Στις 15 Δεκεμβρίου του 1937, ο Στάλιν διέταξε την δίωξη των Ελλήνων που βρίσκονταν σε εδάφη της ΕΣΣΔ. Αυτή συμπεριελάμβανε όλους τους άντρες ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, καταγωγής και κοινωνικής θέσης. Μόνο και μόνο λόγω εθνικότητας, οι Έλληνες βρέθηκαν ξαφνικά κατηγορούμενοι.
Συνελήφθησαν και οι πολιτικοί πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ από το 1928 και έπειτα, αλλά και οι ντόπιοι με ελληνική καταγωγή και γλώσσα, όπως οι Πόντιοι και οι Μαριουπολίτες. Με διάταγμα που υπέγραψε ο επικεφαλής της Κρατικής ασφαλείας Νικολάι Γιεζόφ, η ελληνική υπηκοότητα κρίθηκε ύποπτη, με την Ασφάλεια να συλλαμβάνει χιλιάδες Έλληνες. Η πολιτική αυτή με την δίωξη των μειονοτήτων, αποτέλεσε και σε άλλες περιπτώσεις, βασικό άξονα της πολιτικής του Στάλιν.
Από το φθινόπωρο του ίδιου έτους, οι Σοβιετικοί αποφάσισαν ότι η ύπαρξη εθνικών σχολείων, όπως φινλανδικών, αγγλικών ή ελληνικών, αποτελούσαν απειλή για τον σοσιαλισμό. 250 ελληνικά σχολεία έκλεισαν στον Καύκασο στην Κριμαία και σε άλλες περιοχές εκείνη την εποχή, λίγο πριν ο Στάλιν διατάξει τις διώξεις.
Όπως αναφέρει ο ομογένής Ιβάν Τζούχα, που μελέτησε τις διώξεις των Ελλήνων στην Σοβιετική Ένωση, τουλάχιστον 38.000 Έλληνες χάθηκαν στα Γκούλαγκ της Σιβηρίας. Μετά το διάταγμα του Γιεζόφ, τουλάχιστον ο μισός ελληνικός πληθυσμός συνελήφθη και κατηγορήθηκε για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας. Μερικοί από τους συλληφθέντες εκτελέστηκαν. Μόνο στην Κριμαία, οι Έλληνες που εκτελέστηκαν χωρίς δίκη ήταν πάνω από 3.000. Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στην Σιβηρία, όπου εργάζονταν 15 ώρες την ημέρα στα ορυχεία. Τον χειμώνα η θερμοκρασία έπεφτε κάτω από τους -50 βαθμούς Κελσίου. Λίγοι ήταν αυτοί που άντεξαν περισσότερους από 3-4 μήνες.
Οι διωγμοί των Ελλήνων και άλλων εθνικοτήτων συνεχίστηκαν μέχρι το 1949, όταν ακόμα 37.000 Έλληνες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Από το 1956, όταν άρχισε η «αποσταλινοποίηση», οι βιαιότητες εναντίον των Ελλήνων άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια, καθώς μέχρι τότε ήταν επτασφράγιστο μυστικό.
Τα αρχεία για εκείνη την περίοδο παραμένουν κλειστά, με τους Έλληνες και τους Πολωνούς που θανατώθηκαν ή εκδιώχθηκαν να μην έχουν ακόμα αποκατασταθεί. Η διώξεις κατά των Ελλήνων που κράτησαν συνολικά από το 1930 μέχρι και το 1949, είναι ένα έγκλημα που κανείς ποτέ δεν πλήρωσε και ένα δείγμα της παράνοιας του Στάλιν, που έβλεπε εχθρούς παντού γύρω του.
