1965 – Πέθανε ο μεγάλος Άγγλος πολιτικός, Ουίνστων Τσόρτσιλ

Στρατιωτικός, πολιτικός, διπλωμάτης και συγγραφέας. Και τι δεν έκανε αυτός ο μεγάλος άνθρωπος, που έμεινε στην ιστορία για την αποφασιστικότητα και τα διαχρονικά αποφθέγματα του. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1953, ήταν πρωθυπουργός για 9 χρόνια και το 2002 με δημοψήφισμα του το BBC, τον ανακήρυξε ως τον μεγαλύτερο Βρετανό όλων των εποχών!

Γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1874 στο ανάκτορο Μπλένιμ στην Οξφόρδη. Ήταν γιός πλουσίων ευγενών. Ο πατέρας του ήταν πολιτικός, ενώ η μητέρα του ήταν η Αμερικανίδα Τζένι Τζερόμ, κόρη του τραπεζίτη και ιδιοκτήτη των New York Times, Λέοναρντ Τζερόμ.

Παρόλο που στην μετέπειτα ζωή του ήταν ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες στην ιστορία της Ευρώπης, υπήρξε κακός μαθητής και χρειάστηκε να δώσει 2 δυο φορές εξετάσεις για να περάσει στην Στρατιωτική Ακαδημία του Σάντχερστ. Όμως εκεί φαίνεται πως βγήκε ο καλός του εαυτός, αφού αποφοίτησε όγδοός σε σύνολο 150 σπουδαστών.

Στα 21 του ήταν αξιωματικός του Ιππικού. Πήγε στις Ινδίες, στην Αίγυπτο και στην Νότιο Αφρική. Παράλληλα ήταν και πολεμικός ανταποκριτής. Το 1899, επιχείρησε να γίνει βουλευτής, αλλά δεν τα κατάφερε.

Ένα χρόνο αργότερα όμως, εκλέχθηκε βουλευτής με το συντηρητικό κόμμα. Το 1904, εντάχθηκε στους Φιλελεύθερους. Από τότε ξεχώρισε στην βουλή, με τους λόγους του να καθηλώνουν τους παρευρισκόμενους, ακόμα και τους πολιτικούε του αντιπάλους.

Δεν άργησε να γίνει υπουργός. Πρώτα διατέλεσε υπουργός Αποικιών και αργότερα υπουργός Εμπορίου και Εσωτερικών, ενώ κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν υπουργός Εφοδιασμού. Προηγουμένως, είχε παραιτηθεί από το αξίωμα του λόρδου του Ναυαρχείου, δεχόμενος επικρίσεις για την αποτυχημένη εκστρατεία των Δαρδανελίων (1915), που στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες στρατιώτες της Κοινοπολιτείας.

Ο Τσόρτσιλ φαίνεται πως το πήρε κάπως βαριά. Αλλά συνέχισε το έργο του, ξεκινώντας την συγγραφή, ενώ σε κάθε ευκαιρία δεν παρέλειπε να αναφέρεται στον κίνδυνο των ναζί που είχαν επικρατήσει στην Γερμανία.

Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα πάρει το πρωθυπουργικό χρίσμα στις 10 Μαΐου του 1940 και με την ομιλία του στην Βουλή των Κοινοτήτων, τονώνει το φρόνημα των συμπατριωτών του: «Δεν έχω τίποτε να σας προσφέρω, εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα». Έθεσε δε ως μοναδικό στόχο της κυβέρνησής του, την ολοκληρωτική νίκη επί του εχθρού.

Το 1942, ήταν από τους πρωτοστάτες στην μεγάλη συμμαχία μεταξύ ΗΠΑ, Σοβιετικής Ένωσης και Μεγάλης Βρετανίας. Αυτή η συμμαχία έφερε και την τελική επικράτηση το 1945. Όσον αφορά την Ελλάδα, ο Τσόρτσιλ ήταν ανοικτά εναντίον του ΕΑΜ και μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, υποστήριξε τις κυβερνητικές δυνάμεις. Μάλιστα, ήρθε ο ίδιος στην Αθήνα, καθορίζοντας με τον δικό του τρόπο την έκβαση των «Δεκεμβριανών».

Μετά την «Διάσκεψη της Γιάλτας», όπου συμμετείχε ενεργά στην κατανομή των νέων «σφαιρών επιρροής», οι Βρετανοί ψηφοφόροι αποφασίζουν πως δεν είναι ικανός να οικοδομήσει μια καλύτερη Βρετανία και μάλιστα σε καιρό ειρήνης. Όμως παραμένει ενεργός και αναλαμβάνει την πρωθυπουργία ξανά το 1951, για να παραιτηθεί τέσσερα χρόνια αργότερα.

Πέθανε έξι μήνες μετά την παράδοση της βουλευτικής του έδρας, στις 24 Ιανουαρίου του 1965 από εγκεφαλικό. Είχε παντρευτεί από το 1908 και είχε πέντε παιδιά. Μέχρι και σήμερα, μνημονεύεται ως ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς του 20ου αιώνα.

2012 – Πέντε χρόνια χωρίς τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο

Ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες και ανθρώπους του κινηματογράφου, ο μόνος Έλληνας που κέρδισε το βραβείο του Χρυσού Φοίνικά στις Κάννες, έφυγε αιφνίδια σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια. Στα 77 χρόνια της ζωής του, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος κατάφερε να δημιουργήσει σχολή, τόσο στον ελληνικό όσο και στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Ξεκίνησε να σπουδάζει στην Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τα παράτησε πριν πάρει το πτυχίο του και έφυγε για το Παρίσι. Εκεί σπούδασε γαλλική φιλολογία και φιλμογραφία, πήρε κάποια μαθήματα εθνολογίας και συνέχισε στην σχολή Κινηματογράφου IDHEC.

Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1964 και εργάσθηκε αρχικά στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» ως κριτικός κινηματογράφου, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Εκεί θα παραμείνει για τρία χρόνια. Το 1968 παρουσίασε την πρώτη μικρού μήκους τανία του, με τίτλο «Εκπομπή», στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Δυο χρόνια αργότερα, στο ίδιο φεστιβάλ, θα κερδίσει το πρώτο βραβείο με την πρώτου μεγάλου μήκους ταινία του, την «Αναπαράσταση».

Συνέχισε από το 1972 μέχρι και το 1977, με την «Τριλογία της ιστορίας», που αποτελούνταν από τις ταινίες «Μέρες του ‘36», «Ο θίασος» (κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών) και «Οι Κυνηγοί». Η επόμενη του ταινία, πριν γυρίσει την «Τριλογία της σιωπής» («Ταξίδι στα Κύθηρα», «Ο Μελισσοκόμος», «Τοπίο στην Ομίχλη»), ήταν το «διεθνές», «Μεγαλέξαντρος» που κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ προτάθηκε και για Χρυσό Λέοντα.

Συνέχισε με την «Τριλογία των συνόρων», όπου ύστερα από τις δυο πρώτες ταινίες («Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού», «Το βλέμμα του Οδυσσέα») στις οποίες συμμετείχαν μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, κατάφερε να κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, με την τρίτη ταινία της τριλογίας, «Μια αιωνιότητα και μια μέρα».

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος είχε γίνει πλέον παγκόσμιος. Για τις ταινίες του έχουν γίνει αφιερώματα σε όλο τον κόσμο και πολλές φορές έχει τιμηθεί για την προσφορά του στο παγκόσμιο σινεμά. Κατάφερε δε να κερδίσει έναν μεγάλο αριθμό βραβείων που έφτασαν τα 59 και φυσικά, να συνεργαστεί με ιερά τέρατα του κινηματογράφου.

Το 2004, έβαλε μπροστά την επόμενη τριλογία του με «Το λιβάδι που δακρύζει», που έμελλε να μην ολοκληρωθεί. Την συνέχισε το 2008, με την ταινία «Η σκόνη του χρόνου» και το 2012, ξεκίνησε τα γυρίσματα της τρίτης ταινίας, που θα είχε τίτλο «Η άλλη θάλασσα».

Όμως το πρωί της 24ης Ιανουαρίου του 2012, κι ενώ βρισκόταν σε διάλλειμα από τα γυρίσματα της ταινίας στην Δραπετσώνα, διέσχισε πεζός τον δρόμο και χτυπήθηκε από διερχόμενη μοτοσικλέτα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Φαλήρου, όπου το ίδιο βράδυ άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν 77 ετών. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Απόσσπασμα από την βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα ταινία, «Μια αιωνιότητα και μια μέρα»