Η πιο πρωτότυπη επιστολή χωρισμού προς το... Facebook
Μια γυναίκα απευθύνθηκε στο Facebook εξηγώντας γιατί κλείνει το λογαριασμό της
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 31/1/2017 | 21:03
Την περίοδο που η δημοτικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι στα ύψη, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να «μοιραστούν» τη ζωή τους σ’ αυτά, μία γυναίκα από τις ΗΠΑ, έρχεται να εκφράσει τις σκέψεις της και τις ανησυχίες της για το δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο, Facebook, μέσα από ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό γράμμα, το οποίο δημοσιεύτηκε στη Huffington θα σας προβληματίσει και θα σας ωθήσει στο να σκεφτείτε πολλά πράγματα.
Απολαύστε το!
Αγαπητό Facebook,
Δεν θα ζητήσω συγγνώμη, γιατί αυτό έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό. Σε χωρίζω.
Στην αρχή, ήσουν συναρπαστικό όπως κάθε καινούρια σχέση. Σε κάθε γωνιά, αποκάλυπτες μια νέα έκπληξη - ένα νέο φίλο, ένα ενδιαφέρον άρθρο, μία αστεία εικόνα. Προσέγγισα τη σχέση μας με προσοχή, μπαίνοντας σποραδικά. Μετά ήρθαν οι μακριές μέρες του χειμώνα και ανακάλυψα το Farmville. Και το Words With Friends. Με βοήθησες να μείνω σε επαφή με ανθρώπους όταν ήμουν μόνη σε μια νέα πόλη. Ήσουν αστείο, διασκεδαστικό και διορατικό.
Ήσουν σαν ένας μεγάλος αδελφός.
Με έβλεπες όταν παντρεύτηκα.
Όταν έκανα το πρώτο μου παιδί.
Και το δεύτερο παιδί μου.
Ήσουν εκεί για μένα κατά τη διάρκεια αυτών των τρομακτικών πρώτων ημερών της μητρότητας και με βοήθησες να μείνω συνδεδεμένη όταν ήμουν βέβαιη ότι δεν υπήρχε κανείς εκεί έξω. Μου επέτρεψες να μοιραστώ τις εικόνες και τις φωτογραφίες των πιο χαρούμενων και περήφανων στιγμών μας, ενώ τα μωρά μας μεγάλωναν, δίνοντας την ευκαιρία στην οικογένεια και στους φίλους να αναφωνήσουν για το πόσο έχουν μεγαλώσει.
Καθώς η τεχνολογία εξελισσόταν, δεν ήμουν υποχρεωμένη να μπαίνω αποκλειστικά από τον υπολογιστή. Τώρα πια μπορούσα να δω οτιδήποτε κάνει κάποιος από τους 750 πιο στενούς μου φίλους, ανά πάσα στιγμή! Στη σειρά μου στο μπακάλικο. Ταΐζοντας τα μωρά μου. Ανάμεσα σε δύο επεισόδια του "The Wire" ή όποιας άλλης σειράς βλέπαμε με τον σύζυγό μου.
Όμως η άμεση επικοινωνία και οι σχέσεις μου με φίλους άρχισαν να φθίνουν. Δεν ένοιωθα πια ότι έπρεπε να σηκώσω το τηλέφωνο και να τηλεφωνήσω στους περισσότερους για να δω τι κάνουν. Ήξερα τι κάνουν μέσα από τη δραστηριότητά τους στο Facebook. Ήσουν εξαιρετικό στο να μου θυμίζεις όλα τα ξεχωριστά γεγονότα, όπως μία επερχόμενη συναυλία ή τα γενέθλια φίλων. Τωρα πια μπορούσα να ευχηθώ μ’ ένα απλό "Happy Birthday, AMY!" στον τοίχο της, αντί να στείλω μια κάρτα ή ένα email.
Όταν έβρισκα ένα ενδιαφέρον άρθρο ή πετύχαινα μια ωράια φωτογραφία του παιδιού μου, τα μοιραζόμουν και παρακολουθούσα με ανυπομονησία καθώς μάζευαν like. Κάθε like ήταν και μια επιβεβαίωση ότι είχα ανεβάσει κάτι καλό. Κι ενώ δεν πόσταρα συχνά, η διαδικασία εξακολουθούσε να με εξιτάρει. Πάντα μου άρεσε να προσφέρω ευχαρίστηση, οπότε οι αναρτήσεις μου που μάζευαν πολλά like ήταν σαν μάζευαν και ενός είδους "κέρδους κοινωνικότητας". Μου προσέφερε ενθουσιασμό και έννοιωθα να με αγαπούν. Οι αναρτήσεις που δεν πήγαιναν καλά, δεν προσέφεραν απογοήτευση αλλά με έκαναν να αναρρωτιέμαι γιατί δεν άρεσαν στον κόσμο. Αναρρωτιόμουν εάν τις είχε δει κανείς.
Και ξαφνικά ήρθαν οι εκλογές. Και ενώ πάντα εκτιμούσα τον τρόπο που μου έφερνες γνώμες και απόψεις που δεν είχα ποτέ λάβει υπόψη, άρχισα να παρατηρώ κάτι καινούργιο. Έδωσες βήμα σε ένα νέο κίνημα και βοήθησες στην "κανονικοποίηση" των ψεμμάτων και των πλαστών ειδήσεων.
Καθώς οι εκλογές πλησίαζαν, "φίλοι" άρχισαν να τρολάρουν και να επιτίθονται ο ένας στον άλλο. Φαινόταν σαν κάποιος να μη μπορούσε να δημοσιεύσει ένα άρθρο υποστηρίζοντας τη μία "πλευρά" ή την άλλη, χωρίς να τη σχολιάσει η αντίπαλη πλευρά. Και τις περισσότερες φορές, δεν ήταν κάποιο ουσιαστικό σχόλιο, αλλά απλά κάποια λεγόμενα που είχαν "δανειστεί" από την προεκλογική εκστρατεία.
Facebook, εδώ και πολύ καιρό δεν αποτελείς πια διασκέδαση. Μου προκαλείς πολύ άγχος. Με κάνεις να νιώθω λυπημένη και απογοητευμένη. Η χώρα μας είναι διαιρεμένη, αλλά εσύ το μεγενθύνεις και ρίχνεις λάδι στη φωτιά. Και σε μια χώρα που είναι ήδη τόσο πολωμένη, δεν χρειάζεται να σπαταλάω το χρόνο μου - το χρόνο μου με την οικογένειά μου, το χρόνο της εργασίας μου, το χρόνο που θα μπορούσα να αφιερώσω σε ό,τι με κάνει καλύτερη – για να διαβάζω μια συνεχή ροή θυμού. Θέλω να περιβάλλομαι από ιδέες και πράγματα και με κάνουν καλύτερη. Δεν θέλω άλλο περιεχόμενο που να τροφοδοτεί τη δυσπιστία μου.
Επίσης, δεν θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο όπου η πληρφορία περικλείεται από στεγανά - όπου μου δείχνεις το είδος των ειδήσεων και των πληροφοριών που σου λένε οι αλγόριθμοι σου ότι θέλω να δω. Θέλω να ανακτήσω τον έλεγχο των ειδήσεων που βλέπω και να ορίσω τα μέσα ενημέρωσης που θεωρώ ότι είναι πιο έγκυρα. Θέλω να πάρω πίσω τις φιλίες μου. Θέλω να τηλεφωνήσω τους φίλους και την οικογένειά μου και να ακούσω τι συμβαίνει, και όχι μόνο αυτά που επιλέγουν να μοιραστούν μέσω του Facebook.
Ρυθμίσεις -> Ασφάλεια -> Απενεργοποίηση λογαριασμού.
Γιατί σε εγκαταλείπω;
Γιατί δεν σε βρίσκω πια χρήσιμο.
Αντίο.