνθέσεις, συμπιεσμένη παραγωγή από τον γνωστό Magus Wampyr Daoloth (κατά κόσμον Γιώργο Ζαχαρόπουλο, γνωστό από τις συνεργασίες του με το σύνολο της σκηνής εκείνην την εποχή και ο οποίος διετέλεσε και manager της μπάντας), πειραματική νοοτροπία, με προσεγγιστικές τάσεις προς τους Paradise Lost, εκλεπτυσμένα ρεφρέν, τα αρώματα κλασσικού heavy metal διάσπαρτα παντού, εξίσου μελωδικό όσο και ο προκάτοχός του, το “Έσοπτρον” κατέπληξε με την ποιότητά του, διατρανώνοντας ακόμη περισσότερο το όνομα των SepticFlesh.

Στα δυο χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι τη δημιουργία του επόμενου δισκογραφικού τους βήματος, έγιναν κάποιες αλλαγές. Από τη μία επέστρεψε ο Χρήστος και από την άλλη ενετάχθη στις τάξεις του σχήματος η Ναταλί Ρασούλη, κόρη του φημισμένου Ηρακλειώτη στιχουργού Μανώλη Ρασούλη. Η ελληνική σκηνή βρίσκεται στην ακμή της, οι έτεροι πιονιέροι της σκηνής Rotting Christ και Nightfall έχουν κυκλοφορήσει τα καλλιτεχνικά “ταβάνια” τους “A Dead Poem” και “Lesbian Show” αντίστοιχα και οι SepticFlesh δομούν επίσης το οικοδόμημα με την ίδια λαμπρότητα. 1997, “Ophidian Wheel” και η αποθέωση.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο του “The Future Belongs to the Brave” μέχρι και την έσχατη ανάσα του “Enchantment” η ακραία τέχνη βρίσκει ένα πανάξιο προσωπείο και το ατμοσφαιρικό death metal έναν πλήρως αντιπροσωπευτικό ορισμό του. Μυστικιστική, occult αισθητική κατεύθυνση, growling σαν να μην υπάρχει αύριο από τον Σπύρο, ανεπανάληπτο fitting μεταξύ των goth metal διαθέσεων και της αλλόκοτης χροιάς που αποκτά το άκουσμα λόγω των φωνητικών της Ναταλίας, πανέξυπνη κιθαριστική δουλειά με Maidenική έμφαση στα solos, άψογο προγραμματισμένο drumming εποικοδομητικός πειραματισμός και πλέον αέρας ομολογημένου πρωταθλητισμού.

Ένα από τα σπουδαιότερα album που κυκλοφόρησαν ποτέ στη χώρα μας, με το ανάλογο feedback και στο εξωτερικό, χάριν και της προώθησης της Holy Records. Οι SepticFlesh διένυαν μια εποχή άκρατης δημιουργικότητας και φυσικά θα ήταν ανόητο να μην εκμεταλλευθούν αυτόν τον οίστρο. Ένα χρόνο μετά το “Ophidian Wheel”, χωρίς αλλαγή στο line up, βγάζουν σε κυκλοφορία ένα ακόμη EP τεσσάρων κομματιών, το εκπληκτικό “The Eldest Cosmonaut” το οποίο ακούγεται “μικρό” σε σχέση με αυτό που επακολούθησε.

Το θεόρατο “A Fallen Temple” στο οποίο δείχνουν άλλο ένα διαφορετικό πρόσωπο, με εξίσου εκπληκτικά αποτελέσματα. Με αύξηση των καθαρών φωνητικών σημείων (και με τη Ναταλία να συνεχίζει να στοιχειώνει με την παρουσία της τις “ανατολίτικες” συνθέσεις), με μια σαφώς πιο progressive θεώρηση πάνω στο σύγχρονο doom / death metal, η soundtrackική φύση του 4ου LP “A Fallen Temple” εξέπληττε, παγιώνοντας τη συνειδησιακή διαπίστωση ότι οι SepticFlesh.

Αυθεντικότατη μουσική, εντελώς αδιάκριτων επιρροών που ενεπνέουν μέσα της, αψεγάδιαστη παραγωγή, συμφωνικές τάσεις που αναδεικνύουν τη πολυφωνικότητα και άκρατη αποστασιοποίηση από τα τετριμμένα, στοιχεία που ανύψωσαν εκ νέου το όνομα των SepticFlesh, θέτοντας τον πήχη ψηλά, ψηλότερα από κάθε άλλη φορά για τις επικείμενες δουλειές τους, όντας πλέον και εμπορική αξία (εκείνη την εποχή δημιουργήθηκε και το πρώτο επίσημο video clip για το κομμάτι “The Eldest Cosmonaut”, σε μια εποχή που τα video clip ήταν ακόμη προωθητικό μέσο).

Ο καιρός περνάει γρήγορα και η φρενήρης δημιουργικότητα δε λέει να καταλαγιάσει. Έτος 1999, οι SepticFlesh με τον Άκη Καπράνο πλέον πίσω από τα drums, μεταβαίνουν στα πασίγνωστα Fredman studios του τεράστιου Fredrik Nordstrom και βγαίνουν από εκεί με το αμεσότερο υλικό που συνέθεσαν ποτέ, το “πιο heavy metal ”, “Revolution DNA”, δείχνοντας για ακόμη μια φορά ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο, πολλές μοίρες απομακρυσμένο από το σύνηθες μαυρομεταλλικό αισθητικό τους ύφος.

Σοβαρότατοι, με πιο μοχθηρά φωνητικά από τον Σπύρο που θεματολογικά πλέον αναλύει την πάλη ανάμεσα στο θετικό και στο αρνητικό πρόσωπο της επιστήμης / τεχνολογίας, οι Septic διαχέουν έναν αφλύαρο χείμαρρο από οικειέστατα heavy πρίμα riff και πανέμορφα ξυραφιαστά leads, με κομμάτια που σου καρφώνονται άμεσα στο νου, η ανατολίτικη αισθητική συνεχίζει να υποβόσκει σε πάρα πολλά σημεία, πρωτοφανείς thrash / crossover λαγνείες και επιτέλους με αληθινά drums από τον Άκη Καπράνο που δίνουν την απαραίτητη στιβαρότητα

H περίοδος που ακολούθησε ήταν περίοδος πολλών αλλαγών. Εν αρχή η μπάντα απελευθερώθηκε από τη Holy records. Το 2000 κυκλοφορεί τη συλλογή “Forgotten Paths (The Early Days)” με υλικό που κυκλοφόρησε υπό την Black Power και κατόπιν οι Septic Flesh, με το έμπα του 2003 κυκλοφορούν υπό την αιγίδα της Hammerheart records το φοβερό “Sumerian Daemons”, έναν καθηλωτικό δίσκο φαντασμαγορικού doom / death metal και ταυτόχρονα το τέλος μιας εποχής, μιας και λίγο αργότερα ανακοινώνεται επίσημα ότι οι Septic Flesh διαλύονται (πραγματικά μετά από τόσα χρόνια ο γράφων δεν έχει ακόμη καταλάβει τις αιτίες αυτής της κατάληξης).

Το “Sumerian Daemons” που ηχογραφήθηκε για άλλη μια φορά στα Fredman studios, περιέχει καταπληκτικές ολοκληρωμένες συμφωνικές συνθέσεις με πλήρη metal χαρακτήρα, είναι μια τέλεια ανάμιξη των καλύτερων στοιχείων των στιλιστικών τάσεων που διαπραγματεύεται, δηλαδή του doom, του death, του black και του Paradise Lostικού gothic metal, πλουραλιστικό ηχητικά, βαρύτατο όσο και ογκώδες κιθαριστικώς, με εξαιρετική αλληλεπίδραση στο ρυθμικό μέρος μεταξύ Αντωνίου και Καπράνου που πλέκουν ένα περίτεχνο κρουστό background, ένα καθ' όλα φοβερό φινάλε, όπως αποδείχτηκε από τη ροή των γεγονότων.

Τα μέλη της μπάντας μετά τη διάλυση, δεν σταμάτησαν φυσικά να καλλιτεχνούν μέσω των διαφόρων projects (όπως οι Chaostar ως side project των ιδίων) ή σε ομοούσιες μπάντες και ξαφνικά, σαν κεραυνός εν αιθρία ανακοινώνεται το 2007 η επανασύσταση των SepticFlesh εν όψει του Metal Healing Festival και μια ακόμη επικείμενη κυκλοφορία. Η οποία έλαβε χώρα το Μάρτιο του 2008 οπότε και κυκλοφόρησε το “Communion” υπό τη Season Of Mist.

Αξεπέραστο progressive doom / death metal, το “Communion” είναι μια υπερπαραγωγή κινηματογραφικής φύσεως χωρίς την παραμικρή “κοιλίτσα” στη ροή του, τρομερά καθαρά φωνητικά, φοβερή απόδοση από τον “νεοφερμένο” τότε Fotis Benardo (SixForNine, πρώην ένα κάρο μπάντες) στα τύμπανα, ενώ είναι καθοριστική η συμβολή στα keyboards από τον Bob Katsionis και από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας. Τέχνη. Πηγαία, αυθεντική, ακραία επική.

Η μπάντα βγαίνει σε αλλεπάλληλες περιοδείες, πολλές εμφανίσεις εντός και εκτός συνόρων με μεγάλα ονόματα και δείχνει ότι έχει αναγεννηθεί πλήρως. Και το αποδεικνύει με ένα ισοϋψές του προκατόχου του ποιοτικώς album. 2011 και οι SepticFlesh κυοφορούν το “The Great Mass”, συνεχίζοντας στο συμφωνικό death μοτίβο τους και παράγοντας άλλο ένα κομψοτέχνημα.

Σινεφίλ συνθετικές οδοί, τεχνολογικώς ηχητική τελειότητα, οι τάσεις προς το πλήρες συμφωνικό φιλτράρισμα είναι αυξημένες σε σχέση με το “Communion”, οι soprano Ανδρονίκη Σκουλά (Chaostar) και Ηλιάνα Τσακιράκη (Enemy Of Reality) δίνουν τα ρέστα τους μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας που για μια ακόμη φορά συνδράμει τα μέγιστα στις ατμόσφαιρες και πλέον τα standards της μπάντας είναι αδιάλλακτα πανύψηλα και πρέπει να κυκλοφορήσει κάτι πραγματικά κακό για να εντυπωσιαστεί κάποιος.

Το 2014 οι SepticFlesh κυκλοφορούν το “Τitan”. Είναι ένα album σε εντελώς προοδευτικά μονοπάτια πλέον, με ελεγείες που ελίσσονται παλινδρομώντας ανάμεσα στο δραματικόν και το εφιαλτικόν, με φοβερή απόδοση από τα μέλη της μπάντας, συνεχίζοντας να διατηρούν, τουλάχιστον καλλιτεχνικώς, το επίπεδο σε στρατοσφαιρικά επίπεδα.

Οι SepticFlesh εν έτη 2017 με το νέο, δέκατό τους full length “Codex Omega” είναι φανερό ότι πλέον έχουν διολισθήσει σε πιο “ραδιενεργές” συχνότητες σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν τους. Η μουσική που παράγουν οι κύριοι συνθέτες Σπύρος “Seth” Αντωνίου (μπάσο, φωνητικά), Χρήστος Αντωνίου (κιθάρες, ενορχηστρώσεις) και Σωτήρης Βαγενάς (κιθάρες), ενώ εντυπώνεται πάνω στο ίδιο classical όσο και “σινεφίλ” δυδιάστατο σεντόνι, αυτή πλέον είναι πιο progressive από ποτέ, με εντελώς απρόβλεπτης προσέγγιση και με διακριτή μια σαφή διττή φύση.

Στο “Codex Omega” κυριαρχούν και μάλιστα με μια υποβόσκουσα ανταγωνιστικότητα, δυο στιλιστικές οντότητες, οικείες μεν και σύμφωνες με το εξελικτικό πνεύμα που επιδείκνυε σε κάθε δουλειά της η μπάντα αλλά με τόσες απρόσμενα προοδευτικές εξάρσεις που το στοιχείο της έκπληξης είναι εντονότερο από ποτέ.

Τελειώνοντας... οι SepticFlesh άνηκαν, ανήκουν και πιθανότατα θα ανήκουν στην κορυφή της elite που ανέδειξε ποτέ η ελληνική μουσική συνολικά. Ένα επαναστατικό συγκρότημα που το μόνο που έπραττε, άκρως πετυχημένα, ήταν να σπάει κάθε προσπάθεια στεγανοποίησης της Τέχνης, διαλαλώντας την ακρότητα ως μια από τις μεγαλύτερες δεξαμενές άντλησης συναισθηματικής όσο κι εμπνευσμένης καλλιτεχνικής δημιουργίας, στην ίδια στάθμη που βρίσκονται όλα τα πανανθρώπινα κίνητρα εξωτερίκευσης της ψυχής μας. Αυθεντικοί, τίμιοι προς τους ακροατές τους και με μια αξιοζήλευτη σεμνότητα σε σχέση με τα πεπραγμένα τους.