1963 – Χαράσσεται η πράσινη γραμμή στην Λευκωσία

Η «πράσινη γραμμή» χωρίζει την Λευκωσία σε δυο τομείς και εκτείνεται σε μήκος 300 χιλιομέτρων. Η Λευκωσία είναι μέχρι σήμερα η μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο.

Η αφορμή για την χάραξή της δόθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1963, όταν ξέσπασαν ταραχές μεταξύ ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων. Η Τουρκία απείλησε με εισβολή. Η μεγάλη Βρετανία το είδε ως αφορμή για να επιβάλει ένα παλιό της σχέδιο, τον διαχωρισμό των ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών περιοχών.

Η συμφωνία υπογράφτηκε στις 30 Δεκεμβρίου του 1963, με την σύμφωνη γνώμη της Αθήνας και της Άγκυρας. Οι εχθροπραξίες έπαψαν την ίδια στιγμή.

Η οριοθέτηση της γραμμής ανατέθηκε στον Βρετανό υπουργό Πίτερ Γιανγκ. Εκείνος, την χάραξε πάνω στον χάρτη με ένα πράσινο μολύβι. Γι΄ αυτό και από τότε ονομάστηκε «πράσινη γραμμή». Οι ταραχές μειώθηκαν αλλά δεν έπαψαν και έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια και να φτάσουμε στο 1968 για να αρχίσουν να εξομαλύνονται. Τότε, ο Γλαύκος Κληρίδης και ο Ραουφ Ντενκτας, έκατσαν πρώτη φορά στο τραπέζι για να συζητήσουν την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.

Η σταδιακή εξομάλυνση διακόπηκε το 1974, με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Μετά τον «Αττίλα 2» η «πράσινη γραμμή» επεκτάθηκε στα 300 χιλιόμετρα και χώρισε τις ελεύθερες από τις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου.

Από το 1974 μέχρι και σήμερα, κατά μήκος της πράσινης γραμμής έχουν δημιουργηθεί πολλά επεισόδια. Τα πιο σοβαρά έγιναν το 1996, όταν στις 11 Αυγούστου, ελληνοκύπριοι διαδηλωτές εισήλθαν στην «Νεκρή Ζώνη» στην περιοχή της Δερύνειας, με αποτέλεσμα να ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ο 24χρονος Τάσσος Ισαάκ. Λίγες μέρες αργότερα, ο Σολωμός Σολωμού θα σκοτωθεί από πυρά τουρκοκύπριων, στην προσπάθειά του να κατεβάσει μια τουρκική σημαία, σε ένδειξη πένθους και σεβασμού για τον θάνατο του ξαδέρφου του, Τασου Ισαάκ.

Από το 2003, η τουρκοκυπριακή «κυβέρνηση» έχει επιτρέψει την διέλευση στα κατεχόμενα, ανοίγοντας πέντε πύλες εισόδου, κατά μήκος της «πράσινης γραμμής».

2006 – Ο απαγχονισμός του Σαντάμ Χουσέϊν

Ο γιός του βοσκού, όπως τον αποκαλούσαν πολλοί, κυρίως με φθόνο, Σαντάμ Χουσεΐν, γεννήθηκε στις 28 Απριλίου του 1937, στις όχθες του ποταμού Τίγρη, στο χωριό Owja. Ο πατέρας του ήταν βοσκός, αλλά ο Σαντάμ δεν τον γνώρισε ποτέ, αφού αυτός εξαφανίστηκε έξι μήνες πριν από την γέννηση του. Έτσι μεγάλωσε με την μητέρα του και τον θείο του, έναν ένθερμο εθνικιστή Ιρακινό. Αυτός ήταν που τον επηρέασε πολύ για τα μετέπειτα χρόνια του.

Σε ηλικία 20 χρονών προσχώρησε παν-αραβικό εθνικιστικό κόμμα Μπάαθ. Δυο χρόνια αργότερα μαζί με άλλα μέλη του κόμματος, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την δολοφονία του στρατηγού Αμπντούλ Καρίμ Κασέμ, ο οποίος είχε ανατρέψει τον βασιλιά Φαϊζάλ II ένα χρόνο πριν.

Ο Σαντάμ έφυγε από το Ιράκ τραυματισμένος και κατέφυγε για έξι χρόνια στο Κάιρο. Εκεί είχε πολλές επαφές με την CIA, αφού οι Αμερικάνοι τότε υποστήριζαν τα μέλη του Μπάαθ.

Το 1968, το κόμμα ανέλαβε την εξουσία. Ο Σαντάμ ήταν αντιπρόεδρος του ηλικιωμένου στρατηγού Αχμέντ Χασάν αλ-Μπακρ. Πέρασε 11 χρόνια, αναπτύσσοντας την επιρροή του και την δύναμή του, επιζητώντας την υποστήριξη του λαού. Ξεκίνησε μια εκστρατεία κατά του αναλφαβητισμού. Εκσυγχρόνισε το σύστημα υγείας και μεσολάβησε για την κρατικοποίηση των πετρελαίων, κάνοντας στην άκρη της διεθνείς εταιρείες. Το 1979, πήρε με την βία την εξουσία μπροστά στον κίνδυνο μια ενωμένης Συρο-ιρακινής δημοκρατίας με πρόεδρο τον πρόεδρο της Συρίας, Άσσαντ.

Έμεινε στην εξουσία για 24 ολόκληρα χρόνια. Κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής του, μπόρεσε να χειραγωγήσει και να επηρεάζει θετικά προς το πρόσωπό του τον λαό. Αλλά φάνηκε ότι στις διεθνής σχέσεις δεν ήταν και τόσο καλός και διαβασμένος. Είχε άπειρους εχθρούς, με πρώτους-πρώτους, τον Άσσαντ αλλά και τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, τον ηγέτη του Ιράν. Μάλιστα το 1980, ο Σαντάμ διέταξε την εισβολή στην νότια επαρχία του Ιράν. Ο οκταετής πόλεμος που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων.

Έκατσε ήσυχος μόνο δύο χρόνια. Το 1990 επιτέθηκε στο Κουβέιτ, ξεκινώντας ουσιαστικά τον πρώτο πόλεμο του κόλπου, με την αιτιολογία ότι ρίχνει τις τιμές του πετρελαίου. Ακολούθησε η αμερικάνικη παρέμβαση και ο βομβαρδισμός του Ιράκ. Ο δεύτερος πόλεμος το κόλπου, το 2003, ήταν και η αρχή του τέλους του.

Ο στρατός του ηττήθηκε, η οικογένεια του διαλύθηκε. Η σύλληψή του ήρθε στις 13 Δεκεμβρίου του 2003. Πολλοί λένε πως αυτή ήταν η ημερά του θανάτου του Σαντάμ Χουσεΐν. Το 2005 δικάστηκε για εγκλήματα πολέμου. Καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού. Η ποινή εκτελέστηκε στις 30 Δεκεμβρίου του 2006, ακριβώς μια δεκαετία πριν.

Έκανε απίστευτα εγκλήματα. Σκότωσε πολλούς ανθρώπους ακόμα και συγγενείς και κατηγορήθηκε ακόμα και για γενοκτονία. Από την στιγμή που συνελήφθη, δεν ήταν πια ο δυνατός Σαντάμ, αλλά ένα φοβισμένος ηλικιωμένος. Ο θάνατός του βιντεοσκοπήθηκε. Πέθανε σχεδόν ακαριαία σε ηλικία 69 ετών.