Το 1965 ήταν ένα ταραχώδες έτος όσον αφορά την πολιτική ζωή του τόπου. Όλα ξεκίνησαν στις 15 Ιουλίου όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου διαφώνησε με τον βασιλιά Κωνσταντίνο ξκαι εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Ο λόγος ήταν ότι ήθελε να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και όχι αυτός που είχε επιλέξει το παλάτι, δηλαδή ο Πέτρος Γαρουφαλιάς.

Η παραίτησή του έδωσε έναυσμα για να ξεκινήσουν και τα λεγόμενα ως «Ιουλιανά». μερικά στελέχη του κόμματός του, της Ένωσης Κέντρου, ορκίστηκαν κυβέρνηση της ίδια μέρα και έμειναν στην ιστορία ως «αποστάτες». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα διαδηλώσεις και επεισόδια, ενώ έβαλε την χώρα σε περίοδο πολιτικής αστάθειας που ευνόησε την μετέπειτα δικτατορία των Συνταγματαρχών.

Η λαϊκή κατακραυγή δεν άργησε να έρθει. Ξέσπασαν επεισοδιακές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Στην Αθήνα, στις 21 Ιουλίου του 1965, στην διαδήλωση κατά της κυβέρνησης των «αποστατών», η αστυνομία κάνει χρήση γκλομπς και δακρυγόνων. Οι τραυματίες έφτασαν τους 150. Ένα από τα δακρυγόνα εκτοξεύτηκε στο κεφάλι του 22χρονου φοιτητή, Σωτήρη Πέτρουλα, που έπεσε νεκρός. Μεταγενέστερες ιατροδικαστικές μελέτες έδειξαν πως ο Σωτήρης Πέτρουλας έπεσε θύμα στραγγαλισμού, αν και ποτέ δεν θεωρήθηκαν επίσημες.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας καταγόταν από οικογένεια αριστερών, που είχε αναγκαστεί να μετακομίσει στην Αθήνα από την Μάνη, λόγω των φρονημάτων της. Ενώ εργαζόταν από μικρός, έγινε δεκτός στην ΑΣΟΕΕ, σε ηλικία 18 ετών. Έγινε αμέσως μέλος του φοιτητικού κινήματος και της Νεολαίας της ΕΔΑ, όπου ήταν από τους ηγέτες της αριστερής πτέρυγας.

Η κηδεία του έγινε στις 23 Ιουλίου και πήρε παλλαϊκό χαρακτήρα, ως μια πράξη καταδίκης της «αποστασίας». Στην κηδεία του παραβρέθηκε και ο Γεώργιος Παπανδρέου.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας θεωρείται σήμερα ένας από τους «μάρτυρες» της Αριστεράς. Ο Μίκης Θεοδωράκης συγκινημένος από τον θάνατο του νεαρού, έγραψε το ομώνυμο τραγούδι το οποίο τραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη και έγινε γνωστό σε όλον τον κόσμο.