1825 – Πέθανε ο εθνικός ευεργέτης Ιωάννης Βαρβάκης. Η ζωή του μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με την ταινία «Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι».

Ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους της εποχής, πλοιοκτήτης και εθνικός ευεργέτης. Ο Ιωάννης Βαρβάκης γεννήθηκε το 1745 στα Ψαρά και ήταν γιός του Ανδρέα Λεοντίδη. Από τα 17 του χρόνια ήταν ένας εξαίσιος ναυτικός και είχε ήδη το δικό του πλοίο.

Ξόδεψε πολλά χρήματα για να το μετατρέψει σε πολεμικό. Και τα κατάφερε, όταν το 1768, το ενέταξε στο ρωσικό ναυτικό που τότε μαχόταν τους Οθωμανούς. Ο Λεοντίδης έδειξε απαράμιλλο θάρρος και εξαιρετικές ηγετικές ικανότητες. Λόγω των ανδραγαθημάτων του στην ναυμαχία του Τσεσμέ το 1770, οι Ρώσοι του κόλλησαν το παρατσούκλι «Βαρβάκης», από το αρπακτικό πουλί «Βαρβάκι», που φυσικά του άρεσε και το χρησιμοποίησε στην συνέχεια του βίου του.

Μετά την ήττα των Ρώσων έμεινε άφραγκος. Οι Οθωμανοί κατάσχεσαν το πλοίο του και βρέθηκε σε κακή κατάσταση. Ζήτησε και πέτυχε ακρόαση από την Μεγάλη Αικατερίνη. Το ραντεβού κλείστηκε στην Πετρούπολη από τον στρατηγό Ποτέμκιν, που υπήρξε και εραστής της τσαρίνας. Στην συνάντησή τους ήθελε να παρακαλέσει για μια βοήθεια, φέρνοντας ως επιχείρημα τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Ρωσία.

Η τσαρίνα άκουσε προσεκτικά και ήταν γενναιόδωρη με τον Βαρβάκη. Έγινε Ρώσος πολίτης (Ιβάν Αντρέγεβιτς Βαρβάτσι), ανθυποπλοίαρχος του ναυτικού, πήρε χίλια χρυσά ρούβλια και ειδική άδεια αλιείας στην Κασπία θάλασσα.

Εγκαταστάθηκε στο Αστραχάν. Σε λίγα χρόνια ήταν ήδη ζάμπλουτος. Τον βοήθησε πολύ η αλιεία του οξύρρυγχου, το ψάρι από του οποίου τα αυγά παίρνουμε το χαβιάρι. Χάρις στο εμπόριο του εκλεκτού εδέσματος, η περιουσία του «αυγάτισε» και μέχρι το 1788, είχε 3.000 ανθρώπους στην δούλεψή του.

Διέθεσε πολλά από τα κέρδη του σε δημόσια έργα. Παρασημοφορήθηκε γι’ αυτό από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α’, ενώ το 1812 μετακόμισε στο Ταγκαρόγκ, οπου η ελληνική κοινότητα ανθούσε.

Φυσικά, η πατρίδα του ήταν πάντα μέσα στην καρδιά του. Βοήθησε όπως μπορούσε την ελληνική επανάσταση. Μετά την καταστροφή των Ψαρών, επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στην βενετοκρατούμενη Ζάκυνθο. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 1825.

Δύο ημέρες νωρίτερα, στην διαθήκη του, κληροδότησε το μεγαλύτερο μέρος για την ανέγερση Λυκείου («Βαρβάκειο»), κλειστής αγοράς («Βαρβάκειος Αγορά»), για τη συντήρηση άπορων οικογενειών και την εξαγορά αιχμαλώτων. Το 2012 η ζωή του μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, με την ταινία «Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Σμαραγδή.

2016 – Ένας χρόνος χωρίς τον David Bowie

Ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες της ροκ του 20ου αιώνα, έφυγε σαν σήμερα πριν από έναν χρόνο, χάνοντας την μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 69 ετών. Μόλις δυο ημέρες πριν από τον θάνατό του, είχε κυκλοφορήσει ο τελευταίος του δίσκος, που οι αναγνώστες τουυ περιοδικού Rolling Stone, το ανακήρυξαν ως καλύτερο δίσκο της χρονιάς .

Γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1947, ως David Robert Jones, στην περιοχή Brixton του Λονδίνου, που πάντα υπήρξε κακόφημη. Το 1960, ξεκίνησε να μαθαίνει σαξόφωνο, μιας και λάτρευε την jazz. Οι μπάντες που συμμετείχε ήταν πολλές. The Kon Rads, The King Bees, The Mannish Boys, The Lower Third, τον έβαλαν στον κόσμο της μουσικής. Το 1966, σε ηλικία 19 ετών, αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του, με το όνομα David Bowie.

Τρία χρόνια αργότερα θα γίνει γνωστός στην Βρετανία με το τραγούδι «Space Oddity», που έφτασε μέχρι το top 5 των charts. Ασχολήθηκε με τα μίντια, τον κινηματογράφο, την ηθοποιία, τον Βουδισμό και φυσικά με την έννοια της αγάπης. Επανήλθε με το άλμπουμ που έφερε το όνομα του, μια ωδή στο Λονδίνο και στην επιρροή που είχε πάνω στον καλλιτέχνη Bowie..

Το 1972, έγινε ακόμα πιο γνωστός όταν με την παράσταση «Ziggy Stardust» στο Λονδίνο, άφησε εποχή. Η παράσταση, η ερμηνεία του αλλά και η πρώτη παρουσίαση του ανδρόγυνου alter ego του, κατάφεραν από τότε να τον εντάξουν στους αθάνατους της μουσικής και του lifestyle.

Τρία χρόνια αργότερα με το τραγούδι «Fame», θα κατακτήσει και τις ΗΠΑ, ανεβαίνοντας στο no.1 των charts. Ήταν τόσο σίγουρος για τον εαυτό του, που μπορούσε να δοκιμάζει διάφορα πράγματα και στην μουσική και στην εμφάνισή του, έχοντας πάντα την αποδοχή του κοινού. Το ίδιο και στην σeξουαλική του ζωή...

Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1970, την Mary Angella Barnett και απέκτησε έναν γιο. Όσο ήταν ακόμα παντρεμένος μαζί της δήλωσε πως είναι ομοφυλόφιλος. Λίγα χρόνια αργότερα είπε χαρακτηριστικά: «Είμαι αμφιφυλόφιλος, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι το έχω εκμεταλλευτεί πολύ καλά. Υποθέτω ότι είναι το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη». Το 1980 χώρισε από την Barnett και τρία χρόνια αργότερα δήλωσε: «Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ποτέ ήταν να βγω δημόσια και να πω ότι είμαι bisexual. Ήμουν πάντα ετεροφυλόφιλος». Μάλλον ο Bowie ευχαριστιόταν πολύ να «παίζει» με τον ντόρο που γινόταν γύρω από τον ίδιο και την σeξουαλικότητά του.

Το 1990 η πρώτη του γυναίκα ισχυρίστηκε πως είχε σχέση με τον τραγουδιστή των Rolling Stones, Mick Jagger. Είπε μάλιστα πως τους έπιασε γuμνούς στο κρεβάτι, αν και λίγα χρόνια αργότερα είπε ότι ναι μεν του έπιασε γuμνούς, αλλά αυτό δεν σήμαινε απαραίτητα πως είχαν και σχέση.

Το 1992, παντρεύτηκε την δεύτερη και τελευταία γυναίκα του, το μοντέλο Iman, με την οποία απέκτησε και μια κόρη το 2000.

Συνολικά στην καλλιτεχνική του καριέρα, ο David Bowie, εξέδωσε 28 προσωπικά άλμπουμ, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 20 ταινίες αλλά και τηλεοπτικές σειρές και ενέπνευσε εκατομμύρια κόσμο, μένοντας στην ιστορία της ροκ σκηνής.

«Έφυγε» πρόωρα από καρκίνο, στα 69 του χρόνια, δύο μέρες μετά τα γενέθλιά του και την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ του, «Blackstar». Ο θάνατός του βύθισε σε πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο, τους θαυμαστές του αλλά και αυτούς που δεν τον «γούσταραν», αφού ο Bowie υπήρξε ένας από τους πιο καλοσυνάτους ανθρώπους της ροκ, πάντα αξιοπρεπής και ακομπλεξάριστος. Πέρασε ένας χρόνος, κι όμως μας φαίνεται σαν χθες...